ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1509
อาหู่รับยันต์กระดาษมาแล้วถามว่า “คุณชาย ข้านำของไปส่งก็พอแล้วหรือ มีคำกล่าวอะไรต้องการถ่ายทอดให้ผู้อาวุโสเกาหรือไม่”
“เพียงบอกว่านี่เพื่อตามหากระบี่วิเศษอีกสามเล่มก็พอ เรื่องราวอื่นๆ ถ้าผู้อาวุโสเกาได้ยันต์กระดาษไป ย่อมเข้าใจหลักการที่อยู่ด้านในเอง” เยี่ยนจ้าวเกอว่า
อาหู่พยักหน้า “ข้าเข้าใจแล้ว คุณชายโปรดวางใจ”
เว้นครู่หนึ่ง อาหู่ก็เอ่ยขึ้น “คุณชาย แม่นางฟู่กับท่านเหอแห่งผาบัวแดง ยังมีแม่นางเมิ่งที่ก่อนหน้านี้ท่านกำชับให้จับตาดู ต่างไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร”
เยี่ยนจ้าวเกอพอฟังก็ไม่ได้ตอบในทันที แต่ว่าตั้งใจใคร่ครวญ
ฟู่ถิง เมิ่งหวาน และเหอซีสิงต่างทราบถึงการดำรงอยู่ของเทวกษัตริย์ไร้ประมาณตอนที่ระดับพลังฝึกปรือยังไม่กลายเป็นมนุษย์เซียน นี่ทำให้ส่วนลึกในจิตวิญญาณของพวกเขา ต่างฝัง ‘เมล็ดพันธ์’ ที่ไร้รูปร่างเมล็ดหนึ่ง
ถึงหลายปีมานี้จะไม่เป็นอะไร แต่ ‘เมล็ดพันธุ์’ จะแตกหน่ออกมาตอนไหน ผู้ใดก็ไม่อาจยืนยัน
เกิดว่า ‘เมล็ดพันธุ์’ แตกหน่อ อัจฉริยะบุคคลในบุคคลหนุ่มสาวที่เป็นผู้สืบทอดสำนักเต๋าสามคนนี้ ต่อให้อยู่ในจักรวาลฟ้าฟื้น อยู่ในตำหนักโอสถ ยังคงอาจถูกเทวกษัตริย์ชำระล้างข้ามมิติได้
ถ้าหากว่าเกิดเรื่องโดยรับมือไม่ทัน อาจเกิดความปั่นป่วนขึ้นมา
สิ่งที่สาหัสยิ่งกว่าคือ อาจจะเผยตำแหน่งของตำหนักโอสถและจักรวาลฟ้าฟื้นให้โถงเซียนรับรู้
พวกเยี่ยนจ้าวเกอจึงขบคิดมาโดยตลอดว่าจะจัดการ ‘เมล็ดพันธุ์’ ที่ไร้รูปร่างนั้น ตัดโอกาสที่มันจะแตกหน่อ หลีกเลี่ยงไม่ให้สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดปรากฏได้อย่างไร
ต่อให้ก่อนหน้าจะสู้กับนพยมโลกอย่างดุเดือด ใช้วิชาฝีมือออกมาจนหมดสิ้น ก่อนที่เยี่ยนจ้าวเกอจะออกจากจักรวาลฟ้าฟื้น ก็ยังคงไม่ได้ลืมวางแผนไว้หลายชั้น คอยจับตาดูพวกฟู่ถิง ป้องกันไม่ให้โถงเซียนฉวยโอกาส
ตอนนี้เขาอาละวาดบนพื้นที่ของโถงเซียนรอบหนึ่ง ทำให้โถงเซียนบาดเจ็บที่เอ็นส่งผลต่อกระดูก ล่าสุดอาศัยวิทยราชข่งซวนออกเขา ค่อยดึงสถานการณ์พ่ายแพ้กลับมาได้
โถงเซียนต้องการสับสำนักเต๋าสายหลักเพื่อทวงศักดิ์ศรีคืน โลกซ้อนโลกเป็นตัวเลือกที่อยู่รองลงไป หาฟ้าเหนือฟ้าไม่เจอ จึงค่อยไประบายอารมณ์กับที่อื่น
ถ้าหากเจอฟ้าเหนือฟ้า เช่นนั้นยังต้องตามหาตัวการหลักอย่างเยี่ยนจ้าวเกอเพื่อคิดบัญชี
ในเวลาแบบนี้ เยี่ยนจ้าวเกอย่อมระมัดระวังตัวมากกว่าเดิม
กระนั้น เทวกษัตริย์คล้ายลืมเลือนแล้ว ว่าที่นี่ยังมีเป้าหมายชำระล้างซ่อนเร้นของเขาอยู่สองสามคน
“แน่ใจว่าไม่มีหรือ” เยี่ยนจ้าวเกอพึมพำ “ทางพวกเราไม่มั่นใจว่าสามารถแบ่งร้อยกั้นร้อย…”
หลังจากครุ่นคิด เยี่ยนจ้าวเกอก็ส่ายหน้า มองไปยังอาหู่ “พวกเราต่างกลับฟ้าเหนือฟ้าแล้ว ถ้ามีปัญหาข้าจะดูแลเอง เจ้าละวางเรื่องทางนี้ไปที่มรกตท่องฟ้าก่อน พอเจ้าไปถึงมรกตท่องฟ้า จงแวะไปเขาธุลีวิญญาณด้วย หลังจากเจอนักพรตอวิ๋นเจิง ให้ขอโทษเขาแทนข้า เรื่องราวของเฮ่อเหมี่ยนไม่อาจให้เขาชำระสำนักด้วยตัวเองได้”
“ขอรับคุณชาย” อาหู่ขานรับ
เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวต่อ “ทางศิษย์พี่อวี่ยังไม่ต้องรีบร้อน หลังจากข้าฟื้นฟูตัวเองกลับสู่สภาพสูงสุดแล้วจะไปยังมรกตท่องฟ้า พิจารณารายละเอียดกับพวกผู้อาวุโสเกาและอาจารย์อารุ่นปู่หลงต่อ”
อาหู่กล่าวทันที “ข้าจะนำวาจาไปส่งให้พวกผู้อาวุโสเกา คุณชายหากไม่มีคำสั่งอย่างอื่น ข้าจะออกเดินทางทันที”
“ไปเถอะ” เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า
อาหู่บอกลาผละไป เยี่ยนจ้าวเกอหลับตาลง สงบใจฟื้นฟูอีกครั้ง
หนึ่งวันต่อมา อาหู่กลับจากมรกตท่องฟ้า “คุณชาย ผู้อาวุโสเกาเอายันต์กระดาษไปติดบนกระบี่ผนึกเซียนต่อหน้าข้าแล้ว ยังบอกอีกว่าจะติดสี่สิบเก้าวัน”
“ดี” เยี่ยนจ้าวเกอลืมตา ผงกศีรษะเอ่ย “จะได้ความหรือไม่ อีกสี่สิบเก้าวันให้หลังก็จะทราบเอง หวังว่าจะไม่ทำให้พวกเราผิดหวัง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี