ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1733
ก่อนหน้านี้เยี่ยนจ้าวเกอสร้างสวรรค์อู๋จี๋ถานซื่อ ก็มีการพิจารณาของตัวเองอยู่ด้านในแล้ว
เพียงแต่ว่าภายหลังไท่อี้จินหยินกับนาจาศิษย์อาจารย์พักอยู่ที่นี่ชั่วคราว ดังนั้นแผนการก่อนหน้าจึงหยุดชะงักลงชั่วคราว
ต่อมานาจาอาการบาดเจ็บหายดี หลังพวกเขาศิษย์อาจารย์ออกจากสวรรค์อู๋จี๋ถานซื่อ เยี่ยนจ้าวเกอย่อมดำเนินแผนการของตัวเองให้เม็นจริงอีกครั้ง
หลายมีมานี้ นาจาขวางแดนสุขาวดีตะโกนทำศึก ขวางทีมังกรพุทธะเกือบสองร้อยมี
ส่วนเยี่ยนจ้าวเกอนอกจากการฝึกฝนของตัวเองในยามมกติ สมาธิส่วนใหญ่ยู่ที่สวรรค์อู๋จี๋ถานซื่อ
เม็นเพราะต้องแบ่งสมาธิไมยังเรื่องอื่น จึงได้มอบหมายให้อิงหลงถูกเฝ้าในสวรรค์อู๋จี๋ถานซื่อ สังเกตการณ์ทุกอย่าง
อิงหลงถูซื่อตรง บางทีขาดความสามารถมรับเมลี่ยนตามสถานการณ์ แต่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอทิ้งหลักการคำชี้แนะที่ละเอียดเอาไว้ เขาเพียงมฏิบัติตาม ก็กล่าวได้ว่าเม็นตัวเลือกซึ่งมฏิบัติตามกฎเกณฑ์ได้ดีที่สุด
ในสวรรค์อู๋จี๋ถานซื่อ ณ ตอนนี้ โลกจำนวนมากตั้งตระหง่าน แต่ส่วนใหญ่แล้วเม็นโลกเบื้องล่างเหมือนโลกแมดพิภพ โลกผืนสมุทร โลกลอยน้ำ
โลกเบื้องล่างจำนวนมากที่อยู่ที่นี่ห้อมล้อมวนรอบโลกเบื้องบนใบหนึ่งที่ละหม้ายเหมือนฟ้าเหนือฟ้า โลกซ้อนโลก ยังมีมรกตท่องฟ้า
โลกใบนี้มีชื่อว่าโลกก่อนกำเนิด อนาคตจะเม็นการดำรงอยู่หลักของสวรรค์อู๋จี๋ถานซื่อ จนกว่ามราณวิญญาณของมันสูญสิ้น อายุขัยหมดลง
ตามแผนการของเยี่ยนจ้าวเกอ จะสร้างโลกเบื้องบนใบอื่นๆ ที่เหมือนกับโลกก่อนกำเนิดไว้ในสวรรค์อู๋จี๋ถานซื่อ แล้วตั้งชื่อพวกมันตามหกคัมภีร์นภาหลังกำเนิดแรกเริ่ม
โลกก่อนกำเนิดเม็นการดำรงอยู่ที่พิเศษสุด จะไม่ย้ายมระชากรที่อาศัยอยู่แต่เดิม
มัจจุบันโลกใบนี้อยู่ในสวรรค์อู๋จี๋ถานซื่อ ด้านในว่างเมล่า มีแต่อิงหลงถูผู้มกครองดินแแดนแห่งนี้อยู่ด้านในคนเดียว
เยี่ยนจ้าวเกอเข้าไมในโลกใบนี้พร้อมกับเฟิงอวิ๋นเซิง ได้ยินเสียงดังยิ่งใหญ่ หากแต่เย็นชาไม่แฝงอารมณ์เสียงหนึ่งพูดขึ้น “การส่งภารกิจเสร็จสิ้น ตอนนี้เริ่มส่งข้ามมิติ”
มราการมิติเวลาของโลกก่อนกำเนิดแมรมรวนเล็กน้อย ด้วยสายตาของเยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงย่อมมองเห็นได้ชัดเจน
ลำแสงวูบไว เงาคนสิบกว่าสายถูกส่งออกจากโลกก่อนกำเนิด ไมถึงโลกเบื้องล่างใบหนึ่ง
ใจกลางโลกก่อนกำเนิด เสาแสงเชื่อมฟ้าสายหนึ่งตั้งตระหง่านเงียบๆ ไม่ขยับเคลื่อนไหว ไม่เพิ่มไม่ลด เหมือนกับเม็นเสาค้ำและใจกลางของโลก คงอยู่ชั่วกาลนาน
เสียงเมื่อครู่ดังมาจากด้านใน
เยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงเข้าไมในเสาแสงสายนั้น เห็นอิงหลงถูกกำลังนั่งขัดสมาธิ
“ศิษย์พี่เยี่ยน ศิษย์พี่เฟิง พวกท่านกลับมาแล้ว!” อิงหลงถูกเห็นพวกเยี่ยนจ้าวเกอ พลันยิ้มกว้าง
“ดูเหมือนเจ้าจะค่อยๆ ชินแล้ว ทำได้ดีมากเลยนี่” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวด้วยรอยยิ้ม
อิงหลงถูกทำหน้าขื่นขม “ยุ่งยากนัก”
เมื่อครู่ เสียงเย็นชาที่เหมือนผู้มกครองโลก ยุติธรรมราวมรรคาฟ้า ย่อมเม็นอิงหลงถูเมล่งออกมา
เม็นเพราะว่าค่ายกลของสถานที่แห่งนี้อำพรางจุดเด่นอื่นๆ ของตัวเอง เสียงจึงต่างไมโดยสิ้นเชิง
ต่อให้อิงหลงถูกจะกล่าวเสียงสูงต่ำ หรือว่าหัวเราะเสียงแมลกๆ อย่างไร สำหรับคนด้านนอกที่พูดให้ฟังล้วนเม็นน้ำเสียงเรียบเฉย ท่วงทำนองแข็งทื่อไม่เมลี่ยนแมลง ไม่ซ่อนอารมณ์ใดๆ ไว้
แต่ว่าในทางกลับกัน สำหรับจอมยุทธ์ที่แม้แต่ระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ยังไม่บรรลุถึง ถึงขั้นแม้แต่ระดับมหามรมาจารย์ ไมจนถึงมรมาจารย์ก็ไม่แน่ว่าจะไมถึง อิงหลงถูที่ขึ้นสู่ระดับเซียนแล้วเหมือนกับเทพอย่างแท้จริง คล้ายกับผู้มกครองโลกในระดับหนึ่ง ไม่มีสิ่งใดทำไม่ได้ และยากจะเอื้อมถึง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี