ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 269

อาหู่กล่าวถาม “เป็นหลุมพรางของอีกฝ่าย เป้าหมายแต่แรกเริ่มก็คือท่าน วางแผนที่จะล่อลวงสังหารคุณชายหรือขอรับ?”

เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยเสียงเรียบ “นี่เป็นเรื่องในตระกูลเยี่ยน คนอื่นไม่เหมาะที่จะจัดการ ท่านพ่อไม่มีเวลา เช่นนั้นก็ทำได้เพียงเป็นข้าที่กลับไป”

ชายร่างใหญ่มองทางเยี่ยนจ้าวเกอ “คุณชาย เช่นนั้นท่าน…”

“จะกลับไป” เยี่ยนจ้าวเกอพูดกล่าวอย่างไม่สะทกสะท้าน “แน่นอนว่าต้องกลับไป”

หลังจากเก็บข้าวของติดตัวอยู่ครู่หนึ่ง ชายหนุ่มถึงเดินไปยังในลานด้านข้าง พ่านพ่านหมอบราบพักผ่อนอยู่ตรงนั้น

ครั้นเห็นเยี่ยนจ้าวเกอมาถึง พ่านพ่านพลันดึงกำลังวังชา ไม่คล้ายกับเกียจคร้านเช่นก่อนหน้านี้

ชายหนุ่มลูบศีรษะโตแผ่วเบา กล่าวกับอาหู่ว่า “ทางท่านพ่อทราบเรื่องราวทั้งหมดแล้วกระมัง?”

อาหู่กล่าวตอบ “ขอรับ ท่านประมุขรับทราบแล้ว”

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “ดี เช่นนั้นก็ไม่เป็นไรแล้ว ท่านพ่อจะจัดการเอง ส่วนพวกเรากลับตระกูล”

เมื่อลงจากยอดเขาคุนตี้ ออกจากประตูสำนักไป เยี่ยนจ้าวเกอพลิกตัวขึ้นนั่งบนหลังพ่านพ่าน อาหู่เองก็เคลื่อนไหวเช่นเดียวกัน

พ่านพ่านที่ดูเหมือนไร้เดียงสาน่าเอ็นดู อ้วนท้วนอุ้ยอ้าย ยามทิ้งอุ้งเท้าทั้งสี่ห้อตะบึง กลับว่องไวปานลมกรดเสียอย่างนั้น ชั่วพริบตาเดียวก็ออกไปไกล

ร่างเยี่ยนจ้าวเกอพุ่งพรวดและโคลงเคลงไปตามพ่านพ่าน สายตาทอดมองไกลออกไป คล้ายกับกำลังไตร่ตรองอะไรอยู่

เขาลดศีรษะลงมองหลังมือซ้ายของตน รอยประทับมารด้านบนปรากฏเลือนรางอย่างยิ่งยวด ตามปกติแล้วใช้เวลาไม่นานเท่าใดนักก็จะเลือนหายไปทั้งหมด

อาหู่เหลือบมองแวบหนึ่ง “คุณชาย ท่านว่าครานี้ผู้ชักใยเป็นภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตหรือว่าสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์?”

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าว “ภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตเป็นไปได้มากกว่าหน่อย ประการแรกสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์กำลังรอหวงกวงเลี่ยออกฌาน ประการสองความสามารถในการแทรกซึมกัดกร่อนของพวกเขาไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น”

“แต่ว่า…” แววตาเยี่ยนจ้าวเกอดูมืดมนอยู่บ้าง “รู้เบื้องลึกเบื้องหลังหรือไม่ นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ไม่แน่ว่าสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์อาจกำลังรอภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตกับพวกเราบอบช้ำทั้งสองฝ่าย เช่นนั้นแล้ว ต่อให้หวงกวงเลี่ยไม่ได้ออกฌาน พวกเขาก็มีโอกาสช่วงชิง”

ชายร่างใหญ่แยกเขี้ยวยิงฟัน “สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์กับภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตคงไม่ถึงขั้นร่วมมือกันหรอกกระมัง?”

“น่าจะไม่ร่วมมือกัน เรื่องไม่ถึงเส้นตายแบบนี้ สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์คงยังทำอะไรไม่ได้ แต่ไม่แน่ว่าอาจกำลังคิดเป็นชาวประมงได้ประโยชน์ กวาดเรียบไม่เหลือก็เป็นได้” เยี่ยนจ้าวเกอตอบ

“ผ่านเรื่องที่วายุพิภพมา ข้าวิเคราะห์เงื่อนงำออกมาหลายส่วน โลกในตอนนี้ ยังไม่ต้องพูดถึงว่ามีความเข้าใจต่อนพยมโลกอย่างไร ทว่าผู้ที่เข้าใจภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตลึกซึ้งที่สุด อาจจะเป็นสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์”

เขาส่ายศีรษะ “ทั้งสองฝ่ายล้วนกำลังแบ่งแย่งดึงผู้เหลือรอดสำนักเขานิมิตทมิฬมาเป็นพวก แต่ไม่แน่นัก ผู้เหลือรอดอาจกลายเป็นลู่ทางที่ทั้งสองฝ่ายต่างเข้าใจถ่องแท้โดยปริยายแล้วก็เป็นได้เช่นกัน”

อาหู่เกาท้ายทอยตนเอง “…ต่างก็กำลังคิดวางแผนใช้ประโยชน์อีกฝ่าย ยืมมือสังหารคนหรือขอรับ?”

เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ย “เป็นแค่เพียงการคาดเดาของข้า หาได้มีหลักฐานอะไรไม่”

รากฐานของตระกูลเยี่ยนแห่งเกาะนภากลาง ตั้งอยู่ที่เขตสัจจเมฆาทางตอนใต้ของเกาะนภากลาง ห่างจากเขากว่างเฉิงระยะหนึ่ง

พวกเขาขี่พ่านพ่าน บุกป่าฝ่าดงอยู่ช่วงหนึ่งแล้วเช่นกัน จึงเดินทางมาถึง

ครั้นเข้าไปในบริเวณของเขตสัจจเมฆา ก็มีชายวัยกลางคนรออยู่ตรงนั้นแล้ว พลังฝึกปรือของเขาอยู่ในระดับมหาปรมาจารย์ขั้นซ่อนจิตระยะกลาง นามว่าเยี่ยนเหอ

ทันทีที่เยี่ยนจ้าวเกอพบเยี่ยนเหอ เขาก็ไม่พูดถ้อยคำตามพิธีรีตอง “ลุงเหอ เกิดอะไรขึ้นหรือ?”

“ในงานเลี้ยงตระกูลคราก่อนเมื่อไม่นานมานี้ จู่ๆ ท่านลุงสี่ก็นำกระดาษจดหมายฉบับหนึ่งออกมา เอ่ยว่าเป็นท่านลุงใหญ่ทิ้งไว้ก่อนครั้งยังมีชีวิต” เยี่ยนเหอเองก็ไม่มีเวลาจะพิธีรีตองเช่นกัน เขาพาเยี่ยนจ้าวเกอรุดหน้า พลางสืบเท้า พลางพูดกล่าว “เนื้อหาในจดหมาย…กล่าวว่าพี่ตี๋หาได้ใช่ท่านลุงใหญ่เป็นผู้ให้กำเนิดไม่ หากแต่รับเลี้ยงเป็นลูกตอนยังแบะเบาะ ภูมิหลังไม่แจ่มชัด”

สีหน้าท่าทางเยี่ยนจ้าวเกอไม่หวั่นไหว ตั้งใจฟังสงบนิ่ง

ลุงใหญ่ที่เยี่ยนเหอเอ่ยถึง ก็คือบิดาของเยี่ยนตี๋ ปู่ของเยี่ยนจ้าวเกอ ผู้ประสบอันตรายสิ้นชีพบนหนทางอพยพมายังนภาพิภพ

เวลานั้นเยี่ยนตี๋ยังคงเยาว์วัย บนโลกหล้ายิ่งไม่มีเยี่ยนจ้าวเกอคนนี้

ปู่ทวดของเยี่ยนจ้าวเกอในภายหลัง ปู่ของเยี่ยนตี๋ พาทั้งตระกูลลงหลักปักฐานอยู่ที่นภาพิภพ หลังจากนั้นเยี่ยนตี๋กราบเข้าเป็นศิษย์ใต้สำนักเขากว่างเฉิง ก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ และอุ้มชูตระกูลเยี่ยนแห่งเกาะนภากลางให้น้ำสูงขึ้นเรือก็สูงขึ้นตาม