ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 639

โจวฮ่าวเซิงสายตาเคร่งขรึม “กระบี่แห่งเวลา…กระบี่กาลเคลื่อนคล้อย! ท่านเป็นผู้สืบทอดของผู้วิเศษเซิงหรือ?!”

ในตอนที่ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องก่อตั้งประเทศ จักรพรรดิไท่จู่เสวียนเหวินอ๋องสยบใต้หล้า กดดันทะเลหวงเจีย ขณะเดียวกันยังมีคนที่สร้างรากฐานให้กับราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องในวันหน้ากับพระองค์

ในตอนนั้นเสวียนเหวินอ๋องเรียกคนเหล่านั้นเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้อง ผู้วิเศษเซิงก็เป็นหนึ่งในจำนวนนี้

ต่อมาราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องสร้างแผ่นดินบนทะเลหวงเจีย เสวียนเหวินอ๋องยกตนเป็นฮ่องเต้ พวกผู้วิเศษเซิงกลับไม่อยู่ต่อ หายไปอย่างไร้ร่องรอย

เรื่องนี้ทิ้งการคาดเดามากมายไว้ให้แก่คนรุ่นหลัง อย่างเช่น วิหคสิ้นเกาทัณฑ์ซ้อน สังหารผู้มีความดีความชอบ

แต่ว่าดูจากท่าทีในวันนี้ โจวฮ่าวเซิงก็รู้ว่าก่อนหน้านี้ทุกคนคาดผิดแล้ว

ผู้วิเศษเซิงไม่สนใจอำนาจในการปกครองทะเลหวงเจีย พอราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องตั้งแผ่นดินสำเร็จก็ล่าถอย

ในปัจจุบันสถานการณ์ของราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องไม่แน่นอน พวกเขาถึงกับปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เพื่อช่วยเหลืออีกแรง

ในปัจจุบันคนผู้นี้แม้จะดูอ่อนเยาว์ แต่ความอาวุโสและอายุเกรงว่าจะมากกว่าเขาโจวฮ่าวเซิงและเสวียนมู่อ๋อง พลังฝึกปรือยังอยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเจ็ด เหยียบเข้าสู่ขั้นสะพานเซียน

อีกฝ่ายเดินมายังหอสักการะหลักสำนักความมืดทีละก้าว เหมือนกับเหยียบอยู่บนสะพานไร้รูปร่าง ยิ่งเดินยิ่ง ‘สูงส่ง’

ที่เรียกว่า ‘สูงส่ง’ ไม่ใช่มาถึงด้านบนหอสักการะหลักสำนักความมืดในด้านระยะห่างของมิติเพียงเดียว แต่เหมือนเดินเข้าไปในระดับชั้นที่สูงกว่า ก้มมองพวกโจวฮ่าวเซิงที่อยู่เบื้องล่าง

โจวฮ่าวเซิงสีหน้าเคร่งขรึม รวมกับพลังแห่งค่ายกลกลายเป็นหนึ่ง เหมือนกับหุบเหวอันมืดมิด รับการโจมตีจากประกายกระบี่ที่เหมือนกับน้ำซึ่งพุ่งลงมาประดุจน้ำตกด้านบน

ความมืดที่กลืนกินทุกสรรพสิ่ง ในยามนี้กลับกีดกันทุกอย่างให้อยู่ด้านนอก

ประกายกระบี่ที่ซัดลงมาเหมือนกับน้ำตกนั้น กระแทกใส่ความมืด ถึงกับระเบิดสะท้อนขึ้น กระจายออกมา กลายเป็นไร้รูปร่าง

เหมือนกับน้ำกระทบใส่โขดหินสีดำเบื้องล่าง เกิดเป็นละอองน้ำกระเซ็น

‘คนหนุ่ม’ ที่อยู่กลางอากาศก้มมองหอสักการะหลักสำนักความมืดแวบหนึ่ง พยักหน้าอย่างเชื่องช้า ความโชกโชนในดวงตาเข้มข้นขึ้นกว่าเดิม องคาพยพบนใบหน้าเหมือนกับหนุ่มขึ้นหลายส่วน

ในมือของเขาปรากฏกระบี่ยาวเล่มหนึ่ง รอยสนิมเกราะกรัง เสื่อมโทรมเหลือประมาณ เหมือนกับพร้อมจะแตกหักเองได้ทุกเวลา

แต่หลังจากเขาฟันกระบี่ออก ประกายกระบี่ที่เหมือนกับกระแสน้ำก็ปั่นป่วนยิ่งกว่าเดิม

ฟ้าดินที่ถูกประกายกระบี่กระทบถูก การไหลของเวลาคล้ายกับเปลี่ยนเป็นเชื่องช้า กลายเป็นพลังงานที่บิดเบี้ยวชนิดหนึ่ง

ความมืดที่เหมือนแข็งตัวค่อยๆ ถูกเจาะเป็นรูเหมือนกับหยดน้ำทะลุศิลา ภายใต้การโจมตีจากประกายกระบี่นี้

ตัวอักขระแสงสีดำที่กระจายถี่ยิบบนเสื้อคลุมของโจวฮ่าวเซิงหลอมรวมกัน กลายเป็นม่านแสงสีดำ ไม่อาจแยกแยะกับจิตหมัดวรยุทธ์ของตัวเขาได้

แต่ว่าตอนนี้โจวฮ่าวเฉิงรู้สึกหนักใจ

ในยามปกติ อาศัยค่ายกลความมืดบรรพกาล ตนยังไม่อาจสู้อีกฝ่ายได้ มาบัดนี้เป็นเพราะดำเนินพิธีอาทิตย์มืดจันทร์ยะเยือก และยังมีเสวียนมู่อ๋องคอยโจมตีอยู่ด้านข้าง โจวฮ่าวเซิงพลันรู้สึกกดดันมหาศาล

ยอดฝีมือสำนักความมืดที่อยู่ในหอสักการะหลักคนอื่นต่างมาช่วยสู้ แต่ว่าราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องก็มียอดฝีมือมากมายประดุจหมู่เมฆเช่นกัน

โจวฮ่าวเซิงยังพบว่า นอกจากยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเจ็ดผู้นั้นแล้ว ยังมีมือดีระดับสุดยอดซึ่งเป็นผู้สืบทอดของผู้วิเศษเซิงคอยช่วยเหลืออีก

สถานการณ์ที่สำนักความมืดกำลังเผชิญ พลันเลวร้ายสุดขีด ค่ายกลความมืดบรรพกาลขณะนี้กำลังถูกตีแตก

คมหอกที่น่ากลัวเล่มหนึ่งยื่นออกมาจากกลางอากาศ ไม่ว่ามันผ่านไปที่ใด อากาศถูกเจาะ

คมหอกจุดไฟโฟมไหม้ขึ้นมา แสงไฟสาดออก ฟ้าดินของทะเลหวงเจียโบนโลกซ้อนโลกเหมือนกับถูกเผาเป็นจุณ เหลือเพียงความว่างเปล่า

เสวียนมู่อ๋องมีสี่หน้าไร้อารมณ์ กระตุ้นหอกยาวในมือโดยใช้วิชาห้าอัคคีและหอกเจ็ดวิหค ทำลายหอสักการะหลักสำนักความมืด

‘หอกราชาลี้ลับ!’ เมื่อเห็นหอกเล่มนั้น โจวฮ่าวเซิงก็ให้ความสำคัญยิ่งกว่าตัวเสวียนมู่อ๋องที่อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหก ขั้นเทวะสำแดงระยะท้ายเสียอีก

ทว่าเขาถูกกระบี่กาลเคลื่อนคล้อยที่อยู่ด้านบนดึงสมาธิทั้งหมดไป ตอนนี้กลับไม่มีความสามารถต้านทานหอกที่น่าสะพรึงนี้