ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 319

เยี่ยนจ้าวเกอเข้าร่วมตลอดทั้งพิธี สวีเฟยและอิงหลงถูก็ยืนอยู่ข้างกายเขา

ศิษย์สืบทอดหลักกว่างเฉิงทั้งสอง ถอดชุดคลุมสีน้ำเงินแถบดำที่ปกติสวมอยู่ตลอดเวลาออก เหลือเพียงชุดขาวชั้นหนึ่ง หน้าผากคาดไว้ด้วยผ้าโพกสีขาว

ฮานหลงเอ๋อร์กำลังร่ำไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด ไม่อาจระงับอารมณ์ได้

ไม่เหมือนเช่นตอนที่บิดามารดาล่วงลับเวลานั้น เขาในตอนนี้สามารถเข้าใจความหมายแฝงของความตายได้แล้ว ชัดแจ้งว่าญาติอีกคนของตนเอง ได้จากตนเองไปแล้ว

ร่างสูงใหญ่ของสวีเฟยประหนึ่งรูปปั้นหิน โอบไหล่ของฮานหลงเอ๋อร์เอาไว้

ใบหน้าของเขาไร้อารมณ์ความรู้สึก ทว่านัยน์ตาพยัคฆ์แดงระเรื่อ ไม่ได้ห้ามปรามฮานหลงเอ๋อร์ให้หยุดร้องไห้สะอื้น เพียงแต่โอบกอดศิษย์น้องของตนเอาไว้แน่น ให้เด็กชายได้มีที่พึ่ง

เยี่ยนจ้าวเกอมองยังสวีเฟย “ศิษย์พี่สวี…”

สวีเฟยสูดลมหายใจลึกคำหนึ่ง สั่นศีรษะพลางกล่าว “วางใจได้ ข้าไม่เป็นไร”

ชายหนุ่มไม่ได้เอ่ยต่อไปอีก เขาแลมองบิดาของตน ส่งอาจารย์ลุงใหญ่สือเถี่ยเดินทางครั้งสุดท้ายเงียบๆ

ในช่วงท้ายของพิธีฝังศพทั้งหมด เส้นทางเชื่อมระหว่างทะเลสาบสวรรค์สร้างกับโลกภายนอกก็ปิดลงอีกครั้ง ตามการควบคุมของเยี่ยนตี๋

เยี่ยนจ้าวเกอและศิษย์สำนักเขากว่างเฉิงคนอื่นๆ ต่างมีสีหน้าท่าทางเคร่งขรึมและเคารพ คำนับทางทะเลสาบสวรรค์สร้างเบื้องหน้าที่ค่อยๆ เลือนหายไปอย่างเป็นจริงเป็นจัง

ซ่งเฉาและคนจากกลุ่มอิทธิพลอื่นที่เดินทางมาเข้าร่วมพิธี ต่างก็กึ่งคำนับพร้อมกัน

พิธีฝังศพสิ้นสุดลง ซ่งเฉาเดินมายังเบื้องหน้าเยี่ยนจ้าวเกอกับสวีเฟย ถอนใจพลางกล่าว “ทุกท่านโปรดอย่าได้เศร้าโศกเลย”

เยี่ยนจ้าวเกอและสวีเฟยล้วนพยักหน้า ชายหนุ่มมองซ่งเฉา เอื้อนเอ่ยเสียงเบา “ท่านประมุขซ่งมีวาจาใดฝากศิษย์พี่ซ่งมาหรือ?”

“สำนักจัดพิธีศพ ศิษย์พี่ซ่งคงเข้าใจดีเป็นแน่ ตลอดจนตอนนี้ล้วนยังไม่ได้เอ่ยถึง ข้ารู้สึกได้ถึงน้ำใจอย่างเต็มเปี่ยม ถึงแม้ว่าตอนนี้ยังมีขั้นตอนหัวและท้ายอยู่บ้าง แต่พิธีฝังศพโดยหลักๆ นับว่าเสร็จสิ้น หากศิษย์พี่ซ่งมีธุระ สามารถกล่าวมาตรงๆ ทั้งหมดได้ หากต้องการพบท่านพ่อกับท่านอาจารย์ปู่ ข้าก็สามารถเล่าความต้องการของท่านต่อได้เช่นกัน”

ความเศร้าโศกเจ็บปวดในใจคงไม่หายไปรวดเร็วปานนั้น เพลิงโทสะต่อศัตรูยิ่งจะสะสมบ่มเพาะไม่หยุดยั้ง

ทว่าการที่ผู้วายชนได้ล่วงลับไปแล้ว ผู้มีชีวิตต้องอยู่เดินหน้าต่อ ไม่ได้หมายความว่าจะลืมเลือนผู้ที่จากไป ไม่ได้หมายความว่าจะเอาแต่จมอยู่ในอารมณ์ความรู้สึกแง่ลบยากถอนตัวเพียงอย่างเดียว

บางเรื่องเมื่อมาถึงตรงหน้าแล้ว ในที่สุดแล้วก็ต้องจัดการให้ทันกาลอย่างใจเย็น

มุมานะบากบั่นรุดหน้า เพื่อที่จะไม่สูญเสียไปมากกว่านี้

ซ่งเฉาได้ยินดังนั้น เขาก็ไม่ลังเลอีกต่อไปเช่นกัน พยักหน้ายอมรับอย่างเยือกเย็น หากแต่ต่อจากนั้นก็สั่นศีรษะอีก “ตัวข้าเองมีเรื่องจะขอให้ศิษย์น้องเยี่ยนช่วยเหลือจริงๆ แต่หาใช่เรื่องใหญ่และคับขันไม่ เพียงแต่เอ่ยถึงก่อนพิธีฝังศพ ก็ไม่เหมาะไม่ควรอยู่บ้าง”

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าว “ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ศิษย์พี่พูดตรงไปตรงมาเลยก็ได้”

“สำนักเจ้ากวาดล้างสำนัก ปราบประมุขภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตซินตงผิงราบคาบ ไม่ทราบได้รับสิ่งของอะไรบ้าง?” ซ่งเฉาเอ่ยถาม

“ข้าหมายถึง ของที่ปกติยากยิ่งจะรวบรวม ของเฉพาะถิ่นจากปฐพีพิภพ”

“ศิษย์พี่ซ่งต้องการสิ่งของอะไรอย่างนั้นหรือ?” เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยถามด้วยความสงสัยอยู่บ้าง

ซ่งเฉากล่าวอธิบาย “เป็นศิลาวิเศษเฉพาะถิ่นชนิดหนึ่ง มีชื่อว่าศิลาภูตไม่ดับสูญ ผลิตขึ้นเฉพาะที่ปฐพีพิภพ พื้นที่อื่นล้วนหามีไม่ กาลก่อนมีผลิตอยู่ที่ปฐพีพิภพเพียงจำนวนเล็กน้อยเท่านั้น”

เยี่ยนจ้าวเกอแหงนหน้าขึ้นใคร่ครวญ ในความทรงจำเขา ในบรรดาทรัพย์สินของซินตงผิง คลับคล้ายว่าก็มีสิ่งของนี้อยู่

ซ่งเฉาที่อยู่ข้างๆ กล่าวต่อไปว่า “ข้ายินดีนำของสิ่งอื่น แลกเปลี่ยนศิลาภูตไม่ดับสูญ ส่วนเรื่องราคา ข้าจะให้ศิษย์น้องเยี่ยนพึงพอใจ”

ขอบเขตอำนาจในสำนักเขากว่างเฉิงของเยี่ยนจ้าวเกอในขณะนี้ การจัดการทรัพย์สินที่ยึดมาได้จากซินตงผิงนั้น ย่อมไม่มีปัญหาเลยทั้งสิ้น

อีกทั้งทางฝั่งเมืองทะเลมรกตและวารีพิภพนั้น ยังมีสิ่งของที่เขาต้องการจริงๆ

หากแต่ เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงเปิดเผยเป้าหมายของตนเองเร็วเกินไป เยี่ยนจ้าวเกอจึงกล่าวไปว่า “เนื่องจากเป็นเรื่องใหญ่และสำคัญ ตอนนี้ทรัพย์สินของซินตงผิง ท่านพ่อข้าเป็นผู้จัดการ ศิษย์พี่ซ่งสามารถตามข้าไปพบท่านพ่อ อธิบายสถานการณ์”