ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 514

เยี่ยนจ้าวเกออยู่ภายในทะเลแสงสว่าง

เหนือศีรษะของเขา ลวดลายอาคมมากมายรวมตัวกัน ประกอบกันกลายเป็นอาคมวิญญาณที่ลี้ลับ

อาคมวิญญาณนั้นดูแล้วธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง แต่คล้ายกับแฝงกฎเกณฑ์อันไร้สิ้นสุด ยากจะบรรยาย

ชายหนุ่มเงยหน้ามองไป นี่ก็คืออาคมจริงแท้อันเป็นญาณวรยุทธ์ของตนเอง

ครั้นอาคมนี้ประกอบกันเสร็จ ตนก็ก้าวเป็นมหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณอย่างเป็นทางการ!

เขายิ้มเล็กน้อย นิมิตอันยิ่งใหญ่เหนือศีรษะพลันเปลี่ยนแปลงรูปร่าง มิได้ดูไม่ซับซ้อนและน่าอัศจรรย์อีกต่อไป เปลี่ยนเป็นเข้าถึงได้ง่าย ทั้งยังยิ่งใหญ่บริสุทธิ์ดั่งเช่นฟ้ากว้าง

วินาทีถัดมา นิมิตก็เปลี่ยนแปลงอีกครั้ง คล้ายกับมังกรเขียวตัวหนึ่งลุกล้ำสำเร็จ จากนั้นแสงสว่างก็สั่นไหว ราวกับมังกรกำลังเคลื่อนไปมาระหว่างชั้นเมฆ

นิมิตเปลี่ยนแปลงครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นก็กลายเป็นเปลวเพลิงสีม่วง แล้วรวมตัวกันเป็นเตาปรุงโอสถใบหนึ่ง

เกิดปรากฏการณ์มากมาย เปลี่ยนแปลงเป็นนับหมื่นนับพัน แสดงให้เห็นว่าเยี่ยนจ้าวเกอเข้าใจแก่นแท้ของวรยุทธ์ทั้งหลาย

สุดท้ายหลังจากเยี่ยนจ้าวเกอสั่งความคิด ภาพนิมิตนี้ก็หายไปในศีรษะของเขา แสงสว่างมากมายรอบตัวก็ค่อยๆ หายไปเช่นกัน

หลังจากแสงสลายไป ในที่สุดคนอื่นๆ ที่อยู่ด้านนอกก็เห็นเยี่ยนจ้าวเกอได้อย่างชัดเจน

ถึงแม้ว่าเยี่ยนจ้าวเกอจะนั่งอยู่ที่นั่นเฉยๆ คล้ายกับไม่ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงอันใด แต่ว่าทุกคนที่อยู่รอบๆ ล้วนทราบว่า คนหนุ่มที่ปรากฏตัวต่อหน้าตนผู้นี้ ได้กลายเป็นมหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณแล้ว!

เป็นอย่างที่คิดไว้ก่อนหน้า สำหรับเขาแล้ว ธรณีประตูของมหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณมิใช่ปัญหาว่าจะข้ามได้หรือไม่ แต่อยู่ที่ตนคิดจะข้ามหรือไม่ต่างหาก

อยากหยุดก็หยุด อยากไปก็ไป ช่างเป็นการทำตามใจโดยแท้

ในตอนนี้จอมยุทธ์แห่งโลกผืนสมุทรมองใบหน้าอันอ่อนเยาว์ของเยี่ยนจ้าวเกอ ในใจรู้สึกสั่นกลัว

นี่มิใช่คนที่มีพลังลี้ลับ มีวิชารักษาความอ่อนเยาว์ หรือใช้วิชาลี้ลับทำให้ตนเปลี่ยนจากชราเป็นหนุ่ม

แต่เป็นคนที่มีอายุภายนอกและอายุจริงๆ เหมือนกัน

ในช่วงเวลาอันยาวนานนับตั้งแต่มีโลกผืนสมุทรมาหลังจากมหาภัยพิบัติ เคยปรากฏมหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณที่อายุน้อยแบบนี้เมื่อใดกัน?

มาถึงวินาทีนี้ ทุกคนต่างก็ตกตะลึง มองหน้ากันเอง ‘รอเดี๋ยว! อย่าว่าแต่มหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณเลย มีมหาปรมาจารย์ขั้นกำเนิดญาณที่อายุน้อยเช่นนี้ด้วยหรือ?’

เมื่อลองคิดดูให้ดี ทุกคนต่างพูดอะไรไม่ออก

ฟู่เอินซูมองเยี่ยนจ้าวเกออย่างเงียบงัน

ครู่ต่อมา นางจึงถอนใจเสียงเบา ‘เยี่ยนตี๋ อย่างอื่นมิต้องพูดถึง ในด้านความเร็วของการเพิ่มระดับ บุตรของเจ้าก้าวข้ามเจ้าไปแล้วจริงๆ’

‘ถึงแม้จะไม่ได้ทำลายสถิติมหาปรมาจารย์ที่มีอายุน้อยที่สุดของเจ้า แต่เจ้าก็ไม่ได้เลื่อนเป็นมหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณตั้งแต่อายุยี่สิบห้ากระมัง? จะว่าไป กว่าจ้าวเกอจะอายุยี่สิบห้า ยังเหลือเวลาอีกเล็กน้อย บุตรของเจ้าเป็นคลื่นลูกหลังไล่คลื่นลูกหน้าโดยแท้’

การสำเร็จเป็นมหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณยากลำบากถึงเพียงไหน ไม่ว่าจะเป็นในแปดพิภพ หรือเป็นในโลกผืนสมุทร มหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณต่างก็เป็นบุคคลที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของยอดเจดีย์ทอง

จอมยุทธ์หลายคนไม่อาจปีนป่ายมายังระดับนี้ได้ตลอดชีวิต สูญเสียอายุขัยเรื่อยๆ และแก่ชราอย่างต่อเนื่อง มิอาจเดินไปยังจุดหมายของชีวิตได้

เหตุการณ์ที่ลูกศิษย์หลานศิษย์ซึ่งมีพลังฝึกปรือค่อนข้างต่ำของมหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณเสียชีวิตไปก่อน เพราะอายุขัยเพิ่มมากขึ้น ก็มีไม่เห็นอยู่ไม่น้อย

เมื่อลูกศิษย์และหลานศิษย์ของพวกเขาย่างเข้าสู่วัยชรา พวกเขาถึงแม้จะมีอายุมากกว่า แต่เมื่อเทียบกับอายุขัยที่เพิ่มขึ้นมากแล้ว กลับยังอยู่ในวัยกลางคน หรือแม้แต่วัยหนุ่ม

เพียงแต่มหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณที่อายุน้อยเหมือนกับเยี่ยนจ้าวเกอ ยังคงทำให้คนที่ได้ยินตื่นตระหนกอยู่ดี

ไม่ว่าจะเป็นฟู่เอินซูที่มาจากแปดพิภพ หรือจอมยุทธ์แห่งโลกผืนสมุทร ในตอนนี้เมื่อมองเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว จิตใจก็ซับซ้อนอยู่ชั่วขณะ