ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1320

“พูดถึงราชันพระอาทิตย์กับกษัตริย์เร้นลับ…” เยว่เจิ้นเป่ยมองเยี่ยนจ้าวเกอ “ฟู่แพรงามตอนแรกแม้จะเป็นเพราะกษัตริย์เร้นลับ แต่ก็ถือว่าประสบภัยเพราะราชันพระอังคารเช่นกัน”

“ข้าจำได้ว่าเจ้าเคยบอกว่า ถ้าฟู่แพรมงามเดินบนเส้นทางมีรัก ราชันพระอาทิตย์อาจจะทราบวิธีทำให้เขาก้าวหน้าต่อ”

จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำตายด้วยคมหอกของทวนพระอังคาร จักรพรรดิแพรงามสองคนปัจจุบันเหลือแค่จักรพรรดิแพรอาภรณ์ขาว

ดังนั้นจึงไม่มีการแบ่งแยกอาภรณ์ดำอาภรณ์ขาวอีก ในโลกมีแค่ฟู่อวิ๋นฉือจักรพรรดิแพรงามคนเดียว

นิวาสสถานส่วนหนึ่งของยอดเขาอัศจรรย์ หลุดพ้นจากโลกซ้อนโลก ออกจากจักรวาลสำนักเต๋าพร้อมกับพวกเยี่ยนจ้าวเกอ

ในนี้มีผาบัวแดงเป็นผู้นำ ท่าทีของฟู่อวิ๋นฉือจักรพรรดิแพรไม่ต้องกล่าวมากความ

ถึงแม้การแบ่งจากหนึ่งเป็นสองในตอนแรกจะเป็นฝีมือของเยี่ยนจ้าวเกอ แต่การกลับมารวมเป็นหนึ่งได้ในตอนนี้ ฟู่อวิ๋นฉือยังแสดงความขอบคุณเยี่ยนจ้าวเกอ

น้ำใจนี้เขาจดจำไว้ ส่งผลต่อตัวเลือกของเขาโดยตรง สุดท้ายก็ออกจากโลกซ้อนโลก

ทว่าปัญหาหนึ่งยังวางอยู่ตรงหน้า

นั่นก็คือ เขาที่ผ่านวิกฤติถูกธาตุไฟเข้าแทรก จะเดินบนครรลองที่ถูกต้อง เพื่อก้าวเดินบนเส้นทางมรรคายุทธ์อีกครั้งได้อย่างไร?

ถ้าเปลี่ยนไปเดินบนเส้นทางไร้รัก เส้นทางจะชัดเจนยิ่ง

ลบเลือนการดำรงอยู่ของฟู่ถิงและเมิ่งหวานบุตรีสองคน หาหมัดแปลงกำเนิด หลอมเปลี่ยนเมฆแปลงกำเนิด

ดังนั้นเขากับเยี่ยนจ้าวเกอสองพ่อลูกจึงเป็นศัตรูโดยธรรมชาติ มีท่านก็ต้องไม่มีข้า

ถ้าเปลี่ยนไปเดินบนเส้นทางมีรัก อนาคตไม่แน่นอน

กระนั้นกษัตริย์เร้นลับในฐานะผู้ริเริ่ม หรือก็คือเกาหานราชันพระอังคาร สมควรมีวิธีการแก้ไขสถานการณ์ในปัจจุบัน

ถึงอย่างไรความตั้งใจแรกของเขาคือการกำจัดการแทรกซึมของโถงเซียนต่อโลกซ้อนโลก ต่อภายในสำนักเต๋าสายหลัก ไม่ได้มีความแค้นส่วนตัวกับฟู่อวิ๋นเซิง จึงต้องการทำลายเส้นทางก้าวหน้าของอีกฝ่าย

วิธีการแก้ไขของเขา เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าจะเตรียมให้จักรพรรดิแพรเปลี่ยนมาเดินบนเส้นทางมีรัก

ถึงอย่างไรตอนที่เขาวางแผนเล่นงานจักรพรรดิแพร เมฆแปลงกำเนิดก็ยังไม่ปรากฏ มิหนำซ้ำยังไม่อาจยืนยันได้ว่าจะโผล่มาตอนไหน

ด้วยนิสัยของเกาหาน สมควรไม่เอนเอียงไปทางตัวเลือกที่มีตัวแปรใหญ่เกินไป

สำหรับจักรพรรดิแพรในปัจจุบัน ทางเกาหานเป็นไปได้อย่างยิ่งว่าจะมีวิธีจัดการปัญหา

หลังจากจักรพรรดิแพรเข้าใจสถานการณ์แล้ว ก็มีความคิดต่อเรื่องนี้อย่างคร่าวๆ แต่สุดท้ายก็ยังเลือกออกมาพร้อมกับพวกเยี่ยนจ้าวเกอ

เป็นผลลัพธ์ที่ใช้อารมณ์ไปบ้าง แต่เกี่ยวข้องกับนิสัยในตอนนี้ของเขา จะว่าไปแล้วอาจกล่าวได้ว่าเป็นฟ้ากลั่นแกล้งคน

“ตามการสันนิษฐานของข้า สมควรเป็นเช่นนี้” เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยอย่างใคร่ครวญ “นอกจากนี้ถ้าหากบอกว่าก่อนหน้านี้ไม่มีวิธี เช่นนั้นตอนนี้หลังจากทราบว่ากษัตริย์เร้นลับเป็นร่างแยกของราชันพระอาทิตย์ ข้ากลับมีการคาดเดาส่วนหนึ่ง”

“อ้อ?” เยว่เจิ้นเป่ยมองเยี่ยนจ้าวเกอ

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าว “ตอนข้าออกท่องโลก ได้เจอคัมภีร์ฝ่ามือหยินหยางขั้วกำเนิดไม่สมบูรณ์ อาจารย์ลุงก็ทราบแล้ว”

“นอกจากคัมภีร์หยินหยางขั้วกำเนิดที่ไม่สมบูรณ์แล้ว ยังมีคัมภีณ์โบราณกระจัดกระจายส่วนหนึ่งซึ่งมาจากก่อนวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ ไม่ใช่คัมภีร์วรยุทธ์ เพียงแต่เป็นการบันทึกของคนโบราณ”

เยว่เจิ้นเป่ยพยักหน้าเล็กน้อย ไม่ได้ส่งเสียง

เยี่ยนจ้าวเกอว่าต่อ “ไม่กี่ประโยคในนั้น ได้กล่าวถึงวิชาของผู้สืบทอดกระแสตรงสายเอกพิสุทธ์โดยบังเอิญ ชื่อว่า ‘ละน้ำใจพึ่งพาตนเอง’”

“ละน้ำใจพึ่งพาตัวเอง?” เยว่เจิ้นเป่ยทวนอีกรอบ