ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1647
ไท่อี้จินหยินสะบั้นชีวิตของมู่จาด้วยหนึ่งฝามือ สีหน้าเป็นปรกติ ความสนใจกลับมายังร่างนาจาอีกรอบ
เขายื่นมือออกมากวัก ฝักบัวรองรับนาจาพลางลอยขึ้น ฝาอัคคีเทพเก้ามังกรด้านบนใหญ่กว่าเดิม ครอบคลุมนาจากับฝักบัวไว้
มังกรไฟเก้าตัวหมุนตัว ยังคงพ่นเพลิงผลาญสีขาวน้ำนมออกมาไม่หยุด
ทว่าครั้งนี้กลับไม่ใช่ต้องการให้เกิดผลสะกด แต่ค่อยๆ ถอนสำนึกดุร้ายจิตชั่วช้าในร่างนาจา ช่วยหล่อเลี้ยงเขา เพื่อที่จะได้ฟื้นฟูกลับเป็นปกติโดยไว
แสงสีแดงปรากฏด้านนอก หยุดอยู่บนผิวกาย ความจริงแสดงให้เห็นว่าความพยายามของไท่อี้จินหยินสัมฤทธิ์ผล หยุดการจมลงของนาจา ไม่ให้ไถลลงไปในทะเลเลือดต่อ
ตอนนี้จำเป็นต้องค่อยๆ ขจัดจิตสังหาร ทำลายทะเลเลือด เช่นนี้จึงรับประกันได้ว่าภายหลังจะไร้ความกังวล
นี่เป็นกระบวนการที่ยาวนาน ทั้งจำเป็นต้องระวังตลอดเวลา
เกิดมีความผิดพลาด ก็อาจจะล้มเหลวก่อนสำเร็จ กระนั้นเทียบกับความบ้าคั่งของนาจาเมื่อก่อนหน้าจนไท่อี้จินหยินต้องเสี่ยงชีวิตไปสะกดแล้ว เป็นความแตกต่างราวฟ้ากับเหวอย่างไม่ต้องสงสัย ผ่อนคลายกว่ามาก และปลอดภัยกว่ามาก
ก่อนหน้านี้ถ้าสะกดไว้ไม่อยู่ คนที่เผชิญหน้ากับความร้ายกาจของนาจาคนแรกคือไท่อี้จินหยิน ตอนนี้หลี่จิ้งเป็นตัวอย่าง
“ก่อนหน้านี้ฟังสหายน้อยอิงผู้นั้นพูดว่า ปัจจุบันสำนักเต๋าของเราสร้างสวรรค์ ค่อยเห็นเป็นรูปเป็นร่างแล้ว?” ไท่อี้จินหยินถามเยี่ยนจ้าวเกอและหลงซิงเฉวียน
เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “มิผิด ปัจจุบันมีสวรรค์ทั้งหมดหกแห่งถูกสร้างขึ้นใหม่”
ไท่อี้จินหยินกล่าว “สถานการณ์ในปัจจุบันของศิษย์เล็กกลับไม่มั่นคงยิ่ง ข้าอาจจำเป็นต้องเข้าฌานกับเขาสักหลายปี ไม่ทราบขอยืมนิวาสสถานสักแห่งได้หรือไม่?”
เขาเกรงใจแบบนี้ ไม่ใช่ไม่มีเหตุผล
ตอนนี้ถึงแม้นาจาจะเหมือนไม่มีอุปสรรคใหญ่แล้ว แต่ปัญญายังไม่ได้จัดการโดยสมบูรณ์ เกิดว่าระหว่างทางเกิดช่องโหว่วขึ้น ผลลัพธ์อาจไม่น่าคิดถึง ไม่แน่ว่าจะมอบภัยพิบัติร้ายแรงมาให้สวรรค์จู๋ลั่วหวงเจีย
ถึงเวลาต่อให้สะกดเขาได้ อาจจะเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่ ทั้งสร้างการทำลายล้าง
ถ้าหากอยู่ในจวนมหาเอกาต่อ ก็ออกจะห่างจากสวรรค์หกแห่งของสำนักเต๋าเกินไป สหายร่วมเส้นทางสามพิสุทธิ์คนอื่นๆ คิดช่วยคุ้มครองเขา กลับไม่สะดวกอยู่บ้าง
แต่ว่านี่กลับไม่สร้างความลำบากแก่เยี่ยนจ้าวเกอ
สถานที่อย่างสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจียแม้ว่าไม่ได้ แต่จักรวาลที่เขาเพิ่งสร้างขึ้นมา กลับให้ไท่อี้จินหยินยืมได้ชั่วคราว อย่างมากเรื่องอพยพคนในแผนการก่อนหน้านี้ก็หยุดไว้ก่อน
ไท่อี้จินหยินแม้จะหน้าหนาท้องดำ แต่ในสถานการณ์ปัจจุบัน ยังไม่ถึงกับทำตัวเป็นนกพิราบยึดครองรังนกกางเขน ดังนั้นเยี่ยนจ้าวเกอจึงไม่กังวล
“จินหยินเกรงใจแล้ว สำหรับสำนักเต๋าเรา การกลับมาของท่านกับมหาเทพสมุทรตรีภพเป็นเรื่องน่ายินดีเทียมฟ้า” เยี่ยนจ้าวเกอประสานมือให้เขา
“เช่นนี้ขอขอบคุณสหายน้อยแล้ว” ไท่อี้จินหยินกล่าวอย่างเกรงใจ
เยี่ยนจ้าวเกอมองฝาอัคคีเทพเก้ามังกรด้านข้าง มองดูนาจาที่หลับใหลบนฝักบัว ใต้การห้อมล้อมของเพลิงผลาญ ในฝาโปรงแสง
“ผู้เยาว์ฟังตำนานเกี่ยวกับมหาเทพสมุทรตรีภพมาไม่น้อย ส่วนใหญ่ยากแยกแยะจริงปลอม” เขาเอ่ยอย่างใคร่ครวญ “ข่าวลือส่วนหนึ่ง บวกกับท่าทีของราชาเจดีย์สวรรค์ ระหว่างพวกเขาแสดงความขัดแย้งกันยิ่ง”
ไท่อี้จินหยินเงียบงันเล็กน้อย ค่อยเอ่ยว่า “เรื่องราวที่ยาวนานเกินไป ข้าเองก็จำไม่ได้แล้ว สหายน้อยเยี่ยนมีข้อสงสัยใด สามารถบอกออกมาได้เต็มที่ ดูว่าข้าจดจำได้หรือไม่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี