ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 650

เมื่อมาถึงบริเวณใกล้ๆ เกาะเฉวียนหลิง เยี่ยนจ้าวเกอที่ยืนอยู่ในวังฝูงมังกรก็หันไปมองเยว่เป่าฉีด้วอยรอยยิ้ม

เยว่เป่าฉีสีหน้าเคร่งขรึม “เจ้ามีวิธีทำลายค่ายกลอัคคีสวรรค์อัสนีวิบัติจริงๆ หรือ?”

เยี่ยนจ้าวเกอแบมือ “หากบอกว่ามั่นใจเต็มเปี่ยมคงเป็นการโกหก แต่ที่ข้ามีวิธีแน่นอน”

อีกฝ่ายครุ่นคิดครู่หนึ่งค่อยพยักหน้าเบาๆ ออกจากวังฝูงมังกร บินเข้าไปในน่านน้ำของเกาะเฉวียนหลิง

ศิษย์รุ่นหลังจากหอกระบี่ทะเลเหนือของนางกับจอมยุทธ์พรรคหลีซานที่ช่วยไว้ก่อนหน้า ถูกปล่อยลงกลางทาง พากันหนีไป

นางที่ไม่กังวลอะไรแล้วเดินมาถึงวันนี้ได้ ย่อมไม่ใช่เป็นคนกลัวความลำบาก ตัดสินใจร่วมมือกับเยี่ยนจ้าวเกอทันที

ถึงอย่างไรการให้นางใช้พลังของคนคนเดียวช่วยเหลือสำนักแก้ไขการคุกคามจากค่ายกลอัคคีสวรรค์อัสนีวิบัติ ก็ยังนับว่าทำไม่ได้

แต่นางก็ไม่ได้เชื่อใจเยี่ยนจ้าวเกอเต็มร้อย ยังคงรักษาความระวังไว้

เยี่ยนจ้าวเกอกลับไม่คิดจะหลอกลวงนาง อย่าน้อยตอนนี้ก็ยังไม่คิดจะทำร้ายนาง

เยว่เป่าฉีปรากฏตัวขึ้นที่เกาะเฉวียนหลิง ดึงดูดความสนใจของจอมยุทธ์ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องที่อยู่ที่นี่ มียอดฝีมือตามรอยมาล้อมเข้ามาทันที

ชายหนุ่มแอบช่วยเหลือนางรับมือ สลัดคู่ต่อสู้เหล่านี้จนหลุดได้

จนกระทั่งมีประกายกระบี่สายหนึ่งพาดผ่านท้องฟ้ามาแต่ไกล พุ่งใส่เยว่เป่าฉี

เป็นประกายกระบี่ที่เหมือนกับกระแสน้ำนั้น เยี่ยนจ้าวเกอพลันยิ้มขึ้นมา “ข้าตกปลา ตัวที่เต็มใจงับเบ็ดแล้ว”

เยว่เป่าฉีเห็นประกายกระบี่ที่เหมือนกับกระแสน้ำสายนั้น ในใจก็รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร รีบหลบหลีกไปไกล

พลังฝึกปรือของอีกฝ่ายเหนือกว่านาง ประกายกระบี่ของวิชากระบี่กาลเคลื่อนคล้อยมีความเร็วสูงยิ่ง แทบจะมาถึงด้านหลังของนางในชั่วพริบตา

แสงสว่างอันน่าสะพรึงม้วนพัดฟ้าดิน หยุดเวลาบนน่านน้ำด้านหน้าไว้ ประกายกระบี่ครอบลง การไหลของเวลาเปลี่ยนเป็นเชื่องช้าเหลือประมาณ

เยว่เป่าฉีไม่มีความคิดจะหมุนกายโต้ตอบ เพียงแต่หนีไปต่อ

ในขณะเดียวกัน เสียงคำรามของมังกรดังขึ้น แสงสว่างหลายสายขับเน้นวังขนาดมหึมาวังหนึ่งที่ลอยออกจากผิวทะเล

แสงสีทองสาดไปทั่ว ประกายกระที่หมือนกับกระแสเวลานั้นพลันกระจายไปหลายส่วน

การเคลื่อนไหวที่ช้าลงในตอนแรกของเยว่เป่าฉี กลับสู่ความเร็วปกติอีกครั้ง

ประกายกระบี่เปล่งประกาย ปรากฏร่างของชายหนุ่มคนหนึ่ง เป็นคังจิ่นหยวน ผู้สืบทอดคัมภีร์นภากาลเวลาที่เยี่ยนจ้าวเกอเคยเจอ

คังจิ่นหยวนแค่นเสียง “คิดว่าก่อนหน้านี้ข้าไม่พบการมีอยู่ของเจ้าหรือ?”

ประกายกระบี่สว่างวาบ ความเร็วของวังฝูงมังกรและเยว่ฉีเป่าช้าลงอีกครั้ง ความเร็วของคังจิ่นหยวนกลับสูงขั้นขั้นหนึ่ง

ยามนี้ ประตูวังฝูงมังกรเปิดออก ปราณมังกรหลายสายพุ่งออกมาจากด้านใน เยี่ยนจ้าวเกอปราฏตัว พุ่งไปอยู่บนยอดวังฝูงมังกร

เขาตบสองมือลงด้านล่างพร้อมกัน ทำให้วังฝูงมังกรสั่นไหวอย่างรุนแรง

ประกายกระบี่หลายสายรวมตัวกันกลายเป็นมังกรมากมาย ทะยานขึ้นสู่ฟ้า ก่อนจะกลายเป็นซีดขาวและเสื่อมโทรมท่ามกลางประกายกระบี่ที่เหมือนกับกระแสน้ำ แต่ประกายกระบี่กลับริบหรี่ลงหลายส่วน

เยว่เป่าฉีฉวยโอกาสนี้หนีออกจากอาณาเขตที่ประกายกระบี่ครอบคลุม ออกห่างไปในพริบตา

คังจิ่นหยวนมีสีหน้าเคร่งเครียด พลางจับจ้องเยี่ยนจ้าวเกอ

เยี่ยนจ้าวเกอพิจารณาคังจิ่นหยวนอย่างสนอกสนใจ ก่อนจะยิ้มกล่าวว่า “พลังฝึกปรือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสาม ขั้นรวมรูประยะท้ายของท่าน ไม่น่ามีความสามารถเพียงเท่านี้ เป็นเพราะได้รับบาดเจ็บหรือ?”

“อาการบาดเจ็บไม่เหมือนปัญหาที่เกิดขึ้นไม่นาน น่าจะได้รับมานานแล้ว

“เช่นนั้นดูเหมือนว่า เป็นท่านได้รับบาดเจ็บในตอนที่ไล่ตามหนงอวี่ซวนกระมัง?”

ในตอนนั้นเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสไม่น้อย ใช้คัมภีร์นภากาลเวลารักษาอาการบาดเจ็บได้ผลดีเยี่ยม อีกทั้งคังจิ่นหยวนผู้นี้ยังมีผู้อาวุโสที่มีระดับพลังฝึกปรือสูงกว่าอีกหลายคน

อาการบาดเจ็บคงอยู่มาถึงปัจจุบันยังไม่ได้รับการรักษาโดยสมบูรณ์ แสดงให้เห็นว่าในตอนนั้นบาดเจ็บสาหัสยิ่ง

ครั้นได้ยินคำพูดของเยี่ยนจ้าวเกอ สีหน้าของคังจิ่นหนวนพลันถมึงทึงกว่าเดิม

เขามองเยี่ยนจ้าวเกอ จากนั้นก็แค่นหัวเราะ “ที่แท้เป็นเจ้า”