ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1701
มารจิตแรกเริ่มลงมือ เท่ากับช่วยคลายวงล้อมให้แก่ทีปังกรพุทธะ
นพยมโลกย่อมไม่อาจออกแรงเปล่าๆ ช่วยทีปังกรพุทธะรับมือการท้ารบของนาจา ย่อมต้องหาวิธีได้ผลประโยชน์ที่สอดคล้องกัน
ตอนนี้หาวิธีเปลี่ยนจิตมารของนาจา กลายเป็นผู้เข้มแข็งสะท้านโลกที่เท่าเทียบกัน เป็นหนึ่งในเนื้อหาการแลกเปลี่ยน
แตกต่างกับซุนเห้งเจียในตอนนั้นที่ยังอยู่ในระดับสุญญตา นาจาในตอนนี้เป็นยอดฝีมือระดับสุดยอดในขอบเขตมหาชาล นพยมโลกคิดจะวางแผนเล่นงานเขา ย่อมไม่ง่ายดาย
เพียงแต่ว่าตัวนาจามีปัญหาอยู่แล้ว ยากจะไม่มอบโอกาสให้อีกฝ่ายฉกฉวย
ก่อนหน้านี้เขาปนเปื้อนความเหี้ยมโหดสำนึกฆ่าฟันที่เข้มข้น หมื่นปีเกิดขึ้นน้อยครั้ง ถ้าหากจมลงสู่ทะเลเลือดจริงๆ เช่นนั้นยังบ้าคลั่งดุร้าย และไร้สติปัญญายิ่งกว่าจอมมารแห่งนพยมโลก
ปัจจุบันถึงนาจาจะหลุดออกมาได้แต่แรก แต่ว่าต้นตอที่ทำทุกอย่างนี้ยังคงอยู่
หลี่จิ้งตายแล้ว ทีปังกรยังอยู่
ความแค้นและโกรธของนาจามิได้รุนแรงบ้าคลั่งอีกต่อไป แต่ว่าเหมือนรากหยั่งลึกล้ำต้นแข็งแกร่ง
ตอนนี้กำลังต่อสู้กับทีปังกรพุทธะอยู่ มีการจัดการในที่ลับของทีปังกรพุทธะกับแดนสุขาวดีตะวันตก มารจิตแรกเริ่มจึงมีโอกาสลงมือ
นาจาครางหนักๆ คำหนึ่ง บนร่างมีควันสีดำที่ต่อเนื่องไม่ขาดสายลอยขึ้น จากนั้นกระจายกลางอากาศ ก่อนจะหายไป
ควันดำเหล่านี้นคล้ายหายไปด้วยการสาดส่องของแสงพุทธ ทว่าพวกเยี่ยนจ้าวเกอเพ่งตามองไป กลับไม่เห็นการปะทะกันของควันดำและแสงพุทธ
หยางเจี่ยนยื่นมือออกมากวักไปทางนาจาเบาๆ ร่างนาจาลอยถอยหลัง มาถึงตรงหน้าหยางเจี่ยน
เขายื่นมือออกมากดบนอกของนาจา นาจาหลับตา ทว่าบนร่างยังคงเห็นควันดำหลายสายลอยวนเวียน
“สภาพในตอนนี้ของเขา ดูเหมือนไม่เหมาะจะลงมืออีกแล้ว” ทีปังกรพุทธะยิ้มเล็กน้อย “สงครามในวันนี้ไม่สู้เลิกราเท่านี้ ตัดสินว่าเสมอก็พอ ไม่ทราบสหายร่วมเส้นทางทุกท่านมีความเห็นว่าอย่างไร? ไม่ว่าทุกท่านจะต้องการหยุดมารจิตแรกเริ่มหรือไม่ สามารถออกไปจัดการได้ อภัยที่อาตมาไม่ส่ง”
หยางเจี่ยนมองท่าน “ไฉนรีบร้อนไป? ศิษย์น้องนาจาไม่สะดวก พวกเราสองคนสู้กันก็พอ ท่านยังคงเรียกมารจิตแรกเริ่มมาช่วยท่านได้”
“ขออภัยที่อาตมาไม่น้อมสนองต่อแล้ว” ทีปังกรพุทธะพนมมือ เปล่งเสียงสรรเสริญคุณ
นักบวชศาสนาพุทธอย่างวัชรอภิณฑ์พุทธะกับพระโพธิสัตว์กวนอิมที่อยู่ด้านข้างต่างเคลื่อนไหวเหมือนกัน
แดนสุขาวดีตะวันตกพลันเกิดแสงพุทธเจิดจ้า พุทธเกษตรนับไม่ถ้วนในความว่างเปล่าไพศาล สาดแสงสว่างไสวพร้อมกัน
ประกายแสงรวมกัน กีดกันพวกเยี่ยนจ้าวเกอและหยางเจี่ยน ต้องการส่งพวกเขาออกไปนอกแดนสุขาวดีตะวันตก
ไม่ว่าจะเป็นหยางเจี่ยนกับนาจาที่อยู่ในระดับมหาชาล หรือว่าเยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋ที่อยู่ในระดับสุญญตา วินาทีนี้ต่างรู้สึกได้ว่ามีแรงกดดันอันมหาศาล ดันตัวเองถอยหลัง
นั่นเป็นการเคลื่อนไหวของแดนสุขาวดีตะวันตกทั้งหมด ถึงแม้ว่าจะไม่ทำร้ายพวกเยี่ยนจ้าวเกอ กลับก่อเกิดเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ที่เหมือนมิอาจปฏิเสธ
อามิตาภพุทธเจ้าไม่ได้ลงมือ ทว่าแดนสุขาวดีแห่งนี้สุดท้ายแล้วยังเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์สูงส่งที่ท่านสำเร็จ
หยางเจี่ยนตาเป็นประกายเล็กน้อย กระดูกทั่วร่างสั่นไหวเบาๆ
ขณะสั่นไหว แสงพุทธที่สาดบนร่างเขาถึงกับถูกตัดออกไป
ได้รับผลกระทบเช่นนี้ แสงพุทธแห่งแดนสุขาวดีตะวันตกก็รวมตัวด้านเขาด้วยตัวเอง ต้องการส่งเขาออกไปให้จงได้
ทว่าหยางเจี่ยนยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับเขยื้อน
อามิตาภพุทธเจ้าไม่ได้ลงมือ แดนสุขาวดีตะวันตกทั้งหมดกดดันลงมือ ถึงกับเหมือนยังคงทำอะไรหยางเจี่ยนไม่ได้
มิพักเอ่ยถึงบรรพมาร ในหกสุดยอดมาร มารจิตกับมารไม้อิกมีชีวิตอยู่มาโดยตลอด มารทองแกก่อนหน้าคืนชีพในความพยายามครั้งเดียวเมื่อสี่ร้อยปีก่อน ส่วนมารไฟปิ่งรุ่นปัจจุบันก็คืนชีพมาเมื่อไม่นาน
ที่เหลืออยู่ คือมารน้ำกุ่ยและมารดินโบ่ว ยังไม่คืนชีพ กำลังรอเปลือกร่างที่เหมาะกับตนกับโอกาสในการเกิดใหม่
การคืนชีพของจอมมารสองตนนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับนพยมโลก
ก่อนหน้านี้บางทีคนอื่นๆ อาจพยายามหยุดสุดความสามารถเพื่อสะกดนพยมโลก แต่ว่ามาอยู่ในสภาพแวดล้อมยุคสมัยที่พิเศษในปัจจุบัน มาอยู่ในสถานการณ์ทีปังกรพุทธะ ลู่ยาเตาจวิน และพระอาจารย์เสวียนตูเตรียมการเรียบร้อย ทุกฝ่ายต่างเสาะแสวงการเดินหมากนี้ในนพยมโลก
ดังนั้นสำหรับขุมกำลังอื่นๆ การคืนชีพของมารน้ำกุ่ยและมารดินโบ่ว กลับกลายเป็นแต้มต่อในการแลกเปลี่ยนที่สำคัญ
เหมือนกับลู่ยาเต้าจวินกับมารไฟปิ่งเมื่อก่อนหน้า
ทว่าสำหรับเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว การคืนชีพของสองจอมมารนี้ ทำให้จิตใจของเขาซับซ้อน
“ตามวาสนา” ทีปังกรพุทธะยังคงยิ้มให้กับคำถามของเยี่ยนจ้าวเกอ
เยี่ยนจ้าวเกอมองท่าน อยู่ๆ ก็หัวเราะขึ้นมา “ด้วยความคิดของอดีตพุทธะท่าน มีแต้มต่อที่ดีแบบนี้อยู่ในมือ ไหนเลยจะละทิ้งได้ง่ายๆ? ค่าตอบแทนที่ทางนพยมโลกจ่ายออกมา ต้องมิใช่แค่ช่วยท่านรับมือคำท้าของพี่ร่วมเส้นทางนาจากระมัง?”
“สำหรับท่านแล้ว การคุกคามที่เร่งด่วนมิใช่พี่ร่วมเส้นทางนาจา” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เพราะเมื่อไม่มีธงวิเศษบัวเขียว ไม่มีสารีริกธาตุศากยมุณี เกิดว่ามหาวิทยราชมยุรีถูกลู่ยาเต้าจวินเกลี้ยกล่อมให้แทงหอกกลับ ท่านก็ไม่มีวิธีต้านทานโดยสิ้นเชิงกระมัง?”
ทีปังกรพุทธะสายตาสั่นไหวเล็กน้อย
เยี่ยนจ้าวเกอถามอย่างผ่อนคลาย “สิ่งที่ท่านต้องการอย่างแท้จริงเป็นธงเหลืองโบ่วกี้?”
………………..
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี