ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 502

เยี่ยนจ้าวเกอมองบุรุษวัยกลางคนที่เป็นมหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณระยะต้น พลางผงกศีรษะให้เล็กน้อย “ขอคารวะ”

คนจากเกาะจิตประสานจ้องมองรูปสลักหินด้านหลังเยี่ยนจ้าวเกอ ต่างประหลาดใจเล็กน้อย

สายตาของฟางจ้าวหงกวาดมองรูปสลักหิน แต่ไม่ได้หยุดมองมัน จากนั้นเขาก็หันกลับมาพูดกับเยี่ยนจ้าวเกอว่า “ถ้าหากท่านมีเวลา ได้โปรดมาเป็นแขกที่เกาะจิตประสานของเรา ให้พวกเราได้แสดงความขอบคุณ”

ชายหนุ่มยิ้มพลางส่ายหน้า “ต่อจากนี้ข้าเตรียมจะเดินทางไปเขาหงส์วิเศษ วันหน้าถ้ามีเวลาอาจจะได้ไปรบกวนสำนักท่าน”

ฟางจ้าวหงพูด “สำนักเรายินดีต้อนรับ”

เยี่ยนจ้าวเกอมองรูปสลักหินด้านข้าง กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ขอไม่ปิดบัง ในมิติต่างแดนนี้ ข้าเจอแค่ของสิ่งนี้เท่านั้น พูดไปก็น่าละอาย ข้ายังไม่ได้ทำความเข้าใจมันเลย”

“มันน่าจะเป็นของล้ำค่าชิ้นหนึ่ง แต่ไม่น่าจะแบ่งกันได้ ทางสำนักท่านว่าอย่างไร?”

ฟางหงจ้าวยกมือขึ้นทำท่า ‘เชิญ’ กล่าวอย่างเชื่องช้าว่า “หากเป็นคนอื่น สำนักเราคงจะแย่งชิง ของล้ำค่าไร้เจ้าของ ผู้มีความสามารถย่อมเป็นคนได้ไป ไม่เกี่ยวกับมาก่อนมาหลัง”

“แต่ว่าท่านเพิ่งจะช่วยศิษย์ร่วมสำนักจำนวนมากจากเงื้อมมือของสำนักตาข่ายปีศาจ พวกเรารู้สึกซาบซึ้งใจยิ่ง ในเมื่อท่านมาก่อน พบของล้ำค่านี้เป็นคนแรก พวกเราก็จะไม่แย่งชิง”

ขณะพูด เขาก็ถอยหลัง เพื่อแสดงให้เห็นว่าจะไม่แย่งชิงกับเยี่ยนจ้าวเกอ พวกหยางฉู่ฟานซึ่งเป็นจอมยุทธ์เกาะจิตประสานที่ตามเขาเข้ามาก็ถอยไปเช่นกัน

ลักษณะเหมือนกับกำลังจะไปจากมิติต่างแดน

ฟางจ้าวหงกล่าว “พวกข้าจะรออยู่ด้านนอก ท่านต้องการไปที่ทะเลไร้ขอบเขตซึ่งเขาหงส์วิเศษตั้งอยู่ เส้นทางที่ใกล้ที่สุดคือข้ามทะเลจิตประสานที่สำนักเราตั้งอยู่ พวกเราสามารถร่วมทางกันได้”

“ท่านอายุยังน้อยก็มีพลังฝึกปรือน่าทึ่งเช่นนี้แล้ว ได้โปรดช่วยชี้แนะคนหนุ่มของเกาะจิตประสานให้มากๆ ด้วย”

เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มเล็กน้อย “เกรงใจเกินไปแล้ว”

ขณะมองร่างของพวกฟางจ้าวหงหายไปจากเบื้องหน้า เยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่ได้เชื่อมปราณพิสุทธิ์กับรูปสลักหินต่อ เพียงใช้พลังดูดเอาไว้เพื่อเก็บของล้ำค่าลี้ลับชิ้นนี้ หลังไปจากที่นี่ค่อยคิดอีกครั้ง

ญาณจริงแท้ม้วนรูปสลักหินที่ตั้งอยู่บนพื้นให้สั่นไหวเล็กน้อย เยี่ยนจ้าวเกอไม่อาจเคลื่อนไหวมันได้ในครั้งแรก

พลังฝึกปรือในตอนนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอ สามารถงัดเขาลูกหนึ่งให้ขึ้นจากพื้นได้

แต่ว่าการขยับรูปสลักหินในตอนนี้ กลับเกิดความรู้สึกว่ากำลังสั่นไหวมิติต่างแดนทั้งมิติอยู่

ความรู้สึกนี้หนักหน่วงยิ่งกว่าตอนจับซากมังกรจริงแท้ ในที่อยู่ของจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์มังกรน้ำแข็งเสียอีก

เยี่ยนจ้าวเกอมีสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง เขาใช้พลังเพิ่มขึ้นอีก บนร่างมีปราณพิสุทธิ์มากมายไหลออกมาเติมเต็มจุดลมปราณบนรูปสลักหินนั้น

มิติต่างแดนสั่นไหวเล็กน้อย แต่ว่ารูปสลักหินหนาหนักนั้นในที่สุดก็ลอยจากพื้น

ชายหนุ่มเปิดถุงย่อส่วนของตัวเอง คิดจะเก็บมันเข้าไป แต่กลับยากเย็นยิ่งนัก

เขาใช้วิธีการเดิม เสาระเบียงวังเทพแสดงผลอีกครั้ง สะกดรูปสลักหิน ทำให้น้ำหนักของมันเบาขึ้นมาก

แต่ว่าในตอนนั้นเอง เหนือศีรษะของเยี่ยนจ้าวเกอก็พลันมีแสงเปล่งประกาย!

ลำแสงมากมายผสมผสานกัน ประกอบกันเป็นกระจกกลมใบหนึ่ง ในแสงกระจกมีร่างของคนผู้หนึ่งโผล่ขึ้นมา เป็นฟางจ้าวหงที่เพิ่งออกไปนั่นเอง!

ฟางจ้าวหงปรากฏตัวขึ้นในจุดที่อยู่ใกล้เยี่ยนจ้าวเกอที่สุด จากนั้นก็ฟาดสองมือใส่อีกฝ่ายพร้อมกัน

กระบวนท่าเกาะจิตประสาน แสงวิญญาณปรากฎ!

ยืมใช้จิตวรยุทธ์ที่แอบทิ้งไว้ก่อนหน้า การลอบโจมตีในครั้งนี้ของฟานจ้าวหงแทบจะเกิดขึ้นในชั่วอึดใจ ทำให้คนรับมือไม่ทัน

เขาไปแล้วกลับมา ฟาดฝ่ามือทั้งสองลงด้านล่าง แสงสีเขียวเปล่งประกาย รูปอาคมอันเป็นญาณวรยุทธ์จริงแท้ขนาดใหญ่สายหนึ่งปรากฏขึ้น ดูลี้ลับยากหยั่งคาด

แต่ระหว่างเขากับเยี่ยนจ้าวเกอกลับถูกความมืดกั้นไว้ ทำให้ดูเหมือนอยู่ห่างไกลกันสุดขอบฟ้า

ฟางจ้าวหงรู้สึกหนักใจ พลังจากฝ่ามือเปลี่ยนแปลง แสงสีมรกตหลายสายหมุนเวียน เคลื่อนไหวอยู่กลางความมืด

แต่ว่าในความมืดอันไร้สิ้นสุดกลับมีเสียงสายฟ้าดังมา ฉับพลันนั้น แสงสายฟ้าสีขาวอันน่าประหลาดก็กระจายเต็มที่ว่าง พุ่งเข้าหาฟางจ้าวหงเหมือนกับคลื่นทะเล!