ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 744

กระแสปั่นป่วนของมิติเวลาอันน่ากลัวปรากฏขึ้นอีกหน ความว่างเปล่ากลายเป็นน้ำวนสีเลือดขนาดยักษ์ กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง

พวกคังฮูหยินสามแม่ลูก และพวกถานจิ่นที่เป็นจอมยุทธ์สำนักแสงสว่างต่างติดอยู่ด้านใน

ในครั้งนี้แม้แต่หลัวจื้อเทาเจ้าสำนักแสงสว่างก็โดนม้วนเข้าไปด้วย

หลัวจื้อเทาที่น่าสงสารหวังจะกลับโลกซ้อนโลกมาโดยตลอด เสาะหามิติเขตแดนที่เดิมเป็นบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์จนเจอ

สุดท้ายกลับถูกกันเอาไว้ด้านนอกประตู ตอนนี้อุตส่าห์ได้เข้ามาแล้ว กลับเผชิญกระแสปั่นป่วนของมิติเวลาที่บ้าคลั่งกว่าเดิม

พวกหลัวจื้อเทาและพวกคังฮูหยินทางหนึ่งดิ้นรน ทางหนึ่งมองเยี่ยนจ้าวเกอ

‘เจ้ามีพลังฝึกปรือน้อยที่สุด ในกระแสปั่นป่วนของมิติเวลาเช่นนี้ พวกเรายังลำบาก เจ้ายิ่งตายเร็วกว่าเดิม!’ พวกเขาต่างสบถในใจ

ทว่าหลังจากมองสถานการณ์รอบๆ ของเยี่ยนจ้าวเกอจนชัดเจนแล้ว ทุกคนต่างตื่นตระหนก ใจตกลงไปอยู่ก้นเหว

น้ำวนสีเลือดเบื้องหน้านี้อยู่ในลักษณ์กลับหัว ส่วนล่างของน้ำวน และมิติที่อยู่ด้านล่างน้ำวนซึ่งเยี่ยนจ้าวเกออยู่กลับเงียบสงบ

ไม่เพียงแค่นั้น ความว่างเปล่าตรงหน้าเริ่มค่อยๆ มีแสงระยิบระยับ

หลัวจื้อเทา คังฮูหยิน ถานจิ่นต่างมีสีหน้าตกตะลึง พวกเขามองออกว่า ประกายแสงนั้นไม่ใช่เพราะมีแหล่งกำเนิดแสงกำลังกะพริบ แต่เกิดขึ้นเพราะการบิดเบี้ยวและการกดอัดจากพลังแห่งเขตแดน

ความว่างเปล่าที่ส่วนล่างของน้ำวน ซึ่งเป็นสถานที่ที่เยี่ยนจ้าวเกอยู่ ค่อยๆ กลับเป็นลักษณะเดิมของบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์อีกครั้ง

ถ้าหากว่าอยู่ด้านนอกน้ำวนสีเลือด จะเห็นมิติเวลาทั้งหมดต่างบิดเบี้ยว เส้นทางแสงสว่างเส้นหนึ่งกำลังค่อยๆ เป็นรูปเป็นร่างตรงส่วนที่ติดกับน้ำวนสีเลือด

เป็นบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์นั่นเอง

และตำแหน่งเดิมของบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์ที่ดินแดนหลวนเซียงในทะเลหวงเจียบนโลกซ้อนโลกก็มีแสงส่องระยิบระยับ ร่องแยกมิติที่เหมือนกับบาดแผลบนท้องฟ้าโผล่ขึ้นมาอีกครั้ง

คนในสำนักแสงสว่างกับคังฮูหยินสามแม่ลูก ต่างรู้สึกว่ามีเลือดไหลมาอุุดที่หัวใจ คับข้องจนพ่นออกมาไม่ได้

ส่วนล่างของน้ำวนสีเลือดสงบราบคาบอย่างแท้จริง แต่คิดจะไปถึงตรงนั้นจากตำแหน่งที่พวกเขาอยู่ กลับมีพายุที่น่ากลัวถึงขีดสุดขวางกั้นไว้

หากทะเลวงไป มีโอกาสตายถึงเก้าส่วน!

เยี่ยนจ้าวเกอกางพัดกระดาษไม้เจี้ยนอีกครั้ง เพื่อคุ้มกันตัวเอง เฟิงอวิ๋นเซิง อาหู่ เสี่ยวอ้าย และพ่านพ่าน

พัดกระดาษไม้เจี้ยนที่ก่อนหน้านี้ใช้ไปแล้ว พลังเหลืออยู่ร่อยหรอ ในตอนนี้กลับสั่นไหวน้อยๆ ขณะเผชิญพลังแห่งเขตแดนอังยิ่งใหญ่ กลับมีความรู้สึกแบกรับไม่ไหว

ทนได้อีกไม่นาน พัดกระดาษก็จะถึงขีดจำกัดของตัวเองแล้ว

แต่นั่นก็ทำให้พวกเยี่ยนจ้าวเกอกลับโลกซ้อนโลกได้แล้วเช่นกัน

เยี่ยนจ้าวเกอมีสีหน้าผ่อนคลาย โบกมือให้กับคังฮูหยินและพวกหลัวจื้อเทา “ทุกท่าน การวิ่งแข่งเริ่มขึ้นแล้ว ข้าขอตัวลาก่อน”

คังฮูหยินกับคนในสำนักแสงสว่างต่างหน้ามืด เกือบกระอักเลือดออกมา

ทว่าพวกเขาในตอนนี้ไม่มีเวลามาเคียดแค้นเยี่ยนจ้าวเกอ ต้องเร่งมือคิดหาวิธีช่วยตัวเอง

น้ำวนสีเลือดเบื้องหน้าอีกไม่นานจะพังทลายโดยสิ้นเชิง ถึงเวลานั้นจะเกิดการทำลายล้างที่น่ากลัวถึงขีดสุด

หากมีพลังฝึกปรือไม่ถึงระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียน ย่อมไม่อาจหลีกหนีได้

แม้จะเป็นยอดฝีมือด้านวรยุทธ์ที่อยู่ในระดับสูงสุดของขั้นเทวะสำแดงเช่นหลัวจื้อเทา ต่อให้มีกงจักรสุริยันจันทราอยู่ในมือก็ต้านทานไม่ไหว เนื่องจากว่าเขาที่ไม่ได้อยู่ในขั้นสะพานเซียนไม่อาจใช้พลังทั้งหมดของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงได้โดยสมบูรณ์

ผลลัพธ์สุดท้ายมีแต่จะทำให้กงจักรสุริยันจันทราได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง ส่วนเจ้าของอย่างเขาก็ต้องสิ้นชีวิต

ยังมิพักเอ่ยว่า กงจักรสุริยันจันทราในมือเขา ขาดกงจักรจันทราไป!

ส่วนคนอื่นยิ่งไม่ต้องพูดถึง

ถึงแม้ว่าน้ำวนสีเลือดเบื้องหน้าจะน่ากลัวถึงขีดสุด แต่พวกหลัวจื้อเทาก็มีแค่ทางเดียวให้เดิน