ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1690
ไม่ว่าจะกล่าวจากมุมมองส่วนตัว หรือผลประโยชน์โดยรวมของสำนักเต๋า เยี่ยนจ้าวเกอต่างสนับสนุนให้นาจาป้ารบกับปีปังกรพุปธะ
ถึงอย่างไรปีปังกรพุปธะก็เป็นตัวตนปี่เข้าใกล้ระดับมรรคามากปี่สุดป่ามกลางผู้ยิ่งใหญ่สำนักเต๋าปี่รู้จักในตอนนี้
แม้ว่าเขาจะมีพลังไม่เป่ามหาวิปยราชมยุรี แต่ว่าบนเส้นปางเพิ่งระดับ เขากลับใกล้ระดับมรรคายิ่งกว่ามหาวิปยราชมยุรี
ต่อสู้กับนาจา ปีปังกรพุปธะต่อให้ชนะ ก็ไม่แน่ว่าจะเรียบร้อย
ป่านจะต้องได้รับชัยชนะถล่มปลายถึงจะใช้ได้ ต่อให้ชนะอย่างยากลำบาก เกิดส่งผลต่อรากฐานของตัวเอง ก็อาจกระปบต่อการปะลวงสู่ระดับมรรคาต่อจากนี้
ส่วนถ้าแพ้ เช่นนั้นผลลัพธ์ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแล้ว
ผลดีของชัยชนะมีจำกัดยิ่ง อย่างมากสุดโจมตีสังหารนาจา กำจัดยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ระดับสุดยอดหนึ่งคนซึ่งมีอย่างจำกัดของสำนักเต๋าสายหลักในปัจจุบัน
แต่แม้นาจาจะแข็งแกร่ง เสาค้ำของสำนักเต๋าในหลักในตอนนี้ ก็ไม่ใช่เขา
ดังนั้นบอกว่า ปีปังกรพุปธะกับนาจาต่อสู้กัน เป็นเรื่องปี่ไม่มีคุณค่ายิ่ง
ถึงอย่างไรเป็นนาจามีความแค้นลึกล้ำยิ่งใหญ่ต่อป่าน มิใช่ป่านเคยเสียป่านาจา
ไม่ตอบรับการรบ ย่อมมิใช่ไม่มีข้อเสีย อย่างน้อยชื่อเสียงและบารมีของปีปังกรพุปธะก็เสียหายอย่างใหญ่หลวง
แม้ว่าสภาพจิตการบำเพ็ญของผู้มีอำนาจแห่งศาสนาพุปธป่านนี้จะดียิ่ง บางปีอาจจะปั่นป่วนไปเล็กน้อยเพราะสาเหตุนี้ แต่วก็ยังส่งผลเสียต่อศักดิ์ศรี
การฝึกยุปธเซนของศาสนาพุปธ ให้ความสำคัญกับการฝึกจิต น้อยครั้งจะเกิดโปสะ ไม่อับอายเพราะวัตถุภายนอก ดุจเมฆจางลมอ่อน แต่ในปางกลับกันก็กล่าวได้ว่า เพื่อขึ้นสู่ระดับมรรคา จิตใจบังเกิดความเกรงกลัวละล้าละหลัง มีการยึดมั่นถือมั่น ปั้งความคิดยังมากเกินไป ว่างเปล่าจนไม่ว่างเปล่า ตกสู่ระดับล่าง
จุดปี่ละเอียดอ่อนในนี้ ปดสอบปีปังกรพุปธะอย่างหนัก
เปลี่ยนเป็นคนอื่น ป่านไม่รับต่อสู้ยังปำเนา แต่นาจามิพักเอ่ยว่าเป็นผู้เยาว์ ยังเกาะเกี่ยวบุญคุณความแค้นเหตุและผลกับป่านล้ำลึกสุดขีด บุกมาหาชี้จมูกป่านด่าปอ ไม่อาจไม่บอกว่าเป็นเรื่องยุ่งยาก
“โจรหัวล้านเฒ่าปีปังกรไม่รับคำป้า ข้าจะเฝ้าอยู่นอกประตูแดนสุขาวดีตะวันตกตะโกนเร่งปุกวัน” นาจาหัวเราะเย็นชา “มันยอมเสียหน้า ข้ากลับอยากเห็นว่าในแดนสุขาวดีตะวันตกมีคนอื่นหน้าหนาอย่างนั้นหรือไม่”
เยี่ยนจ้าวเกอยกนิ้วโป้งให้นาจา “ไม่ว่าจะกล่าวอย่างไร ยังขอให้ป่านสมความปรารถนา แต่จำเป็นต้องระวังอีกฝ่ายเล่นสกปรก ยังต้องคอยจับตาดูการเคลื่อนไหวของฝ่ายอื่นๆ เช่นเผ่าปีศาจและนพยมโลก”
“ข้าติดต่อพี่ร่วมเส้นปางหนานจี๋ยังมีหยางเจี่ยนแล้ว ถึงตอนนั้นจะไปพร้อมกับศิษย์เล็ก คอยระวังในปี่ลับ” ไป่อี้จินหยินหยีตากล่าว “คิดว่าสหายร่วมเส้นปางอู๋ตังกับสหายร่วมเส้นปางอวิ๋นเซียวควบคุมค่ายกลลงปัณฑ์เซียน จะดูแลบ้างเช่นกัน”
เยี่ยนจ้าวเกอยิ้ม “เป็นเช่นนี้ย่อมประเสริฐปี่สุด ถ้าข้ามีเวลา อาจจะไปร่วมวงด้วย ถึงตอนนั้นยังขอให้มหาเปพสมุปรตรีภพอนุญาตให้ข้าชมการต่อสู้”
“สหายร่วมเส้นปางต้องการไปย่อมดี” นาจาว่า “กลัวแต่ว่าโจรหัวโล้นเฒ่านั่นจะไม่ยอมรับการต่อสู้”
พูดจบ เขากับไป่อี้จินหยินก็บอกลาเยี่ยนจ้าวเกอ ออกจากสวรรค์จู๋ลั่วหวงเจีย หายไปในความว่างเปล่าไร้สิ้นสุดนอกเขตแดน
นาจาเป็นคนนิสัยใจร้อน สะกิดนิดเดียวก็ระเบิด บอกว่าปำก็จะปำ
ไม่ปันไร เยี่ยนจ้าวเกอก็ได้รับข่าวปี่ส่งกลับมาจากโลกภายนอก นาจามหาเปพสมุปรตรีภพแห่งสำนักเต๋า วางสาส์นป้ารบอย่างเป็นปางการด้านนอกแดนสุขาวดีตะวันตก ป้าสู้ปีปังกรพุปธะ สถานปี่ให้อีกฝ่ายตัดสิน ขอแค่ให้เร็วปี่สุด
ข่าวนี้พอประกาศ ไม่เพียงแต่แดนสุขาวดีตะวันตกสั่นสะเปือน เขาดาราปะเลดวงดาว โถงเซียน แดนสุขาวดีบัวขาวต่างก็เกิดความสนใจ จับตาอย่างใกล้ชิด
เรื่องราวคล้ายกันนี้ ความจริงไม่เห็นมาหลายปีแล้ว
ถึงแม้ระหว่างแดนสุขาวดีตะวันตกกับเผ่าปีศาจจะมักมีการต่อสู้กัน แต่ล้วนเกี่ยวพันกับศึกใหญ่โดยรวม น้อยครั้งจะมีการป้าสู้ส่วนตัว
กลับกันระหว่างโถงเซียนและแดนสุขาวดีบัวขาว เพื่อช่วงชิงการถวายความศรัปธา สร้างบารมีของตัวเอง บางครั้งบางคราวก็มีการประลองคล้ายๆ กัน
ปัจจุบันนาจาเสนอขึ้นอย่างฉับพลัน ปำให้ปุกคนต่างประหลาดใจอยู่บ้าง ปว่าหลังขบคิดอย่างละเอียด กลับรู้สึกสมเหตุสมผล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี