ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1051

ด้านในสุสานจักรพรรดิประกายกาฬ คำพูด ‘ต่างคนต่างแยกย้าย’ เหมือนกับข้ามผ่านเวลานับพันปี ถึงแม้จะมีความผิดหวัง แต่กลับไร้ความเสียใจ

เงาแสงที่เหลือร่องรอยไว้บนดินแดนโถงเซียน ใช้หนึ่งกระบวนท่าเอาชนะการผนึกกำลังกันของสองจักรพรรดิแห่งโถงเซียน

“ล้วนเป็นผู้ฝึกตนเช่นกัน ตัดมรรคาทิ้งเพื่อได้เห็นตัวตนที่แท้จริงเสียเถิด”

เยี่ยนจ้าวเกอติดอยู่ในภวังค์ คิดถึงร่างอันยิ่งใหญ่ที่สวมอาภรณ์สีดำ ทับด้วยเสื้อคลุมขาว มีผมสีดำคิ้วขาวนั้น

มาตรแม้นจะไม่ได้สัมผัสด้วยตัวเอง มาตรแม้นว่าทุกสิ่งจะกลายเป็นฝุ่นผงในประวัติศาสตร์ไปแล้ว แต่เขาก็รู้สึกได้เป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง

คนมีหลากหลายใบหน้า ในบางครั้ง ในบางเรื่อง การตัดสินคนแต่ละคนจึงยากจะหลีกเลี่ยงไม่ให้มีการลำเอียง

เยี่ยนจ้าวเกอตอนนี้ไม่อาจให้คำวิจารณ์ได้ว่าจักรพรรดิประกายกาฬอิ่นเทียนเซี่ยเป็นคนแบบไหนกันแน่ ทว่าปัจจุบันตัวเขาได้รับกงจักรมหาประกายกาฬ อีกทั้งเสวี่ยชูฉิงผู้เป็นมารดายังมีส่วนเกี่ยวข้องอีก จึงไม่อาจนิ่งดูดายได้

“ความตายของจักรพรรดิประกายกาฬเป็นเรื่องที่แน่นอนแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอนวดขมับของตัวเองเบาๆ “เช่นนั้นจักรพรรดิเจิดจรัส อาจารย์ย่าของมารดาข้าเล่า”

เฉาเจี๋ยว่า “เทียบกับจักรพรรดิประกายกาฬแล้ว ข้อมูลของจักรพรรดิเจิดจรัสมีน้อยยิ่งกว่า ข้าเองก็ไม่ทราบว่าคนผู้นี้ที่แท้ตายไปแล้วหรือยังคงมีชีวิตอยู่ แต่ก็แน่ใจว่าไม่ได้อยู่บนโลกซ้อนโลกมานานแล้ว”

คำกล่าวนี้เหมือนกับคำพูดของประมุขอิสานหลิวเจิ่งกู่ในอดีต

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้าเงียบๆ จากนั้นก็ถามอย่างฉับพลัน “เช่นนั้นลูกศิษย์ของจักรพรรดิเจิดจรัส บิดาของมารดาข้าเล่า”

เฉาเจี๋ยตอบ “ได้ยินว่าเสียชีวิตลงแล้ว แต่สถานการณ์อย่างเป็นรูปธรรมข้าเองก็ไม่ทราบ ในอดีตเขาเองก็เป็นคนที่ถูกตามจับตัวเช่นกัน บางทีอาจจะเสียชีวิตตอนที่กำลังหลบหนี นี่จึงถึงตามารดาเจ้าที่เหยียบซ้ำรอยเดิม”

เยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋ผู้เป็นบิดาสบตากัน ต่างไม่ได้กล่าววาจา

จักรพรรรดิประกายกาฬชิงชิ้นส่วนศิลาฟ้ากำเนิดไปเพื่อส่วนรวมหรือประโยชน์ส่วนตัว ยังไม่อาจยืนยันได้

ส่วนในบรรดาคนที่ตามจับเสวี่ยชูฉิงเอง ก็ยากจะบอกได้ว่ามีใครสนใจชิ้นส่วนศิลาฟ้ากำเนิดหรือไม่

ของวิเศษที่สามารถทำให้เทวกษัตริย์ไร้ประมาณและโถงเซียนให้ความสำคัญ ยึดติดมาตลอดพันปี ไม่ว่าความสามารถที่แท้จริงของมันจะเป็นอะไร ก็ไม่มีทางมีมูลค่าต่ำเด็ดขาด

หลังจากขอบคุณประมุขอาคเนย์เฉาเจี๋ยแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอสองพ่อลูกก็ออกมา แล้วกลับไปยังที่พักของตัวเอง

ระหว่างทาง เยี่ยนตี๋เอ่ยขึ้นเสียงเรียบ “ถ้าหากการคาดการณ์ในตอนแรกของเจ้าไม่ผิดพลาด ศิษย์หลานซือคงมีความเกี่ยวข้องกับชูฉิงจริงๆ บางทีอาจจะเกี่ยวข้องกับชิ้นส่วนศิลาฟ้ากำเนิดนั่นเช่นกัน!”

“แต่ก็มีจุดที่น่าสงสัยอยู่ด้วย” เยี่ยนจ้าวเกอทางหนึ่งใคร่ครวญ ทางหนึ่งกล่าวว่า “คนที่เหมือนกับศิษย์น้องซือคงมีอยู่มากมายขนาดนั้น บนโลกแปดพิภพของพวกเราอย่างน้อยก็มีอยู่ตั้งสี่คน โลกซ้อนโลกใหญ่ถึงเพียงนี้ มีแต่จะมากกว่า หากคำนวณตามจำนวนประชากร ต่อให้บอกว่ามีหนึ่งพันแปดร้อยคน ก็เกรงว่าจะเป็นการคำนวณขั้นต่ำเท่านั้น”

แค่ลองคิดดู เยี่ยนจ้าวเกอก็แยกเขี้ยวยิงฟันแล้ว

ในโลกใบนี้มีคนที่เหมือนกันอยู่มากมาย กรณีที่ไม่มีความเกี่ยวพันทางสายเลือด แต่หน้าตาเหมือนกันราวกับฝ่าแฝดก็ไม่ใช่ว่าไม่มี

กระนั้นคนที่เหมือนกันทุกระเบียดนิ้ว ก็เป็นสิ่งที่น่าดูชมแล้ว ไม่ใช่คล้ายกัน แต่รูปร่างหน้าตาเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน แม้กระทั่งมีทั้งบุรุษและสตรีอีกต่างหาก

นอกจากนี้ รูปโฉมยังโดดเด่น ไม่ได้มีหน้าตาดาษดื่น

หากฝึกวรยุทธ์ หลังจากที่ฝึกฝนจิตราชั้นในกลายเป็นปรมาจารย์สำเร็จแล้ว ยังสามารถแสดงพรสวรรค์ด้านวรยุทธ์ที่น่าทึ่งออกมาได้ด้วย

ถึงแม้ว่าจะสู้อัจฉริยะหายากเฉกเช่นเยี่ยนจ้าวเกอ เยี่ยนตี๋ เนี่ยจิงเสิน เฉินเฉียนหัว และหลงเสวี่ยจี้ไม่ได้ ทว่าต่อให้อยู่ในสำนักของสามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิแห่งคุนหลุน ก็ชมเชยได้ว่ามีพรสวรรค์ไม่ธรรมดา