ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 389

คนที่รู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของชั้นใต้ดินที่ทะเลชั้นนอกในทันที ก็คือพวกหยวนเจิ้งเฟิง

จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์เผ่ามนุษย์ที่กำลังสู้กับราชันปีศาจอัคคี รู้สึกได้ถึงความผิดปกติที่อยู่ใต้ทะเลเบื้องล่าง

พวกหยวนเจิ้งเฟิงคิดจะลงมือยับยั้งการระเบิดของแกนไฟใต้ดิน แต่ว่าพวกราชันปีศาจจิ่งจงได้โต้กลับอย่างดุดัน

สิ่งที่ทำให้ยอดฝีมือแห่งมหาอำนาจแปดพิภพรู้สึกตึงมือก็คือ พวกเขารู้สึกได้ทันทีว่าปีศาจอัคคีที่อยู่ตรงหน้ามีพลังเพิ่มมากขึ้น

มิใช่เป็นเพราะพวกปีศาจอัคคีจะเก็บออมพลังไว้ แต่เป็นเพราะการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมภายนอก จึงทำให้พวกมันมีพลังต่อสู้เพิ่มขึ้น

เผ่าพันธุ์ปีศาจอัคคีที่กำลังเสียเปรียบ ต้องถอยร่นอย่างต่อเนื่อง เริ่มโต้กลับทันที

สถานการณ์สู้รบของทั้งสองฝ่ายเปลี่ยนด้านกลับตาลปัตรอีกครั้ง

ยังดีที่พวกหยวนเจิ้งเฟิงและหวงกวงเลี่ยตอบโต้ทันเวลา ตั้งหลักไม่ให้เผ่าพันธุ์ปีศาจอัคคีได้เปรียบโดยง่าย

นอกจากยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์จะต่อสู้กันเองแล้ว จอมยุทธ์ระดับมหาปรมาจารย์เช่นฟู่เอิ้นซูที่ทะเลชั้นนอกของทะเลตะวันออก ก็เริ่มต่อสู้กับปีศาจอัคคีตัวอื่นด้วยเช่นกัน

ไม่ใช่แค่ราชันปีศาจอัคคีเท่านั้น ภายใต้สภาพแวดล้อมที่ผิดปกติเช่นนี้ ปีศาจอัคคีทุกตัวล้วนเหมือนปลาได้น้ำ

โดยเฉพาะพวกจ้าวปีศาจอัคคี พวกมันต่างมีพลังเพิ่มขึ้นเหมือนน้ำพัดให้เรือลอย ทำให้จอมยุทธ์แห่งมหาอำนาจแปดพิภพรู้สึกได้ถึงแรงกดดัน

มหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณที่กำเนิดขึ้นในแดนศักดิ์สิทธิ์ โดยพื้นฐานล้วนครอบครองอาวุธชั้นยอด พลังต่อสู้มักจะเหนือกว่าจ้าวปีศาจอัคคีที่มีระดับพลังเท่ากัน

แต่ในตอนนี้ จ้าวปีศาจอัคคีคิดพึ่งพาความได้เปรียบด้านจำนวน เพื่อชดเชยส่วนที่ขาดไปของพลังต่อสู้ส่วนตัว

และตอนนี้แกนไฟใต้ดินที่ก้นทะเลระเบิดขึ้น ทะเลสีมรกตและท้องฟ้าสีครามก่อนหน้ากลายเป็นทะเลเพลิง จ้าวปีศาจอัคคีดุร้ายยิ่งขึ้น

พวกฟู่เอิ้นซูรับมือไม่ทันท่วงที เสียท่าอยู่บ้าง มีมหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณถูกปีศาจอัคคีลอบโจมตีจนได้รับบาดเจ็บไม่ต่ำกว่าหนึ่งคน

สิ่งที่ทำให้ยอดฝีมือด้านวรยุทธ์เผ่ามนุษย์ต้องระวังก็คือ หลังจากเวลาผ่านไป ในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยไฟเช่นนี้ ปีศาจอัคคีจะยิ่งเหี้ยมหาญขึ้นเรื่อยๆ

เวลานี้เยี่ยนจ้าวเกอก็คิดถึงปัญหาข้อนี้เช่นกัน

จ้าวปีศาจอัคคีที่ไล่ตามหลังตนอยู่เหมือนไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

มันโยนหอกไฟถี่มากขึ้น อีกทั้งทุกครั้งยังเหมือนใช้พลังเต็มที่ ไม่เก็บออมไว้แม้แต่น้อย

เพียงแต่เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกได้ว่า พลังของอีกฝ่ายไม่เพียงแต่ไม่น้อยลง กลับเพิ่มมากขึ้นอีก

หอกไฟเล่มหนึ่งถูกโยนออกมา ระเบิดกลางอากาศกลายเป็นทะเลเพลิงร้อนแรงแถบหนึ่ง

การโยนหอกไฟติดต่อกันหลายครั้ง ทำให้บริเวณรอบๆ กลายเป็นกรงอัคคี ปิดทางหนีของเยี่ยนจ้าวพร้อมกับทะเลที่กำลังเดือดเบื้องล่าง

อาหู่แยกเขี้ยวยิงฟัน “คุณชาย ท่านบอกว่าเตรียมตัวไว้แล้วมิใช่หรือ ลงมือตอนนี้ได้เลยดีหรือไม่ขอรับ”

เยี่ยนจ้าวเกอกางปีกเซียนกระเรียนที่ด้านหลัง ตาขวาพลันมีแสงสายฟ้าสีม่วงสว่างขึ้น กระแสไฟฟ้ากระตุ้นทั่วร่างกาย ก่อนจะไหลไปบนปีกด้านหลัง

เขากระพือปีก ความเร็วพุ่งสูงขึ้น หลบหอกไฟอีกเล่มอย่างหวาดเสียวอีกครั้ง

“สภาพแวดล้อมเช่นนี้ใช้ไม่ได้แล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอเบะปาก “แต่ว่ายังต้องเก็บของมาก่อน เอาไว้ใช้ที่อื่น”

ขณะที่พูด ก็เหาะร่างขึ้นข้างบน จากนั้นก็ก้มตัวพุ่งลงไปข้างล่าง

ชายหนุ่มหลบการโจมตีของจ้าวปีศาจอัคคีเบื้องหลัง มันไล่ตามมาอย่างดุร้าย

เยี่ยนจ้าวเกอคลายมือ อาหู่กับพ่านพานร่วงลงด้านล่าง

ตัวเขาพลิกตัวง้างธนูเหมือนฟ้าแลบ ธนูนภาอลหม่านคำราม อาคมน้ำแข็งปราบมารส่งเสียงหวีดหวิว กลายเป็นแสงสีทองยิงไปยังจ้าวปีศาจอัคคีตัวนั้น

ทันทีที่ยิงเสร็จแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอก็เก็บธนูนภาอลหม่าน กระพือปีกเซียนกระเรียนด้านหลัง เพิ่มความเร็วลงด้านล่าง ใช้สองมือคว้าอาหู่กับพ่านพ่านที่กำลังร่วงลงสู่ด้านล่าง

จ้าวปีศาจอัคคีตัวนั้นถูกอาคมน้ำแข็งปราบมารยับยั้งเอาไว้ แต่ว่าเปลวไฟก็พวยพุ่งขึ้นมาทั่วร่างของมันอย่างรวดเร็วอีกครั้ง

ลมปราณอันร้อนแรงที่อยู่ทั่วบริเวณ ละลายเกล็ดน้ำแข็งสีทองอย่างรวดเร็ว