ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 1172

ทว่าขณะที่สถานการณ์ในสนามรบค่อยๆ เป็นไปในทางที่ดี มุ่งไปยังทิศทางที่เป็นประโยชน์กับเผ่ามนุษย์อย่างยิ่ง ด้านหลังของกองทัพเผ่าหนอนผีเสื้อพลันมีแสงแวววาวประหลาดสีฟ้าอ่อนจุดแล้วจุดเล่าปรากฏบนท้องฟ้าอย่างกะทันหัน

แสงแวววาวเหล่านี้เหมือนมีอยู่แต่ก็เหมือนไม่มีอยู่ เดี๋ยวหม่นแสงเดี๋ยวส่องสว่าง ราวกับดวงดาราอ่อนแสงดวงแล้วดวงเล่าที่ลอยอยู่บนผืนนภา

เนื่องจากพวกมันค่อนข้างกระจัดกระจาย อีกทั้งท่ามกลางสนามรบก็มีเสียงดังกึกก้องตรงนั้นตรงนี้ไม่หยุด เริ่มแรกจึงเผ่ามนุษย์จึงยังไม่ทันสนใจ

แต่ผ่านไปไม่ถึงครึ่งก้านธูป แสงแวววาวเหล่านี้ก็ยิ่งเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วทันใดนั้นแสงเรืองรองสีฟ้าอ่อนสายแล้วสายเล่าก็แผ่พุ่งออกมา

ต่อจากนั้นรอยแยกมิติขนาดไม่ใหญ่มากมายหลายเส้นก็ปรากฏขึ้นท่ามกลางแสงเรืองรองสีฟ้า พร้อมกับเสียงแสกสาก หนอนไหมสีฟ้าตัวแล้วตัวเล่าโผล่หัวอ้วนพีออกมาจากในรอยแยก ร่างกายบิดดิ้นดิ้นรนจะเบียดตัวออกมาด้านนอก

หนอนไหมสีฟ้าเหล่านี้ขนาดเพียงหนึ่งจั้ง ทั่วทั้งร่างเปล่งแสงสีฟ้าอ่อนดูแวววาวยิ่งนัก หลังจากเบียดร่างออกมาได้เกือบครึ่งหนึ่ง พวกมันก็ไม่พยายามออกมาอีก แต่เริ่มกัดกินรอยแยกมิติรอบด้าน

เพียงครู่เดียวหนอนไหมสีฟ้านับหมื่นตัวก็กัดกินท้องนภาจนกินพื้นที่กว้างหลายสิบหมู่

ท่ามกลางเสียงแสกสากที่ชวนให้คนขนหัวลุก รอยแยกมิติเริ่มขยายกว้างอย่างรวดเร็วชนิดที่เห็นได้ด้วยตาเปล่า พริบตาเดียวครอบคลุมอาณาเขตหนึ่งในห้าของพื้นที่แถบนี้ อีกทั้งขนาดพื้นที่ยังขยายกว้างขึ้นไม่หยุด

ร่างกายของหนอนไหมสีฟ้าเหล่านี้เองก็พองโตขึ้นอย่างรวดเร็วตามด้วย

เมื่อรอยแยกมิติขนาดใหญ่ปรากฏก็ชักนำให้ท้องฟ้าทั้งผืนบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง

เหล่ายอดฝีมือระดับเชี่ยวชาญมหัศจรรย์ที่ต่อสู้อยู่กับร่างแยกราชินีหนอนผีเสื้อบนท้องฟ้าเห็นหนอนไหมประหลาดสีฟ้ายั้วเยี้ยกับรอยแยกมิติที่อยู่ไกลๆ ก็พากันหน้าถอดสี

“แมลงพวกนี้ถึงกับกัดกินพลังงานมิติได้ ชั้นจำกัดระหว่างมิติของที่แห่งนี้เกรงว่าคงต้านไว้ได้ไม่นานเท่าไร” ประมุขหอเป๋ยโต่วขมวดคิ้วเล็กน้อย พลางส่งกระแสจิตเอ่ยกับยอดฝีมือระดับเชี่ยวชาญมหัศจรรย์ที่เหลือ

“หากชั้นจำกัดระหว่างมิติถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ ที่แห่งนี้อาจเกิดพายุมิติได้” บุรุษวัยกลางคนชุดบัณฑิตจากสำนักเฮ่าหรานเอ่ยอย่างกังวล

“พายุมิติขนาดเท่านี้ก็ทำได้เพียงเป่าพื้นที่บริเวณนี้ให้เละเทะเล็กน้อยเท่านั้น สิ่งที่ข้ากังวลก็คือ…”

“เผ่าหนอนผีเสื้อเหล่านี้ทำเช่นนี้น่าจะมีแผนร้ายบางอย่าง! สหายทุกท่านรีบออกคำสั่งให้ส่งกำลังพลไปกำจัดหนอนไหมสีฟ้าเหล่านั้นเดี๋ยวนี้!” ปรมาจารย์มู่คงดวงตาทอประกายเจิดจ้าวูบหนึ่ง แล้วส่งกระแสจิตตอบ

เมื่อได้รับคำสั่งผ่านกระแสจิตจากเหล่ายอดฝีมือระดับเชี่ยวชาญมหัศจรรย์ ประมุขและผู้อาวุโสจากแต่ละนิกายที่ค้นพบความปกติเช่นเดียวกันก็เริ่มส่งกระแสจิตเคลื่อนกำลังพลศิษย์เผ่ามนุษย์ในสังกัดของตน

มีผู้ฝึกฝนระดับแก่นแท้หลายคนเหาะออกมาจากการต่อสู้แต่ละกลุ่มอย่างฉับพลัน พวกเขาเหาะออกไปพร้อมกับบังคับอาวุธจิตวิญญาณกับอาวุธเวทในมือส่งการโจมตีอันรุนแรงขึ้นไปบนท้องฟ้า

ผู้ฝึกฝนคนอื่นเริ่มคุ้มครองผู้ฝึกฝนระดับแก่นแท้เหล่านี้ด้วยการขัดขวางไม่ให้แมลงมาขวางทาง

ทันใดนั้นผู้ฝึกฝนระดับแก่นแท้เผ่ามนุษย์หลายร้อยคนก็เหาะไปยังขอบฟ้าไกลอย่างราบรื่นดุจผ่าปล้องไผ่ แสงจิตวิญญาณในมือส่องสว่างไปรอบด้าน

ชั่วขณะหนึ่งลำแสงหลากสีสันพุ่งออกไปพร้อมกันทั่วฟ้า เป้าหมายล้วนเป็นหนอนไหมเหล่านั้นที่อยู่บนท้องนภาไกลๆ ทั่วสนามรบเจิดจ้าแสบตาไปชั่วขณะ

หลิ่วหมิงที่อยู่ลึกเข้ามาในกองทัพเผ่าหนอนผีเสื้อย่อมสังเกตเห็นปรากฏการณ์ประหลาดบนท้องฟ้าอยู่ก่อนแล้ว แต่เนื่องจากแมลงที่ล้อมอยู่รอบตัวเขามากเกินไปจริงๆ จึงได้แต่เงยหน้าเหลือบมองอย่างรีบร้อน แล้วสังหารแมลงหลากหลายชนิดที่ดาหน้าเข้ามาต่อ

ด้วยความพยายามของพวกหลิ่วหมิงกับฉิวหลงจื่อ จำนวนแมลงระดับล่างที่ถูกพิษสังหารจึงบรรลุหลักล้าน

“เปรี้ยง” เสียงระเบิดดังมาจากบนท้องฟ้าไม่ขาดสาย

แม้เวลานี้แมลงหน้าตาเหมือนหนอนไหมสีฟ้าเหล่านี้จะมีขนาดหลายสิบจั้งแล้ว แต่พวกมันก็ดูเหมือนอ่อนแออย่างยิ่ง เพียงถูกลำแสงยิงโดนก็ร่างระเบิดสิ้นใจ กลายเป็นแสงสีฟ้ากลุ่มหนึ่งกระจายหายไปทันที

แต่ทุกสิ่งนี้เหมือนจะสายเกินไปแล้ว รอยแยกมิติที่ถูกหนอนไหมแวววาวเหล่านี้กัดกินได้แสงสีฟ้าเหล่านี้เชื่อมต่อกันเป็นรอยแยกขนาดใหญ่เส้นหนึ่ง แรงกดดันจิตวิญญาณอันน่าตกตะลึงแผ่ออกมาจากด้านใน

“กี๊ซ” เสียงร้องประหลาดดังออกมาไม่หยุด แมลงยักษ์หน้าตาแตกต่างกันตัวแล้วตัวเล่าแห่แหนออกมาจากทางเชื่อม จำนวนมากมายถึงเจ็ดแปดร้อยตัว

แมลงเหล่านี้บางส่วนรูปร่างใหญ่โตเกือบร้อยจั้ง ส่วนพวกที่ตัวเล็กก็ขนาดเท่าตึก ทั่วทั้งร่างมีลวดลายหลากสีแผ่อยู่ทั่ว มีใบหน้ามนุษย์บิดเบี้ยวงอกติดอยู่ แลดูโหดเหี้ยมยิ่งนัก

“แย่แล้ว พวกมันล้วนเป็นเผ่าหนอนผีเสื้อระดับสูงระดับแก่นแท้ไปจนถึงระดับดาราพยากรณ์!” หลิ่วหมิงกวาดสายตามอง ในใจตกตะลึง

ในตอนนี้เองแมลงยักษ์สีเหลืองระดับดาราพยากรณ์ตัวหนึ่งก็พ่นของเหลวสีเหลืองก้อนยักษ์ออกมาจากปาก

“ฟู่”

ของเหลวสีเหลืองแผ่เป็นผืนกลางท้องฟ้า จากนั้นใช้ความเร็วอันน่าเหลือเชื่อพุ่งหายไปกลางอากาศ ก่อนจะโถมเข้าใส่กระบวนทัพหนึ่งร้อยคนของนิกายปีศาจลี้ลับที่อยู่ใกล้ที่สุดด้านล่าง

ศิษย์นิกายปีศาจลี้ลับหนึ่งร้อยคนนี้ไม่ทันตั้งตัว จึงได้แต่เร่งเร้าไอปีศาจที่คุ้มกันร่างอย่างฉุกละหุก สร้างเกราะปราณสีดำชั้นหนึ่งพยายามต้านเอาไว้

ทว่าพลังกัดกร่อนของของเหลวเหล่านี้แข็งแกร่งเป็นที่สุด แสงสีเหลืองสว่างขึ้นวูบเดียว เกราะปราณสีดำก็ถูกของเหลวสีเหลืองกลบจนมิด

เสียงกรีดร้องดังระงม!

ศิษย์นิกายปีศาจลี้ลับร้อยคนฉับพลันละลายหายไปท่ามกลางของเหลวข้นสีเหลืองเกินกว่าครึ่ง มีเพียงส่วนน้อยไม่กี่คนที่ตาไวมือไวและพลังไม่อ่อนแอหนีออกมาได้ แต่ถึงกระนั้นลำแสงยามเหาะหนีก็หม่นแสงยิ่งนัก เห็นชัดว่าคงบาดเจ็บไม่เบา

เมื่อมีแมลงระดับแก่นแท้กับระดับดาราพยากรณ์หลายร้อยตัวเข้ามาเสริม สถานการณ์ในสนามรบก็เปลี่ยนไปอย่างมากอีกครั้ง ผู้ฝึกฝนระดับเชี่ยวชาญมหัศจรรย์กับระดับดาราพยากรณ์ของเผ่ามนุษย์ที่อยู่บนท้องฟ้าหน้าถอดสี

ขณะที่พวกเขาคิดหาวิธีเดินทางไปผนึกรอยแยกมิติด้วยตนเอง เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง!

เสียงระเบิดดังขึ้นกลางท้องฟ้าอย่างต่อเนื่อง!

หนอนไหมสีฟ้าทั้งหมดที่เหลือระเบิดตัวเองพร้อมกัน ปราณสีฟ้ากลุ่มแล้วกลุ่มเล่าหมุนคว้างถ่างรอยแยกมิติที่อยู่ใกล้ให้ขยายออกอย่างรวดเร็ว