ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1164

‘ราชันพระอาทิตย์ เกาหาน…’ ขณะที่เยี่ยนจ้าวเกอไตร่ตรอง เขาก็เกิดความรู้สึกไม่พอใจ

มีคนกำลังวางแผนเล่นงานตนอยู่อย่างไม่ต้องสงสัย

ถึงแม้เป้าหมายที่แท้จริงของอีกฝ่ายใช่ว่าจะเป็นเขา แต่กลับยึดถือให้เขาเป็นส่วนหนึ่งในแผนการแล้ว

เยี่ยนตี๋ขมวดคิ้วเช่นกัน

“หาเป็นไรไม่” เยี่ยนจ้าวเกอใคร่ครวญอยู่หนึ่ง พลันยิ้มขึ้น “ต่างฝ่ายต่างได้ผลประโยชน์ สิ่งสำคัญคือผู้ใดจะหัวเราะเป็นคนสุดท้าย”

“เขาคิดยืมมือท่านแม่ในการดึงราชันพระอังคารออกมา ในนี้จะต้องมีเหตุผล เมื่อทำความเข้าใจได้ว่าปัญหาอยู่ตรงไหน พวกเราก็ใช่ว่าจะควบคุมไม่ได้”

เสวี่ยชูฉิงกล่าวอย่างซึมเซา “ความเป็นไปได้ที่มากที่สุดยังมาจากความแตกต่างทางด้านความคิดในอดีตของโลกซ้อนโลก”

เป็นเพราะว่าสืบทอดลูกศิษย์เพียงคนเดียว และอยู่ในสภาพเลวร้าย เพื่อป้องกันเหตุไม่คาดฝัน ผู้สืบทอดของจักรพรรดิเจิดจรัสจึงต้องมอบความรู้ทั้งหมดที่ตนรักษาไว้ให้แก่ศิษย์ ป้องกันไม่ให้เกิดการขาดช่วง

ดังนั้นเสวี่ยชูฉิงจึงทราบความลับที่คนอื่นไม่ทราบมากมาย

“หลังจากโลกซ้อนโลกในตอนแรกสุดผ่านโลหิต ความมืด และอุปสรรคมากมาย ในที่สุดสถานการณ์ก็ค่อยๆ มั่นคง” เสวี่ยชูฉิงเล่า “แต่ว่าระหว่างยอดฝีมือที่เป็นผู้ดูแลกลับมีความเห็นต่างกัน สุดท้ายบานปลายจนไม่อาจแก้ไข ก่อให้เกิดการแตกแยก มีบางคนออกไป มีบางคนอยู่ คนที่เหลืออยู่สุดท้ายก็กำหนดสถานการณ์บนโลกซ้อนโลกได้โดยสมบูรณ์ ต่อเนื่องมาถึงปัจจุบัน”

พูดถึงตรงนี้ เสวี่ยชูฉิงพลันหยุดนิ่ง

“ข้าทราบเรื่องศาสนาพุทธ โถงเซียน และเทวกษัตริย์ไร้ประมาณหมดแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอยิ้ม

เสวี่ยชูฉิงพอฟัง สีหน้าเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ “เจ้ายังไม่ได้อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นประมุข…”

เยี่ยนจ้าวเกอโบกสองมือให้แก่นาง “ท่านไม่ต้องห่วง ข้าไม่เป็นไร เหมือนอย่างที่ท่านมีผังเหอถูครึ่งหนึ่งคอยคุ้มครองจึงไม่เป็นไร ข้าเองก็มีวิธีของข้า ถึงแม้กงจักรมหาประกายกาฬของจักรพรรดิประกายกาฬจะยังไม่สมบูรณณ์ แต่ข้าได้ศึกษาจิตของความไร้สิ้นสุดที่อยู่ด้านในโดยละเอียด คนผสานกับของวิเศษ ไม่ถูกเทวกษัตริย์ไร้ประมาณเพาะเมล็ดพันธุ์ไว้”

ครั้นได้ยินดังนั้น สีหน้าของเสวี่ยชูฉิงอ่อนโยนลงมาก ทว่ายังคงกังวลไม่คลาย

“ท่านบอกเล่าเรื่องราวของโลกซ้อนโลกต่อเถอะ” เยี่ยนจ้าวเกอหันเหหัวข้อ

เสวี่ยชูฉิงมองเขาอย่างล้ำลึก พลางระบายลมหายใจยาว

“ในเมื่อเจ้ารู้แล้ว เช่นนั้นข้าก็ไม่จำเป็นต้องหลีกเลี่ยง” นางกล่าวอย่างแช่มช้า “ผู้สืบทอดสายเอกพิสุทธิ์หายากนัก เก้านพเคราะห์คุนหลุนใหม่ที่บุกเบิกโลกซ้อนโลกล้วนเป็นผู้สืบทอดสายหยกพิสุทธิ์ แต่ระหว่างพวกเขามีความเห็นไม่ตรงกัน จนกระทั่งสุดท้ายขัดแย้งจนไม่อาจแก้ไข ในที่สุดก็เดินไปตามทางของใครของมัน ส่วนหนึ่งเอนเอียงไปทางพัฒนาอย่างมั่นคง ค่อยๆ สั่งสม รอโอกาสฟื้นฟูสำนักเต๋าสายหลักของพวกเรา อีกสวนหนึ่งค่อนข้างหัวรุนแรง คิดว่าการสั่งสมพลังของตัวเองสำคัญ แต่ก็จำเป็นต้องคอยบุกจู่โจม ขัดขวางการพัฒนาของโถงเซียนเต๋านอกรีตด้วย”

เสวี่ยชูฉิงว่า “ฝ่ายแรกไม่จำเป็นต้องอธิบาย กษัตริย์ดินและกษัตริย์ลี้ลับอยู่ในกลุ่มนี้ ต่อมากษัตริย์ดาราที่อยู่บนโลกซ้อนโลกก็มีจุดยืนค่อนข้างเป็นกลางเช่นกัน ส่วนฝ่ายหลังมีราชันพระอาทิตย์ ราชันพระจันทร์ รวมถึงบูรพาจารย์ของข้า”

“ท่านพ่อกับราชันพระราหูได้รับการยืนยันว่าเสียชีวิตไปแล้ว จึงไม่ต้องพูดถึง ราชันพระอังคารมีจุดยืนเป็นกลางเหมือนกับกษัตริย์ดารา” เสวี่ยชูฉิงเว้นเล็กน้อย กล่าวว่า “ตามคำพูดของอาจารย์ย่า ที่บอกว่าราชันพระอังคารเป็นกลาง กลับไม่ได้หมายความว่าเขาไม่มีจุดยืนชัดเจน”

เยี่ยนจ้าวเกอมองเสวี่ยชูฉิง “เอ่อ ท่านแม่ ท่านรอเดี๋ยว ถ้าราชันพระพฤหัสบดีอยู่ฝ่ายหัวรุนแรง เช่นนั้นจักรพรรดิเจิดจรัสไปจนถึงเหล่าผู่สืบทอดเช่นท่าน…”

“แน่นอนว่าจงใจเสแสร้ง จากนั้นก็ปิดบังเอาไว้” เสวี่ยชูฉิงกล่าวอย่างมีเหตุผล

เยี่ยนจ้าวเกอหนังหน้ากระตุกเล็กน้อย “อืม ปิดบังถือว่าสำเร็จ ยังลากจักรพรรดิประกายกาฬลงน้ำด้วย…”

เสวี่ยชูฉิงกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “จักรพรรดิประกายกาฬฝากชื่อมาพันปี ยินยอมสละร่างเพื่อความถูกต้อง พวกเราลูกศิษย์สำนักเต๋าสายหลักทุกคนสมควรจดจำให้ขึ้นใจ”