ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1686
ได้ยินคำพูดเหน็บแนมของเยี่ยนจ้าวเกอ มารจิตแรกเริ่มไม่มีโทสะ เพียงแต่มองเยี่ยนจ้าวเกออย่างล้ำลึกแวบหนึ่ง
เป็นเพราะพิธีผสมฟ้าขับไล่มาร มันมีการเตรียมตัวต่อความสามารถเหมือนยอดเขาโผล่พรวดของเยี่ยนจ้าวเกอ ก่อนหน้านี้ความจริงใคร่ครวญเนิ่นนาน ปรับปรุงวิธีการของตัวเองอย่างต่อเนื่อง ป้องกันไม่ให้เยี่ยนจ้าวเกอมุดช่องว่าง
แต่มันกลับคิดไม่ถึงจริงๆ ว่า เยี่ยนจ้าวเกอถึงกับใช้น้ำทะเลที่เพิ่งได้มา
ตอนนี้นึกดู ตั้งแต่แรกเริ่ม เยี่ยนจ้าวเกอต้องการให้น้ำทะเลจากหุบเหวทะเลมารนพยมโลกเป็นส่วนหนึ่งของการแลกเปลี่ยน เดิมมิใช่เอาไว้รับมือของวิเศษอย่างธงเหลืองโบ่วกี้ แต่ใช้ในวันนี้โดยเฉพาะ
มารจิตแรกเริ่มวินาทีนี้มีความรู้สึกหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้อย่างหนึ่ง
ในตอนที่สองฝ่ายเพิ่งเจอกัน น้ำทะเลในทะเลเหวนพยมโลก เป็นมันมอบให้พวกเยี่ยนจ้าวเกอด้วยตัวเอง ผลคือกลายเป็นส่งทรัพยากรให้ศัตรู ช่วยให้เฟิงอวิ๋นเซิงยึดครองความได้เปรียบในการต่อสู้เมื่อครู่
ถึงขั้นที่การให้สั่วหมิงจางเก็บน้ำทะเลไว้แต่แรกก็ก่อให้เกิดผลลวงตาแล้ว
มารจิตแรกเริ่มที่ถูกหลอกตอนนี้กลับไม่โกรธ แต่ว่าสายตาที่มองเยี่ยนจ้าวเกอยากจะไม่ระแวดระวังกว่าเดิม
สายตาวาดผ่านพวกเยี่ยนจ้าวเกอ เฟิงอวิ๋นเซิง สั่วหมิงจาง มารจิตแรกเริ่มบัญชามารตนอื่นๆ หายไปในความมืด
พวกเยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้ไล่ตามโจมตี แต่เหลียวไปมองอีกด้าน
ไกลออกไปกลั้นด้วยพันเขาหมื่นวารี มีแสงพุทธกับปราณปีศาจบัดเดี๋ยวสูญหายบัดเดี๋ยวปรากฏ ถึงต่างฝ่ายต่างระวังกัน แต่ว่าความสนใจส่วนใหญ่เพ่งอยู่ทางนพยมโลกและสำนักเต๋า
ตอนนี้เห็นสำนักเต๋ากับนพยมโลกไม่สู้กันแล้ว แสงพุทธกับปราณปีศาจก็ค่อยๆ แยกย้าย
ผู้ยิ่งใหญ่เซียนสวรรค์สำนักเต๋าคนอื่นๆ ก็หายตัวไป หยุดการลงมาเช่นกัน
เรื่องราวเกี่ยวพันถึงสถานการณ์ใหญ่โดยรวม ครั้งนี้มีผลลัพธ์อะไร ต่อจากนี้พวกเยี่ยนจ้าวเกอย่อมต้องแจ้งข่าวกับทุกคน
ดังนั้น ความว่างเปล่าที่ก่อนนห้านี้เกิดลมเมฆพัดพรู วินาทีนี้เหมือนกับเปลี่ยนเป็นไร้สิ่งใด เหลือเพียงพวกเยี่ยนจ้าวเกอ
ชายฝั่งยมโลกในตอนแรกแตกกระจาย ไม่คงอยู่อีก
เยี่ยนจ้าวเกอขณะนี้มองเฟิงอวิ๋นเซิงกับสั่วหมิงจาง “ไม่เป็นไรกระมัง?”
“ไม่เป็นไร” สั่วหมิงจางยกมือขวาขึ้นมา ด้านบนยังมีประกายน้ำชั้นหนึ่งซึมอยู่
ประกายน้ำที่ก่อนหน้านี้โปร่งใส ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยสีสันนาๆ ลำแสงสาดไปทั่ว
กระนั้น ขณะคัมภีร์ตัดนภาของสั่วหมิงจางโคจร ประกายน้ำห้าแสงสิบสีเหล่านี้ก็ค่อยๆ ถดถอยไป สุดท้ายก็สลายหาย
เฟิงอวิ๋นเซิงตอนนี้กลับปิดตา ไม่เปล่งวาจาไม่เคลื่อนไหว ยืนนิ่งอยู่ในความว่างเปล่า
บนใบหน้านางกลับไม่มีสีหน้าเจ็บปวดรวดร้าว เหมือนกับพยายามใช้ความคิด
เนิ่นนานให้หลัง เฟิงอวิ๋นเซิงค่อยลืมตา พยักหน้าให้แก่เยี่ยนจ้าวเกอกับสั่วหมิงจาง “ข้าเองก็ไม่เป็นไร”
เว้นครู่หนึ่ง ประโยคต่อมาของนางกลับทำลายศิลาสะท้านฟ้า “นพยมโลกคิดจะทำลายตราผนึกที่สะกดมารจิตแรกเริ่ม”
“อ้อ?” เยี่ยนจ้าวเกอกับสั่วหมิงจางได้ยิน ดวงตาต่างกลายเป็นคมกริบเล็กน้อย
ถึงแม้จะถูกสะกดตั้งแต่ยุคบุพากาล ไม่เคยปรากฏตัว แต่การดำรงอยู่ของมารจิตแรกเริ่มยังทำให้คนทั้งหมดกริ่งเกรง
นั่นเป็นปฐม แหล่งกำเนิด บรรพบุรุษแห่งวิถีมารตามความหมายอย่างแท้จริง ตัวตนที่ถูกจัดอยู่ในอันดับหนึ่งท่ามกลางสิบสองเทพมารสวรรค์ บรรพมารตนแรก ผู้นำแห่งหมื่นมาร
ฉายาแรกสุดสมควรเป็นมารสวรรค์บรรพกำเนิดถึงจะถูก
เพียงแต่ภายหลังล้มเหลวในการช่วงชิงการสำเร็จแห่งบรรพกำเนิดในการเปิดฟ้าสร้างโลกกับเทวกษัตริย์บรรพกำเนิด บรมครูสายหยกพิสุทธิ์ จึงค่อยเปลี่ยนเป็นมารสวรรค์บุพกาล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี