ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1660

“ทุกอย่างล้วนกลับคืนสู่ความไม่มี ไม่ว่าเจ้า ข้า นาง”

ได้ยินวาจาของเยี่ยนจ้าวเกอ ขณะเฟิงอวิ๋นเซิงนึกย้อน ก็ทวนคำพูดตอนนั้นของเนี่ยจิงเสิน “ประโยคนี้?”

เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้พูดอะไร พยักหน้าอย่างไร้เสียง

เฟิงอวิ๋นเซิงตกสู่ห้วงคิด

ประโยคนี้มองดูอาจไม่มีอะไร แต่เยี่ยนจ้าวเกอไม่อาจไม่คิดมาก

แต่ไม่คิดยังพอว่า พอใช้ความคิดลองทำความเข้าใจ กลับผุดคำอธิบายมากมายได้

ทุกอย่างกลับคืนสู่ความไม่มี เดิมทีเป็นด้านหนึ่งในวิถีมาร นี่อาจกำลัแสดงถึงทิศทางต่อจากนี้ของนพยมโลก

ยอดฝีมือมหาชาลระดับสุดยอดทั้งหลายของศาสนาพุทธ สำนักเต๋า เผ่าปีศาจ ต่างก็วางแผนกำจัดนพยมโลก หวังจะใช้เรื่องนี้หาโอกาส ทะลวงขอบเขต ขึ้นสู่ระดับมรรคาในการเคลื่อนไหวครั้งเดียว

นพยมโลกก็ทราบเรื่องนี้แก่ใจ ย่อมไม่นั่งรอความตาย

ยอดฝีมือแต่ละฝ่าายกำลังวางหมาก ทั้งแลกเปลี่ยน และสกดนพยมโลก นพยมโลกก็ใช้โอกาสทำให้แผนการของตัวเองสำเร็จ ใครจะหัวเราะถึงตอนสุดท้าย ขึ้นอยู่กับความสามารถของแต่ละคนแล้ว

เยี่ยนจ้าวเกอฟังถึงความไม่ถูกต้องส่วนหนึ่งจากในวาจาของเนี่ยจิงเสิน

ถ้าหากในนี้แฝงการเตือนจริงๆ แล้วสำนักเต๋ามองออก เช่นนั้นย่อมยึดครองโอกาสได้หลายส่วน

นอกจากความคิดนี้แล้ว ยังตีความอย่างอื่นได้

คำว่า ‘เจ้า ข้า นาง’ ที่เนี่ยจิงเสินพูดถึง คือเยี่ยนจ้าวเกอที่กำลังพูดกับเขาอยู่ ตัวเนี่ยจิงเสิน และอวี่เย่ที่พวกเขาพูดถึงในบทสนทนาอย่างไม่ต้องสงสัย

เนี่ยจิงเสินเรียกสามคนพร้อมกัน ใช่ว่าเป็นเพราะเป็นผู้เกี่ยวข้อง เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าลอบชี้จุดร่วมกันบางอย่างของพวกเขาสามคน

เช่นนั้นเป็นจุดร่วมอะไรกัน?

เมื่อรวมกับประโยค ‘ทุกอย่างล้วนกลับคืนสู่ความไม่มี’ เยี่ยนจ้าวเกอตั้งใจคิดอย่างละเอียดหวาดกลัวขึ้นมา

ถ้าหากว่าเนี่ยจิงสินเรียกตัวเขา อวี่เย่ กับเฟิงอวิ๋นเวิงร่วมกัน นั่นปกติยิ่ง

อวี่เย่แม้วันนี้ยังคงไม่ฟื้น ทว่านางฝึกฝนคัมภีร์โกลาหลสูญ เป็นผู้สืบทอดสายตรงที่บริสุทธิ์ที่สุดของบรมครูเทวกษัตริย์รัตนวิเสษแหงเหนือพิสุทธิ์ ทำความเข้าใจความลี้ลับของความโกหลาลไร้ประมาณ

เฟิงอวิ๋นเซิงรอบรับอำนาจส่วนหนึ่งของมารสวรรค์ปัจฉิมธรรม จากนั้นก็สร้างเส้นทางของตัวเอง เกิดรูปแบบใหม่ขึ้น คิดค้นวิถีแห่งเหวลึกโกลาหลสูญ ถึงจะต่างไปจากคัมภีร์โกลาหลสญ แต่ก็มีความน่าอัศจรรย์คล้ายกัน

เนี่ยจิงเสินตอนแรกเป็นผู้สืบทอดหยกพิสุทธิ์ดั้งเดิม อาศัยบรรพครรภ์ก่อนกำเนิดของตัวเองผสมผสานกับคุณสมบัติการทำความเข้าใจล้ำเลิศ ได้สัมผัสความลับของความไร้ขอบเขต

หลังจากเขากลายเป็นมาร เดิมทีเอนเอียงไปทางหลักการจากไม่มีเป็นมีในการบรรยายความไร้ขอบเขตแห่งหยกพิสุทธิ์ ค่อยๆ เปลี่ยนถ่ายเป็นจิตจากการมีเป็นไม่มีในการบรรยายแห่งเหนือพิสุทธิ์ คล้ายคลึงกับอวี่เย่และเฟิงอวิ๋นเซิง

แต่ว่าในวาจาของเนี่ยจิงเสิน กลับจัดเขา อวี่เย่ และเยี่ยนจ้าวเกอเป็นประเภทเดียวกัน

นี่สัมผัสกับประสาทสัมผัสอันปราดเปรียวของเยี่ยนจ้าวเกอในทันที

เขาไม่มีทางไม่สังเกตเห็น

เป็นเพราะถ้ามิได้แบ่งแยกกันเข้มงวดขนาดนั้น สิ่งที่เนียจิงเสินพูดก็เป็นความจริง

เขาเยี่ยนจ้วเกอใช้คัมภีร์นภาไร้ขอบเขต คัมภีร์อันดับหนึ่งแห่งหยกพิสุทธิ์สร้างรากฐาน

เป็นเพราะสาเหตุหลายประการ เรื่องนี้เยี่ยนจ้าวเกอเก็บเป็นความลับมาไม่เคยแพร่งพรายมาโดยตลอด

ช่วงแรกๆ เขาใช้สิบสองวิชาประกายกาฬของอิ่นเทียนเซี่ยจักรพรรดิประกายกาฬอำพราง

เพียงแต่ว่านี่ได้แต่ใช้ในช่วงแรก เป็นเพราะเทวกษัตริย์บรรพกำเนิดหลุดพ้น ทำให้เส้นทางของผู้มาภายหลังง่ายดายขึ้นในระดับหนึ่ง

ในกลุ่มผู้มาภายหลังมักมีคนที่มีความสามารถล้ำเลิศ ศึกษาหลักการไร้ขอบเขต แต่ว่าเมื่อต้องปีนป่ายขึ้นด้างบนอย่างต่อเนื่อง สุดท้ายเส้นทางพิเศษก็กลับคืน ต่างกลับสุ่คัมภีร์นภาไร้ขอบเขต ปฐมคัมภีร์แห่งหยกพิสุทธิ์

ความกระอักกระอ่วนของอิ่นเทียนเซี่ยจักรพรรดิประกายกาฬอยู่ที่นี่ ถ้าหากไม่ได้คัมภีร์นภาไร้ขอบเขต เขาพึ่งพาตัวเองขึ้นสู่ที่สูงต่อ จะกลายเป็นลำบากถึงขีดสุด ถึงขั้นหยุดเดินไม่ก้าวหน้า

ความพิเศษของเนี่ยจิงเสิน มาจากบรรพครรภ์ก่อนกำเนิดของเขา นี่เป็นเงื่อยไขที่อิ่นเทียนเซี่ยไม่มี

เยี่ยนจ้าวเกอขึ้นที่สูงตลอดทาง ฝีเท้าไม่หยุด ผลักเปิดประตูเซียนไร้อุปสรรค ถึงขั้นฝ่าภัยพิบัติสัจพิศวง สำเร็จเป็นเซียนลี้ลับสงบนิ่งยังพอว่า แต่พอขึ้นสูงทีละก้าวๆ สามปราณรวมเป็นวายุ สี่ปราณรวมเป็นวายุ จนกระทั่งห้าปราณมุ่งสู่ต้นกำเนิด ขึ้นสู่สุญญตา นี่ไม่ว่าอย่างไร ก็ยากจะใช้สิบสองวิชาประกายกาฬมาอธิบายได้

โชคดีที่เยี่ยนจ้าวเกอได้หมัดแปลงกำเนิดซึ่งเป็นการสืบทอดสายเอกพิสุทธิ์มานานแล้ว