ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 809

ต่อให้ไม่มีตัวปลอมอีกสองคนมาถึง ชายหนุ่มผอมสูงที่มาถึงเป็นคนแรกถ้าหากว่ารั้งอยู่นาน ก็อาจจะถูกเปิดโปงได้

ถึงอย่างไร ลักษณะพิเศษของเขา ก็แตกต่างกับเยี่ยนจ้าวเกอค่อนข้างมาก

เกิดมีคนที่เคยเจอเยี่ยนจ้าวเกอตัวจริง หรือคนที่เคยเห็นเงาแสงของเยี่ยนจ้าวเกอ ก็สามารถจำตัวเยี่ยนจ้าวเกอได้

ชายหนุ่มอาภรณ์ดำที่มาถึงทีหลังผู้นั้นก็เหมือนกัน

มีแต่คนที่สามเท่านั้น ที่ไปไหนมาไหนได้อย่างเปิดเผย ไม่มีปัญหาใดๆ

ไม่เพียงแต่เมืองตกวาฬและตระกูลเซี่ยเท่านั้น ฟ้าดินกว้างใหญ่ถึงเพียงนี้ เขาสามารถใช้ชื่อของเยี่ยนจ้าวเกอเดินทางไปไหนก็ได้

ขอแค่อย่าเจอคนรู้จักของเยี่ยนจ้าวเกอก็พอ อย่างไรคนส่วนใหญ่ยากจะแยกแยะจริงปลอม

เยี่ยนจ้าวเกอฝึกฝนวรยุทธ์กว้างขวาง ต่อให้มรรคาวรยุทธ์ของเขาแตกต่างกับเยี่ยนจ้าวเกอ ก็สามารถอำพรางผ่านไปได้

คนที่สามเดิมทีมั่นใจมาก ตัดสินใจว่าขอแค่ไม่ไปทะเลหวงเจีย ที่อื่นๆ เขาล้วนไปได้

หลังจากเดินทางไกล รวบรวมข่าวสารจากคนในท้องถิ่น ก็ทราบว่าเยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้ออกจากทะเลหวงเจีย หรือปรากฏตัวขึ้นที่อื่น เขาจึงจากไป และมุ่งหน้าไปยังที่อื่น

เพียงแต่เขาโชคไม่ดี กลับได้เจอตัวจริงเข้าพอดีในการสวมรอยเป็นเยี่ยนจ้าวเกอครั้งแรก

ขณะมองเม่าเหลียงตัวนั้นพร้อมกับยิ้มอย่างขื่นขมในใจ หัวใจของเขาก็รู้สึกเย็นวาบ

เยี่ยนจ้าวเกอตั้งใจจะจัดการอย่างเด็ดขาด ไม่ให้เหตุการณ์ที่คล้ายกันเกิดขึ้นอีก

สำหรับคนตรงหน้านี้ เยี่ยนจ้าวเกอไม่รู้ว่ามีอีกกี่คน และไม่รู้ว่าจะมีคนที่คล้ายกันอยู่อีกหรือไม่

การปูทางในเมืองตกวาฬในวันนี้ เท่ากับเป็นการรับประกันอย่างหนึ่ง

วันหน้าหากมีเหตุการณ์ที่คล้ายกันเกิดขึ้นอีก เช่นนั้นก็อาจเป็นปีศาจใต้อาณัติที่กลายร่างแอบหนีไปอีก

เยี่ยนจ้าวเกอพิจารณาอีกฝ่ายด้วยความสนใจ

การสับตัวคน สำหรับเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว เป็นการเลียนแบบเรื่องไซอิ๋ว

เม่าเหลียงสองตัวที่ได้เจอบนระหว่างทางก่อนหน้านี้ เขาสังหารตัวหนึ่งจับไว้ตัวหนึ่ง

กระดูกอ่อนของอสูรชนิดนี้หากปรุงออกมาจะเป็นอาหารอันโอชนะ ทำให้จอมตะกละอย่างพวกเยี่ยนจ้าวเกอและเฟิงอวิ๋นเซิงอิ่มหนำสำราญ

ส่วนตัวที่ยังมีชีวิตอยู่ถูกขังไว้ในวังฝูงมังกร เพื่อรักษาความสดใหม่ คิดไม่ถึงว่าจะได้ใช้ประโยชน์ที่นี่

จะว่าไปแล้ว เมื่อเทียบกับ ‘เจ้าอสูรจงคืนร่างเดิม’ เยี่ยนจ้าวเกอยากจะพูดว่า ‘สหายโปรดหยุดก่อน’ [1]เหมือนคนคนหนึ่งมากกว่า

เยี่ยนจ้าวเกอมองอีกฝ่ายพลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม “อืม สมควรไม่ใช่ของวิเศษบางอย่าง ท่านรับประทานโอสถบางชนิดเข้าไปใช่หรือไม่?”

คนผู้นั้นกลับรู้หน้าที่ พยักหน้า “ข้ารับประทานโอสถแปลงร่างชนิดหนึ่ง เป็นข้าล่วงเกินใต้เท้า ได้โปรดละเว้นด้วย ถ้าหากข้าสามารถทำอะไรชดเชยได้โดยที่ข้าทำได้ ข้าขอตอบรับ”

ชายหนุ่มหันไปมองร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกหยิบถุงย่อส่วนใบหนึ่งออกมา เสียเวลาสักพักจึงเปิดได้

“ผนึกที่อยู่บนถุงย่อส่วนชิ้นนี้เป็นผู้อาวุโสของท่านวางไว้กระมัง?” เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มพลางพลิกถุงย่อส่วน ครู่ต่อมาก็หยิบขวดโอสถขวดหนึ่งออกมา ใช้จมูกดมเล็กน้อย ก่อนจะหยิบเข็มทองเล่มหนึ่งออกมาแทงเข้าไปด้านใน

ใช้ญาณจริงแท้ของตัวเองสัมผัสและศึกษา

สักพักต่อมา เยี่ยนจ้าวเกอก็เอ่ยว่า “แยบยลยิ่ง คนที่หลอมโอสถมีระดับสูงมาก

“ถ้าข้ามองไม่ผิด โอสถนี้มีเวลาจำกัด เม็ดหนึ่งจะมีผลแค่ช่วงหนึ่ง ต่อจากนั้นจำเป็นต้องรับประทานอีกถึงจะคงสภาพได้”

อีกฝ่ายพยักหน้า “ใช่ มิผิด”