ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 379

เนื่องจากก่อนหน้านี้ไปเมืองมหานทีมาแล้วครั้งหนึ่ง ดังนั้นจึงไม่แน่ใจว่าตอนนี้ราชันปีศาจอัคคีอยู่ตรงไหนของน่านน้ำเมืองทะเลมรกต

เพื่อป้องกันไม่ให้เฉิงฮวงคลั่งเพราะความอับอาย ครั้งนี้เยี่ยนจ้าวเกอจึงจงใจเผื่อเวลาให้กับตนเองมากขึ้น ราชันปีศาจอัคคีนั่นจะได้ขวางทางเขาไม่ได้

แต่ว่ารออยู่เนิ่นนานแล้ว มันกลับไม่โผล่มาเสียที

สถานการณ์ผิดแผกไปจากก่อนหน้านี้ ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกตึงเครียดขึ้นในทันที

อาหู่ก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน “คุณชาย ท่านเจ้าสำนักคนเก่ามาถึงแล้ว และราชันปีศาจอัคคีตัวนั้นกำลังจะจากไปพอดี จึงถูกเจ้าสำนักคนเก่าจัดการใช่หรือไม่”

เยี่ยนจ้าวเจอขมวดคิ้ว “หากเป็นเช่นนั้นย่อมประเสริฐที่สุด เพียงแต่เป็นไปได้ว่าราชันปีศาจอัคคีตัวนั้นจะวกกลับไปโจมตีเมืองทะเลมรกตอีกครั้ง”

อาหู่เกาศีรษะของตัวเอง “ถึงปีศาจอัคคีจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่บ้าคลั่ง แต่ก็ใช่ว่าจะไร้หัวสมอง ถ้าหากจนถึงตอนนี้เมืองทะเลมรกตยังไม่ถูกตีแตก ยื้อเวลาต่อไปเช่นนี้ แม้พวกของผู้คุมหออันที่ทะเลชั้นนอกทะเลตะวันออกไม่กลับมา ยอดฝีมือคนอื่นของมหาอำนาจแปดพิภพก็ควรจะมาสนับสนุน”

“หากยังกล้าไปที่เมืองทะเลมรกตอีก เจ้าสำนักคนเก่าจะขวางพวกมันได้หรือไม่”

ชายหนุ่มถอนใจเฮือกหนึ่ง “พูดได้ว่า มันทำเรื่องเหนือความคาดหมายเช่นนี้ต้องมีลับลมคมนัย มันต้องมีที่พึ่งพิงบางอย่างแน่นอน”

“มีราชันปีศาจที่แข็งแกร่งกว่ามายังทะเลชั้นในของทะเลตะวันออกหรือขอรับ” อาหู่เอ่ยถาม

เยี่ยนจ้าวเกอกอดอกนั่งขัดสมาธิ “ตอนนี้ยังไม่แน่ใจ แต่พวกเราอาจจะต้องเสี่ยงกลับเกาะมังกระบูรพาที่เมืองทะเลมรกตตั้งอยู่ ต่อให้ไม่ขึ้นเกาะก็ต้องสังเกตการณ์ใกล้ๆ ถึงจะทราบสถานการณ์”

“คุณชาย พวกเรากลับไปครั้งนี้ จะเป็นการเข้าถ้ำเสือหรือไม่ขอรับ” อาหู่กลืนน้ำลายอย่างยากเย็น “ถ้าฝ่ายปีศาจอัคคีมียอดฝีมือที่แข็งแกร่งกว่ามาจริงๆ ไม่แน่ว่าอาจจะหมายตาแหวนสีแดงก่ำวงนั้นก็เป็นได้”

ฝ่ายเยี่ยนจ้าวเกอพลันมองทะเลลึกด้านนอก ผ่านก้อนน้ำแข็งที่ครอบคลุมตนเองอยู่ “บอกยากยิ่งนัก ด้วยนิสัยของปีศาจอัคคี มีความเป็นไปได้ไม่มากนัก ปีศาจอัคคีตัวอื่นอาจจะรายงานราชันปีศาจอัคคีตัวที่ไล่ตามเรามาตลอดก็ได้”

“ทว่าราชันปีศาจอัคคีตัวนั้นจับเราพลาดอยู่บ่อยครั้ง จึงไปขอร้องตัวที่แข็งแกร่งกว่า นั่นเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ถึงแม้จะมันมีพลังอ่อนแอกว่าอีกฝ่าย แต่อย่างไรก็เป็นราชันปีศาจอัคคีเหมือนกัน มันไม่ยอมก้มหัวแสดงความอ่อนแอง่ายดายเช่นนี้แน่”

อาหู่ถาม “หรือว่าปีศาจอัคคีตัวอื่นคาบข่าวไปบอกเล่าอนับ”

เยี่ยนจ้าวเกอตอบ “นั่นก็เป็นไปได้ ตอนนี้ปีศาจอัคคีที่เข้าสู่ทะเลชั้นในของทะเลตะวันออก นอกจากลูกสมุนของราชันปีศาจอัคคีที่ไล่ฆ่าพกเราแล้ว ก็น่าจะมีอีกจำนวนหนึ่ง พวกที่อยู่ใต้การปกครองของราชาปีศาจอัคคีที่อยู่ที่เมืองทะเลมรกต จึงน่าจะเป็นเป็นผู้ส่งข่าวมากกว่า”

พูดถึงตรงนี้ เยี่ยนจ้าวเกอก็อดยิ้มไม่ได้ ‘ครั้งก่อนตอนที่ไปที่ราบหิมะแดนเหนือ ถึงผลลัพธ์สุดท้ายจะน่าพอใจ แต่ว่าระหว่างทางไม่ค่อยราบรื่นนัก ข้ามักถูกคนหลอกอยู่บ่อยๆ จึงคิดมาตลอดว่าตนเองค่อนข้างโชคร้ายจริงๆ’

‘แต่ครั้งนี้กลับโชคดีทีเดียว’

ชายหนุ่มส่ายหน้า ก่อนจะกล่าวว่า “พวกเราไปเมืองมหานทีมาแล้ว อาจจะหลบเลี่ยงอันตรายไปได้”

ถ้าหากมีราชันปีศาจอัคคีที่มีระดับเทียบเท่าจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสองมายังเมืองทะเลมรกตจริงๆ แล้วเยี่ยนจ้าวเกอโผล่หัวไปตอนนั้นพอดี ไม่แน่ว่าจะถูกอาวุธของอีกฝ่ายจ่อไว้พอดี

ราชันปีศาจอัคคีตัวนั้นมีความเร็วและพลังเหนือกว่าเฉิงฮวง ถ้าเยี่ยนจ้าวเกอยังใช้ประสบการณ์ก่อนหน้ามาคำนวณเวลาอีก อาจจะเกิดความผิดพลาด จนอีกฝ่ายขวางทางไว้ได้

ขณะที่พูด รอยยิ้มบนใบหน้าของเยี่ยนจ้าวเกอค่อยๆ หายไป ‘แต่ว่า เมืองทะเลมรกตน่าจะอันตรายมากขึ้น’

เยี่ยนจ้าวเกอออกจากน่านน้ำเมืองทะเลมรกต มุ่งหน้าไปยังเมืองมหานที ส่วนอีกฝ่ายทนรอเขาไม่ไหว จึงไปจัดการเมืองทะเลมรกตก่อน

หลังจากผ่านการเดินทางอันยาวไกล ตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอทะลุมหาสมุทร เข้าใกล้เกาะมังกรตะวันออกอีกครั้ง เขาก็พบว่าการคาดการณ์ของตนเองเป็นความจริง

เขาโผล่จากผิวทะเล มองเส้นขอบฟ้าไกลๆ เห็นก้อนเมฆมารวมตัวกัน

เยี่ยนจ้าวเกอปิดตาซ้าย ในตาขวากลับมีแสงสายฟ้าสีม่วงเข้มสว่างขึ้นเล็กน้อย