ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1047

ประมุขปฐวีหวังเจิ้งเฉิงไม่มีบุญคุณความแค้นกับเยี่ยนจ้าวเกอหรือเขากว่างเฉิง ถ้าหากบอกว่าทั้งสองฝ่ายมีความขัดแย้งกัน เช่นนั้นก็มาจากเรื่องสองประการ

ประการแรกคือกงจักรมหาประกายกาฬอยู่ในมือเยี่ยนจ้าวเกอ

ประการที่สองคือเสวี่ยชูฉิง มารดาของเยี่ยนจ้าวเกอ ภรรยาของเยี่ยนตี๋

ต้นกำเนิดของเรื่องราวทั้งสองน่าจะมาจากการที่จักรพรรดิประกายกาฬอิ่นเทียนเซี่ย และจักรพรรดิเจิดจรัสหูเยว่ซินได้ทำอะไรบางอย่างลงไป ซึ่งกษัตริย์ดินไม่เห็นด้วย และเป็นไปได้ว่ากษัตริย์เร้นลับยืนอยู่ฝั่งกษัตริย์ดินในเรื่องนี้

ถ้าหากเป็นเพราะกงจักรมหาประกายกาฬ ร่องรองของเยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่ได้หายากนัก เกรงว่าคนของผากิเลนอันเป็นสำนักของกษัตริย์ดินจะมาหาแต่แรก จึงอาจจะเหลือแต่เสวี่ยชูฉิงที่มีร่องรอยไม่แน่นอน

ตัวเสวี่ยชูฉิงไม่สำคัญ สิ่งสำคัญก็คือนางอาจครอบครองของวิเศษบางอย่าง หรือล่วงรู้ความลับบางประการ นี่เป็นสิ่งที่ประมุขปฐวีหวังเจิ้งเฉิงต้องการที่สุด

สำหรับผู้ปกครองเขตมหานภากลางและผู้ดูแลโลกซ้อนโลกทั้งใบท่านนี้ ในเมื่อเยี่ยนจ้าวเกอสองพ่อลูกมีกษัตริย์กระบี่หนุนหลัง เช่นนั้นพวกจักรพรรดิเอกภพและจวงเซินย่อมทำอะไรไม่ได้

ในสถานการณ์เช่นนี้ บุญคุณความแค้นระหว่างสองฝ่ายก็ไม่จำเป็นต้องให้เขาคอยระวังอีกแล้ว ความสนใจของเขาย่อมเปลี่ยนไปที่การวางแผนในเรื่องอื่นๆ

“มีความเป็นไปได้นี้หรือไม่ พวกเราใช้โอกาสในวันนี้สร้างชื่อขึ้นมา คนทั่วใต้หล้าทราบความสัมพันธ์ระหว่างเรากับอาจารย์ลุงเยว่ ดังนั้นจึงก่อให้เกิดความเข้าใจผิดกับท่านแม่”

เยี่ยนจ้าวเกอส่งกระแสเสียงให้แก่เยี่ยนตี๋ “ท่านแม่จึงเข้าใจผิดว่ากษัตริย์กระบี่ที่ก่อนหน้าไม่สนับสนุนและไม่คัดค้าน ตอนนี้คุ้มครองนาง ดังนั้นจึงมาหาพวกเรา ไม่หลบซ่อนอีกต่อไป”

เยี่ยนตี๋น้ำเสียงเย็นชา “ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่เขาวางแผนเช่นนี้ กลับคาดผิดไปแล้ว”

“เกรงว่าเขาจะไม่ต้องการปะทะกับเขานครหยกซึ่งเป็นสำนักของอาจารย์ลุงเยว่ตรงๆ เช่นกัน” เยี่ยนจ้าวเกอระบายลมหายใจออกยาวๆ “แต่คิดจะขัดขวางกลางทาง เดิมทีก็ไม่อยากให้พวกเรารู้ ในเมื่อก่อนหน้านี้พวกเราไม่ทราบที่อยู่ เช่นนั้นก็ไม่มีทางทราบที่อยู่ตลอดกาล”

ดวงตาทั้งสองข้างของเยี่ยนตี๋สาดประกายเย็นเยียบ เขาครุ่นคิดครู่หนึ่งค่อยกล่าวว่า “ต่อจากนี้พวกเขาจะจับตาดูพวกเรา พวกเราเองจะจับตาดูพวกเขาเช่นกัน”

“เป็นเช่นนั้น” เยี่ยนจ้าวเกอผงกหัว

ยามนี้ประมุขอิสานหลิวเจิงกู่เอ่ยขึ้น “ในเมื่อกษัตริย์ดินกับกษัตริย์เร้นลับไม่มีทางก้าวก่าย เช่นนั้นต่อจากนี้เขากว่างเฉิงก็สามารถบุกเขตเพลิงทักษิณได้ไม่มีปัญหา อีกหนึ่งร้อยปีให้หลังถึงจะต้องวางค่ายกลสิบทิศสมปรารถนาอีกครั้ง หากไม่เกิดเรื่องเหนือความคาดหมาย การตายของจวงทกษิณไม่ได้ส่งผลต่อสถานการณ์ใหญ่ของโลกซ้อนโลก”

การตายของยอดฝีมือระดับสุดยอดหลายคนเช่นจวงเซิน เผิงเฮ่อ และจางซู่เหริน เนินต้นจักรพรรดิแห่งเขาลีลาหงส์ถึงแม้ว่าจะมียอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้าเหมาหยวนเซิง ‘หงส์กู่ร้องแดนใต้’ คอยรักษาการณ์อยู่ แต่ก็ไม่มีทางปกครองเขตเพลิงทักษิณได้อีกต่อไป

เพื่อไม่ให้เขากว่างเฉิงและเขาโถงทองสร้างความลำบากให้ เนินต้นจักรพรรดิจะต้องหลบหนี หรือถึงขั้นที่ต้องอพยพ

“จวงทักษิณเป็นบุคคลผู้หนึ่ง หากเนินต้นจักรพรรดิไม่วางแผนร้าย สำนักเราก็ไม่คิดจะเก็บกวาดให้หมดสิ้น” เยี่ยนตี๋กล่าว “แต่ว่าถ้าพวกเขายังไม่ยอมตัดใจ พวกเราก็ยินดีทำลายการสืบทอดของพวกเขา”

ประมุขหรดีไป๋เทากล่าว “จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้าบนโลกซ้อนโลกในตอนนั้นมีเพียงไม่กี่คนที่ห่างจากระดับประมุขเพียงแค่ครึ่งก้าว พร้อมจะเลื่อนระดับทุกเวลา”

คนอื่นๆ ไม่ทราบ แต่ว่าคนระดับพวกเขากลับเคยได้ยินมา

“ทว่าอาจารย์อาเยี่ยนกับศิษย์น้องเยี่ยนมีพลังเหนือธรรมดา แม้จะอยู่ในขั้นสะพานเซียน แต่กลับเทียบได้กับประมุขแล้ว ถึงแม้จะยังขาดแคลนบารมีไปบ้าง แต่ว่าการใช้กำลังยึดครองทิศใต้ไม่ใช่เรื่องยาก”

ไป๋เทาว่าต่อ “เป็นไปตามที่เฒ่าหลิวแห่งอิสานว่า วันนี้ประมุขทั้งสิบขาดตำแหน่ง ยังส่งผลกระทบไม่มาก น่าจะมีคนมาเติมอย่างรวดเร็ว มาตรแม้นว่าไม่มี แต่ด้วยความสามารถและศักยภาพของพวกท่านสองคน ไม่ถึงร้อยปีก็ต้องปีนสู่สะพานเซียนได้แน่ๆ”

เฉาเจี๋ยกับหลิวเจิงกู่ต่างพยักหน้า

ความจริงแล้วหากตอนนี้มีคนเลื่อนเป็นระดับประมุข มาแทนตำแหน่งของจวงเซิงก็จะกระอักกระอ่วนยิ่ง

เขากว่างเฉิงมีความสัมพันธ์อันดีกับเขาโถงทอง ดังนั้นจึงไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับเขตตะวันอาคเนย์มากเกินไป ส่วนทิศทางอื่นพวกเขาไม่มีทางเกรงใจ

ถึงเวลานั้นประมุขทักษิณคนใหม่จะเผชิญกับจอมยุทธ์ขั้นสะพานเซียนที่อาจมีพลังแข็งแกร่งกว่าเขาอย่างไร

นอกจากนี้จอมยุทธ์สะพานเซียนสองคนนี้ยังเป็นพ่อลูกกันด้วย