ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1060

หากแผนการของเยี่ยนจ้าวเกอสามารถทำให้เป็นจริงได้ ในสายตาของคนอื่นๆ แล้ว เขานครหยกจะต้องรู้เรื่องและให้การอนุญาตอย่างลับๆ อย่างแน่นอน ดังนั้นจะส่งคนมาบัญชาการหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ

มาตรแม้นคนจะไม่คุ้นเคยกับสถานที่ เมื่อเยี่ยนจ้าวเกอไปบุกเบิกให้ก่อน จะต้องสร้างรากฐานที่มั่นคงได้แน่ ไม่พูดถึงเงาหลังของกษัตริย์กระบี่ แค่ความสามารถของเขาก็มากพอจะสยบสถานที่ใดๆ ก็ตามในเขตมหานภากลางนอกจากเขาคุนหลุนได้แล้ว

สาเหตุที่ขอให้เขานครหยกส่งคน เป็นการแสดงท่าทีอย่างหนึ่ง

หากได้รับผลประโยชน์ ยินดีแบ่งให้แก่เขานครหยก

“ถ้าหากว่าศิษย์พี่ของเขานครหยกไม่สะดวกออกหน้า ไม่ทราบว่าศิษย์พี่หวังมีสำนักที่เชื่อใจได้ หรือค่อนข้างสนิทสนมในเขตมหานภากลางหรือไม่” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวเสริม “ให้พวกเขาเข้าร่วมแทนก็ได้เช่นกัน”

หวังผู่ส่ายหน้า “ไม่ต้องทำเช่นนั้น นี่มีตรงไหนไม่สะดวกกัน”

เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เมื่อมีศิษย์พี่จากเขานครหยกคอยดูแลย่อมประเสริฐ แต่ว่าเพื่อเริ่มก่อนเวลา และขยับขยายสภาวะ ต้องกระจายข่าวออกไป จำเป็นต้องให้ขุมกำลังในท้องถิ่นเข้าร่วมด้วย”

“นี่ง่ายดายยิ่ง” หวังผู่กล่าว “ตามข้ามา”

คนทั้งสองผละจากหุบเขาผีเสื้อมังกร กลับเขานครหยกบนยอดเขาเป่ยเกา

หวังผู่พาเยี่ยนจ้าวเกอมาถึงห้องสงบใจห้องหนึ่ง หลังจากเคาะประตูแล้ว ด้านในก็มีบุรุษหนุ่มที่ดูมีอายุราวๆ สามสีกว่าปีออกมาต้อนรับ

“ศิษย์พี่หวัง ศิษย์น้องเยี่ยน ลมอะไรหอบพวกท่านมา” บุรุษหนุ่มทักทายด้วยรอยยิ้ม

เขามีชื่อว่าชิวเจี่ยไห่ ฉายา ‘กระบี่ซ่อนทะเล’ อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียนระยะต้น อายุของเขาย่อมมากกว่าเยี่ยนจ้าวเกอ แต่ถ้าเทียบระดับการฝึกปรือแล้ว กลับอ่อนกว่าเกินจะบรรยาย

เขาผู้นี้มีอัธยาศัยดี ละเอียดรอบคอบ ถนัดการพลิกแพลง ทำให้ผู้คนแทบสัมผัสไม่ได้ว่านี่คือจอมกระบี่ที่น่าเกรงขาม

ในหมู่ลูกศิษย์ของเขานครหยก เขามีมนุษย์สัมพันธ์กับจอมยุทธ์คนอื่นๆ ดีที่สุด และมีการคบหากว้างขวางที่สุด

แต่คนผู้นี้ความจริงอ่อนนอกแข็งใน ซ่อนคมในฝัก ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่แล้วจะทำตัวเป็นกันเอง แต่ว่าแน่วแน่ในหลักการ ดังนั้นจึงได้ฉายากระบี่ซ่อนทะเล

ฉายานี้หมายถึงเขาโอบรับผู้คนดุจดั่งทะเล แต่ว่าก้นทะเลก็ยังซ่อนกระบี่เอาไว้ ความคมกล้ายังคงมีอยู่

ก่อนหน้านี้ในตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอเพิ่งมาถึงเขานครหยก หวังผู่กับเนี่ยจิงเสินได้แนะนำคนที่อยู่ที่นี่ เขาย่อมรู้จักชิวเจียไห่แล้ว

พอเห็นตัวเลือกนี้ก็รู้แล้วว่า หวังผู่ให้ความสำคัญกับเขาและเขากว่างเฉิงมาก

แผนการต่อจากนี้ของตนก็คือ เขานครหยกจะส่งคนออกมาช่วยประสาน นอกจากตัวหวังผู่เองแล้ว ชิวเจียไห่เป็นคนที่เหมาะสมที่สุด

“มีเรื่องบางประการที่อยากรบกวนให้ศิษย์พี่ชิวช่วยเหลือ” เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะฮ่าๆ พร้อมประสานมือ

ชิวเจียไห่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “มีอันใดรบกวนกัน หากมีเรื่องก็กล่าวออกมาให้เต็มที่”

พอได้ฟังเจตนาของเยี่ยนจ้าวเกอกับหวังผู่ ชิวเจียไห่ตอนแรกใบหน้าฉายแววประหลาดใจ ก่อนจะมองไปยังเยี่ยนจ้าวเกอ “โอ้? ศิษย์น้องเยี่ยนถึงกับมีความสามารถเช่นนี้ด้วย”

แต่ต่อจากนั้นเขาก็หัวเราะขึ้น “ไม่แปลกนัก เทียบกับพิธีบวงสรวงมรรคามารดรเอกภพแล้ว เตาผลึกหินชั้นในไม่ได้สลักสำคัญอะไรเลย”

ชิวเจียไห่พยักหน้าอย่างพอใจ “ประเสริฐ ข้าจะช่วยเจ้า กลับไม่ทราบว่าจะเริ่มอย่างไร”

“หาขุมกำลังสักขุมหนึ่่งในเขตมหานภากลางนอกเขาคุนหลุนเพื่อใช้เป็นรากฐาน เพื่อสะดวกแก่การเริ่มต้นและการขยับขายในตอนแรก รวมถึงการกระจายข่าวสารด้วย” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าว “ไม่ทราบว่าศิษย์พี่ชิวมีสำนักที่คุ้นเคยดีหรือไม่”

ชิวเจียไห่มองหวังผู่ หวังผู่ยิ้มกล่าว “เจ้ารู้จักคนมากกว่าข้า เรื่องราวมอบให้เจ้าแล้ว”

“นี่ย่อมต้องเป็นคนที่เชื่อใจได้ แต่ต้องพึ่งพาได้จึงจะถูก” ถึงแม้ว่าชิวเจียไห่จะจดจำผู้คนได้ดีถึงขั้นที่ท่องออกมาได้ แต่ว่าเขาก็ยังคงขบคิดอย่างละเอียดอยู่ครู่หนึ่ง