ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 356

สวีเฟยที่มีนิสัยจริงจังมาแต่ไหนแต่ไร ถึงแม้ในเวลานี้ เขาก็ยังคงมีสีหน้าเคร่งขรึม

ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกได้ว่าในใจเขาเกิดความกระวนกระวาย

“ศิษย์พี่สวี” หลังจากเยี่ยนเจ้าเกอกล่าวครุ่นคิดครู่หนึ่ง เขากล่าวต่อว่า “ตอนที่เจอกับคราวเคราะห์ในอดีต เสี่ยวสือจวินน่าจะมีอายุแค่สามปีเท่านั้น ข้าไม่แน่ใจว่าเขาเข้าใจสถานการณ์ในตอนนั้นดีแค่ไหน”

“หากเสี่ยยวสือจวินตื่นขึ้นมาถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับศิษย์พี่สือ และอาจารย์…”

เสียงพูดของเยี่ยนจ้าวเกอค่อยๆ ทุ้มต่ำลง

สวีเฟยได้ยินดังนั้นก็กระซิบว่า “หลายปีมานี้ จวินเอ๋อร์หลับลึกมาโดยตลอด ไม่น่าจะรับรู้ถึงเรื่องราวของโลกภายนอก”

“แม้จะดูเป็นเด็กอายุสิบกว่าปีแล้ว แต่ความทรงจำควรจะหยุดอยู่ตอนอายุสามขวบ จำเป็นต้องให้เวลาเขาทำความคุ้ยเคยก่อน”

“จวินเอ๋อร์เฉลียวฉลาดและใจเย็น ข้าเชื่อว่าหลังจากเวลาผ่านไป เมื่ออายุมากขึ้น ต่อไปเขาก็จะเหมือนกับเด็กคนอื่นเอง”

“หลังจากเตรียมสภาพจิตใจของเขาพร้อมแล้ว ข้าจะบอกเรื่องราวทั้งหมดกับเขาโดยไม่ปิดบัง”

สวีเฟยเงยหน้าครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วกล่าวอีก “ทั้งเรื่องที่ศิษย์พี่สือกลายเป็นมาร รวมถึงเรื่องที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น ข้าจะเล่าเรื่องที่ข้ารู้ทั้งหมดให้จวินเอ๋อร์ฟัง”

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้าเงียบๆ “เช่นนั้นก็ดี ไม่อย่างนั้นถ้าหากภายหลังมีคนบอกความจริงกับเขา เขาจะคิดว่าพวกเราปิดบัง กลับทำให้เขาเกิดความรู้สึกแค้นเคือง อาจถูกคนประสงค์ร้ายหลอกใช้ได้ง่าย หวังเพียงว่าเขาจะไม่เหมือนกับศิษย์พี่สือ”

ชายหนุ่มถอนใจเบาๆ ครั้งหนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้า “แต่ก็มิใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้”

สวีเฟยมองโลงน้ำแข็ง “และเขาอาจจะเห็นด้วยกับอาจารย์ของเขาเช่นกัน”

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าว “ขึ้นกับว่าศิษย์พี่สวีจะชี้แนะเขาอย่างไรแล้ว ความคิดของคนไม่เหมือนกัน ย่อมมองเรื่องราวแต่ละเรื่องแตกต่างกัน เหมือนเช่นผู้ใหญ่อย่างพวกเรา ต่างยากหลีกเลี่ยงผลกระทบจากการตัดสินใจถูกผิด มิต้องพูดถึงเด็ก”

หากไม่เกิดเรื่องเหนือความคาดหมาย ต่อจากนี้สือจวินจะเข้าร่ำเรียนในสำนักกว่างเฉิง ขอแค่ประสบความสำเร็จ ผ่านการประเมินกลายเป็นศิษย์สืบทอดสายตรง เช่นนั้นอาจารย์ที่จะเป็นผู้สอนเขาก็คือสวีเฟย

นี่คือความต้องการของสวีเฟยเอง ขณะเดียวกันก็เป็นความต้องการของสำนักด้วย

สวีเฟยกล่าวอย่างนิ่งสงบ “ข้าจะทำหน้าที่อาจารย์อย่างเต็มที่ แต่จวินเอ๋อร์จะเลือกเส้นทางของชีวิตของตนเช่นไร สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับตัวเขาเอง มีเรื่องบางเรื่องที่ต่อให้ต้องการแทบตายก็มิอาจได้มา”

เยี่ยนจ้าวเกอเห็นด้วย “เป็นจริงดังท่านว่า”

หลังจากเวลาผ่านไป เยี่ยนจ้าวเกอก็รู้สึกว่าพลังชีวิตจากร่างของสือจวินที่อยู่ในโลงน้ำแข็งยิ่งเพิ่มพูนขึ้น

เขามองสือจวิน แม้ว่าดวงตาทั้งสองจะปิดอยู่ แต่เปลือกตากลับสั่นไหวเบาๆ คล้ายกับลูกตาข้างใต้นั้นกำลังเคลื่อนไหว

“มาแล้ว” เยี่ยนเจ้าเกอกับสวีเฟยต่างมีจิตใจจดจ่อ

ชายหนุ่มโน้มตัวฟาดฝ่ามือลงบนพื้นด้านหน้าตนเอง ค่ายกลขนาดเล็กด้านในห้องพักพลันทำงาน คลื่นแสงหลายสายสว่างขึ้น

เมฆหลากสีหลายก้อนกระจายอยู่ในห้องพักผ่อน แม้จะไร้รูปร่าง แต่สามารถรู้สึกได้ถึงความมีชีวิตชีวา

เขาจิ้มนิ้วบนโลงน้ำแข็งเบาๆ หมู่เมฆพลันรวมตัวกันบนนั้น ก่อนจะสลายเข้าสู่ด้านในโลงน้ำแข็งอย่างต่อเนื่อง

ร่างกายของเด็กชายในโลงศพน้ำแข็งขยับครั้งแล้วครั้งเล่า และลืมตาในที่สุด

บุรุษสองคนนอกโลงน้ำแข็งเห็นภาพนี้แล้ว พวกเขาก็ระบายลมหายใจพร้อมกับมองหน้ากัน ในใจรู้สึกเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก

เด็กชายขยี้เปลือกตา คิดพลิกกายนั่งเหมือนเพิ่งตื่นนอน

เยี่ยนจ้าวเกอโบกมือครั้งหนึ่ง ฝาโลงศพพลันเปิดออก จากนั้นก็เห็นเด็กชายมองมาด้วยความฉงน