ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1645
อินทรเกตุธวัชราชาพุทธะมองเยี่ยนจ้าวเกอพลิกมือเหมือนกับวิญญาณกำเนิดเบิกฟ้าแสดงอิทธิฤทธิ์ อดสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่งไม่ได้
ท่านเตรียมใจต่อการโต้ตอบของเยี่ยนจ้าวเกอไว้แล้ว เดิมคิดจะอาศัยความลี้ลับแห่งสมุทัยในศาสนาพุทธกดข่ม ปราบเยี่ยนจ้าวเกอด้วยการจู่โจมจากธงวิเศษ
ทว่าตอนนี้เห็นการโจมตีด้วยโกลาหลแยกเอกะของเยี่ยนจ้าวเกอ อินทรเกตุธวัชราชาพุทธะหยุดความคิดก่อนหน้าทันที เปลี่ยนไปใช้มรรรคในศาสนาพุทธ ปะทะโดยตรงกับเยี่ยนจ้าวเกอ
จะสยบจับกุมเยี่ยนจ้าวเกอได้หรือไม่ ตอนนี้ท่านไม่หวังอีกแล้ว เอาชนะเยี่ยนจ้าวเกอได้ก็สมปรารถนาแล้ว
ท่านหลอมรวมความลี้ลับความสามารถในศาสนาพุทธ กลายเป็นจิตหลักการที่ลี้ลับซับซ้อน เหมือนกับไม่ใช่ก่อนกำเนิดและหลังกำเนิด รับโกลาหลแยกเอกะของเยี่ยนจ้าวเกอ
อินทรเกตุธวัชราชาพุทธะไม่มีหยุดชะงักใดๆ สารีริกธาตุกับตะเกียงทองบนศีรษะยามนี้ต่างเปล่งแสงสว่างไสว
บัวเขียวหลายดอกตามติดด้วยกลิ่นหอม พาดขวางในความว่างเปล่า กระจายเต็มจักรวาลแห่งนี้ ถมเต็มมิติเวลาที่เยี่ยนจิตฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอเปิดผ่าขึ้น
พุทธะมาถึง บรรลุถึงด้านล่างธงวิเศษ ยื่นฝ่ามือออกมา จู่โจมใส่เยี่ยนจ้าวเกอ
เปลวเพลิงแดงฉานปะทะกับบัวเขียว ดอกบัวพลันลุกไหม้
ลุกไหม้ไม่เห็นเถ้า กลายเป็นบัวแดงหลายดอกอย่างแท้จริง ร่วงหล่นเหมือนดอกไม้ตกจากฟ้า กลายเป็นท้องทะเลดอกบัว แดนสุขาวดีพุทธเกษตรของอินทรเกตุธวัชราชาพุทธะมาถึงที่นี่ ต้องการกลบฝังเยี่ยนจ้าวเกอ
เยี่ยนจ้าวเกอเห็นดังนั้น มุมปากกลับปรากฏรอยยิ้มอยู่หลายส่วน
เขายื่นมือขวาขึ้นไปด้านบนไม่หยุด ในมือซ้ายกลับเพิ่มลูกตุ้มลูกหนึ่ง
“ลูกตุ้มโกลาหล!” อินทรเกตุธวัชราชาพุทธะพลันหนังตากระตุก ร้องในใจว่าแย่แล้ว
ลูกตุ้มวิเศษนั้นเป็นของวิเศษที่ก่อนหน้านี้เซียนเมฆดำพกติดตัว ลูกตุ้มโกลาหล เซียนเมฆดำอาศัยมันสร้างชื่อขึ้น ความร้ายกาจแห่งการฆ่าฟันแทบไม่ด้อยไปกว่าตราพลิกฟ้าที่สั่นสะเทือนโลกหล้าของเทวกษัตริย์กว่างเฉิง
หลังเซียนเมฆดำตาย ลูกตุ้มโกลาหลตกมาอยู่ในมือเยี่ยนจ้าวเกอ หลายปีมานี้ได้ศึกษาและหลอมเปลี่ยนอย่างตั้งใจ
วินาทีนี้หลังจากอินทรเกตุธวัชราชาพุทธะเข้าใกล้ เยี่ยนจ้าวเกอก็หยิบลูกตุ้มนี้ออกมา แล้วฟาดใส่อีกฝ่าย!
อินทรเกตุธวัชราชาพุทธะรับมือไม่ทัน ถูกฟาดคว่ำ
เยี่ยนจ้าวเกอได้เปรียบแล้วไม่ปรานี มือไม่หยุด เซ่นลูกตุ้มโกลาหล แล้วฟาดลงใส่อินทรเกตุธวัชราชาพุทธะอีกครั้ง
“นะโมอมิตาพุทธ!” อินทรเกตุธวัชราชาพุทธะอกแตกออกเป็นร่องแยกหลายสาย ท่านข่มความเจ็บปวด เปล่งเสียงสรรเสริญคุณ สารีริกธาตุบนศีรษะสาดแสงสี
บัวแดงหลายดอกรวมตัวเบียดเสียด ห้อมล้อมอินทรเกตุธวัชราชาพุทธะ
บัวแดงบานออกตามลำดับ หยุดลูกตุ้มโกลาหล กระนั้นยังถูกลูกตำโกลาหลทำลายวงล้อม ฟาดใส่พุทธะต่อ
อินทรเกตุธวัชราชาพุทธะจนปัญญา ได้แต่รีบหลบไปด้านข้าง ยังคงหนีไม่พ้นสารีริกธาตุบนศีรษะถูกลุ้มตุ้มฟาดคว่ำ
อีกด้านหนึ่ง เยี่ยนจ้าวเกอลอยสูงทีละขั้น ฝ่ามือหนึ่งพลิกฟาดขึ้นบน กระแทกธงวิเศษนั้นคว่ำ
ธงพอคว่ำ ฝนเพลิงพลันมอดดับ แดนสุขาวดีพุทธเกษตรของอินทรเกตุธวัชราชาพุทธะเริ่มถล่มตาม
เยี่ยนจ้าวเกอจับธงด้วยมือขวา มือซ้ายถือลูกตุ้มโกลาหลฟาดลงใส่อินทรเกตุธวัชราชาพุทธะต่อ พุทธะองค์นั้นได้แต่หนีเตลิดเปิดเปิง หลบหลีกไปรอบทิศ
ไม่เพียงแต่แก่นเซียนยากทำลายบุปผาเซียน สุญญตายากทำร้ายมหาชาล หลายๆ ครั้งแล้วเซียนกำเนิดสุญญตาแม้แต่จะแตะต้องความน่าอัศจรรย์มากมายของยอดฝีมือระดับมหาชาลยังยากจะทำได้
ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอมีบุปผาดอกหนึ่งรวมบนศีรษะ ก็สุดที่เซียนกำเนิดส่วนใหญ่จะเทียบเคียงได้เช่นกัน
ตอนนี้ยังมีลูกตุ้มโกลาหลอยู่ในมือ ทำให้อินทรเกตุธวัชราชาพุทธะยากต้านความร้ายกาจ
ยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ศาสนาพุทธเช่นสมันตภัทรโพธิสัตว์กับนรสิงห์พุทธะเห็นดังนั้น ต่างขมวดคิ้ว
แต่ว่าพวกท่านก็มีคู่ต่อสู้ที่ยากรับมือของใครของมัน ปลีกตัวไม่ได้
ยิ่งไปกว่านั้น เทียบกับอินทรเกตุธวัชราชาพุทธะที่เผชิญกับเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว หลี่จิ้งที่อยู่อีกด้านมีอันตรายกว่ามาก
ถึงจะมีเจดีย์ทองเหลืองหรูอี้กดข่มกายเซียนบัววิเศษของนาจา แต่ว่าเทียบกับนาจาแล้ว พลังของหลี่จิ้งสุดท้ายยังด้อยกว่าเกินไป
ท่านทราบการจัดการของเยี่ยนจ้าวเกอและไท่อี้จินหยิน รู้ว่าอีกฝ่ายคิดใช้หลี่จิ้งเป็นตัวช่วย กระทำขัดกับหลักเหตุผล แก้ไขคุณสมบัติสังหารและความเหี้ยมโหดของนาจาก่อน
หากว่าได้รับการรบกวน แผนการล้มเหลว นาจาจะกลายเป็นเทพสังหารกระหายเลือดไป
ถึงเวลาไม่มีขุมกำลังใดต้องการเห็นการดำรงอยู่เช่นนี้เคลื่อนไหวไปทั่ว ผลลัพธ์ท้ายสุดจะต้องถูกร่วมมือกำจัดทิ้งแน่
ผู้สืบทอดสามพิสุทธิ์สำนักเต๋าใช่ว่าจะปกป้องเขาได้
“สหายร่วมเส้นทางเข้าสู่พุทธ ถือหลักเมตตาสงสาร กลับต้องการขัดขวางเส้นทางรู้ผิดรู้จักหวนคืนของศิษย์เล็ก สร้างอสูรทะเลเลือดตนหนึ่งขึ้นมาด้วยมือตัวเองหรือ?” ไท่อี้จินหยินย่อมไม่ยอมให้สมันตภัทรโพธิสัตว์ทำลายแผนการใหญ่ของตัวเอง รีบติดตามขัดขวาง
“โพธิสัตว์หยุดก่อน”
ขณะเดียวกัน เยี่ยนจ้าวเกอก็เซ่นลูกตุ้มโกลาหลแต่ไกล ฟาดลูกตุ้มมา
สมันตภัทรโพธิสัตว์จนปัญญา ได้แต่หยุดยั้ง ควงวัชระปราบมารกระแทกลูกตุ้มโกลาหล
พอหยุดลงเช่นนี้ ไท่อี้จินหยินก็ติดตามมาถึงทันที
นักบวชศาสนาพุทธท่านอื่นมีความคิดของตัวเอง ทว่าถูกกายทองมหาเทวะสองร่างกับหลงซิงเฉวียนขัดขวาง
“ภัยพิบัติเอย ภัยพิบัติหนอ...” สมันตภัทรพลันหยุดฝีเท้า ไม่เข้าใกล้นาจาอีก แต่เปลี่ยนทิศทาง พุ่งเข้าหากายทองมหาเทวะที่พ่านพ่านแปลงขึ้น
ตอนนี้ในที่สุดท่านก็ยอมแพ้ เปลี่ยนเป้าหมายไปที่มู่จาศิษย์ของตัวเอง
วานรปีศาจที่พ่านพ่านแปลงขึ้นไร้ความเกรงกลัว ฟาดกระบองสารพัดนึกไปทั่วสี่ทิศ แม้แต่สมันตภัทรก็ปวดศีรษะสุดแสน
ไท่อี้จินหยินไม่สนใจสมันตภัทรโพธิสัตว์อีก แต่บินไปหานาจา
เข้าใกล้นาจาแล้ว เว้นระยะห่างช่วงหนึ่ง เขาหยุดฝีเท้าอย่างระมัดระวัง ก่อนจะหยิบฝักบัวก้านหนึ่งออกมา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี