ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 652

เยี่ยนจ้าวเกอควบคุมวังฝูงมังกรให้เคลื่อนไหวอยู่กลางทะเลลึก มาถึงทางเหนือของเกาะเฉวียนหลิงอย่างรวดเร็ว

เมื่อรู้สึกได้ถึงการเคลื่อนที่ของใยดินและการเปลี่ยนแปลงของปราณวิญญาณ เยี่ยนจ้าวเกอครุ่นคิดอยู่เนิ่นนาน ในที่สุดก็ค่อยๆ คำนวณอย่างเหมาะสม

เจ้าของคนเดิมของเกราะฟ้าดินซึ่งเป็นอาวุธชั้นกลาง มีความเป็นไปได้ว่าจะหาพวกตนเจอแล้ว ดังนั้นเยี่ยนจ้าวเกอจึงไม่กล้าเสียเวลาอีก

คังจิ่นหยวนสีหน้ากลายเป็นเขียวคล้ำ “เจ้าข่มขู่ใคร? คิดใช้ค่ายกลอัคคีสวรรค์อัสนีวิบัติมาทำลายเกราะฟ้าดินของข้าหรือ? ตัวเจ้าจะถูกค่ายกลอัคคีสวรรค์อัสนีวิบัติกลืนกินเช่นกัน อีกทั้งเร็วยิ่งกว่าตัวข้าเสียอีก!”

ยอดฝีมือจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ระดับเทวะสำแดง พึ่งพาเกราะฟ้าดิน จะรอดในค่ายกลอัคคีสวรรค์อัสนีวิบัติที่พลังทั้งหมดระเบิดขึ้นได้หรือไม่ยังไม่แน่ เช่นนั้นก็อย่าได้เอ่ยถึงคนอื่นเลย

เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มแฉ่ง แต่ไม่คิดจะสนใจเขา

วังฝูงมังกรพุ่งไปถึงก้นทะเล เยี่ยนจ้าวเกอให้ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกสะกดคังจิ่นหยวนไว้ ส่วนตนออกมาด้านนอกวัง หลังจากใคร่ครวญครู่หนึ่ง เขาถึงค่อยแทงกระบี่ใส่ก้นทะเล

คมกระบี่แทงทะลุหินโสโครกก้นทะเล มีประกายแสงสีเขียวปรากฏขึ้นรำไร

ชายหนุ่มตั้งใจมอง ประกายแสงสีแดงแม้ว่าจะมีปราณอันร้อนระอุเข้มข้น แต่ว่าแตกต่างกับหินหลอมเหลวก้นทะเลในสถานที่อย่างโลกแปดพิภพ

แม้ว่าจะจับตัวกันเหมือนหินหนืด แต่ก็ไม่ใช่หินหนืดจริงๆ กลับเป็นละอองแสงร้อนแรงหนาหนัก

สภาพแวดล้อมของโลกซ้อนโลก ไม่เพียงมีแค่กลางวัน กลางคืน ดวงดาว แตกต่างกับโลกอย่างโลกแปดพิภพ และโลกผืนสมุทรเท่านั้น

ลักษณะของแกนวิญญาณใต้ดินก็แตกต่างกันเช่นกัน

เยี่ยนจ้าวเกอสวมเกราะเหมันต์ทระนง ญาณจริงแท้เปลี่ยนจากความโกลาหลเป็นความเย็นเยียบ

คัมภีร์นภาไร้ขอบเขตทำงาน ความเย็นเยือกจากพลังหยินบริสุทธ์แห่งดวงจันทร์ในคัมภีร์จันทร์นิล ความเย็นเยียบของเคล็ดวิชามังกรเหมันต์เย้ยสมุทร ความมืดมนโดดเดี่ยวของวิชาสายฟ้าสายฟ้าอนธการ…

จิตพลังที่เย็นสุดขีดและเย็นสุดขีดหลากหลายชนิดปรากฏ

เขาถึงขั้นใช้คัมภีร์ทำลายสวรรค์และวิชาที่แข็งแกร่งอย่างสายฟ้าเปลวเพลิงเผาไหม้

จากนั้นจิตของคัมภีร์พลิกฟ้าพลันเปลี่ยน หยินหยางและความเย็นความร้อนกลับตาลปัตร กลิ่นอายอันร้อนระอุของคัมภีร์ทำลายสวรรค์พลันกลายเป็นความเย็นสุดขีด

ห้าธาตุสร้างสายฟ้า แบ่งหนึ่งกลายเป็นห้า นอกจากสายฟ้าเปลวเพลิงเผาไม้รูปอัคคี ยังมีสายฟ้าวารีลวงรูปวารีด้วย

ในตอนนี้เยี่ยนจ้าวเกอใช้วิชาสายฟ้า ถึงจะยังเป็นสายฟ้าเปลวเพลิงเผาไม้ แต่ก็มีลักษณะของสายฟ้าวารีลวงอยู่หลายส่วน

พลังเย็นสุดขีดหลากชนิดส่งผลต่อแกนไฟใยดินพร้อมกัน

เยี่ยนจ้าวเกอทำความเข้าใจและประเมินการเปลี่ยนแปลงด้านใน แต่ไม่ได้รั้งอยู่นาน หลังจากจัดการเสร็จได้สักพักก็ผละไปทันที

หลังจากเขาคาดการณ์ตำแหน่ง เปลี่ยนสถานที่มาอีกที่ ก็ใช้วิธีเดิมอีกครั้ง

เขาเดินๆ หยุดๆ ตลอดทาง ลงมือในที่ลับหลายที่อย่างต่อเนื่อง

ในวังฝูงมังกร อาหู่ถามอย่างสงสัย “คุณชาย เช่นนี้จะทำลายค่ายกลอัคคีสวรรค์อัสนีวิบัติได้หรือ?”

เยี่ยนจ้าวเกอตอบด้วยรอยยิ้ม “ภายใต้การระเบิดด้วยพลังทั้งหมดของค่ายกลที่แข็งแกร่งสุดขีดอย่างค่ายกลอัคคีสวรรค์อัสนีวัติ หากจอมยุทธ์ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหก ขั้นเทวะสำแดงระยะท้ายลงไปไม่มีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางคอยคุ้มกัน และไม่มีค่ายกลที่แข็งแกร่งอย่างอื่นคอยปกป้อง ก็แทบจะไม่มีโอกาสรอดชีวิต”

“ถึงข้าจะรู้จักรากฐานของค่ายกลชนิดนี้ แต่ระดับพลังฝึกปรือในตอนนี้ยังไม่อาจทำลายด้วยกำลังได้

“กระนั้นใช้กำลังไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าใช้กลอุบายไม่ได้”

เยี่ยนจ้าวเกอดีดนิ้ว “ในสถานการณ์ปกติคงไม่ง่ายขนาดนั้น อย่างน้อยก็ไม่ได้เร็วชนิดเห็นผลในทันที กระนั้นอีกฝ่ายวางค่ายกลได้อย่างเหมาะสม ก็ส่งผลกระทบต่อการหมุนเวียนของปราณวิญญาณและใยดินในระดับสูงแล้ว”

“แต่เนื่องจากเยว่เป่าฉี พวกเขาจึงใช้ไม่ได้ นี่เป็นโอกาสของเรา”

“โบราณบอกไว้ว่า สี่ตำลึงปาดพันชั่ง แต่ว่าท่าสี่ตำลึงก็ไม่อาจเคลื่อนย้ายสิ่งของหนักพันชั่งได้ทุกเวลา หรืออยากจะทำก็ทำได้ทันที ต้องดูว่าปาดไปที่หน แต่ปาดอย่างไร”

อาหู่เกาศีรษะ “เช่นนั้นการกระทำของท่านเมื่อครู่ ก็คือสี่ตำลึงปาดพันช่างหรือ?”