ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 816

จำนวนของโอสถที่กระจัดกระจายในฟ้าดินชั้นใหม่ มีมากกว่าสองชั้นก่อนหน้า แต่ถูกคนเก็บไปส่วนหนึ่งแล้ว

ส่วนที่เหลืออยู่ มีทั้งโอสถใหม่และโอสถเก่า

นี่หมายความว่า คนที่เก็บโอสถไป ไม่ใช่คนหลอมโอสถใหม่ขึ้นมา

“มีคนมาถึงที่นี่เร็วกว่าพวกเรา แต่คงไม่นานเท่าไร” เยี่ยนจ้าวเกอนวดขมับของตัวเองเบาๆ “ไม่เช่นนั้นเตาทองคำม่วงเมฆาลี้ลับคงจะไม่อยู่แล้ว โอสถทองโอบอุ้มน่าจะไม่เกิดปฏิกิริยาขึ้นในยอดเขาหัวใจเดี่ยวบนเทือกเขาอาทิตย์หยกในโลกซ้อนโลก”

เฟิงอวิ๋นเซิงกล่าว “แต่ว่าสองชั้นด้านล่าง กลับไม่มีร่องรอยว่าโอสถถูกเอาไป”

“ถ้าหากเข้ามาก่อนเรา เหตุใดจึงเอาไปแค่ชั้นเดียว แต่ปล่อยสองชั้นด้านล่างเอาไว้? เป็นเพราะโอสถเซียนของที่นี่ดีกว่าหรือ?”

เมื่อได้ยินคำถามของนาง เยี่ยนจ้าวเกอก็ส่ายหน้า “ไม่ โอสถเซียนที่กระจัดกระจายอยู่ในแต่ละชั้น มีระดับคุณสมบัติไม่แตกต่างกันมากนัก เพียงแต่ยิ่งขึ้นสูงเท่าไร จำนวนก็มีมากกว่าเท่านั้น”

เยี่ยนจ้าวเกอกวาดมองรอบๆ “มีความเป็นไปได้หนึ่งคือ ตำแหน่งของคนที่เข้ามาที่นี่ รวมถึงพวกเรา ไม่แน่ว่าจะต้องเป็นชั้นแรก ไม่แน่ว่าจะต้องเป็นชั้นล่างสุด”

ในปัจจุบัน พวกเยี่ยนจ้าวเกอเองก็ไม่แน่ใจว่า ฟ้าดินชั้นที่พวกเขาเพิ่งมาถึง ใช่ชั้นล่างสุดของมิติต่างแดนแห่งนี้หรือไม่

ที่เรียกว่า ‘ชั้นแรก’ เป็นการเปรียบเทียบกับตัวพวกเขาเองก็เท่านั้น

หลักการเดียวกัน ความจริงเยี่ยนจ้าวเกอความจริงก็ไม่แน่ใจว่า หากพวกเขามุ่งขึ้นสูงไปเรื่อยๆ เช่นนี้ อีกนานเท่าไรกว่าจะถึงชั้นบนสุด

ชั้นตรงหน้านี้ สำหรับคนที่เข้ามาเก็บโอสถเซียนส่วนหนึ่ง อาจจะเป็น ‘ชั้นแรก’ ก็ได้

เมื่อพบสิ่งที่ดูเหมือนหอคอยและดูเหมือนแท่นบูชานั้น ถ้าหากกำลังมุ่งหน้าไปชั้นที่สูงกว่าพอดี เช่นนั้นคนส่วนใหญ่จะคิดว่าตำแหน่งที่ตนอยู่เป็นชั้นล่างสุดในการเริ่มต้น

ถ้าหากเป้าหมายสุดท้ายเป็นชั้นบนสุด เช่นนั้นความคิดเช่นนี้ก็ไม่นับว่าคำนวณผิดจริงๆ

เพียงแต่ว่าพวกเยี่ยนจ้าวเกอค่อนข้างโชคร้ายไปบ้าง

เทียบกับคู่แข่งปริศนากลุ่มนั้นแล้ว พวกเขาอย่างน้อยก็ปีนมาสองชั้นแล้ว

นอกจากนั้น อีกฝ่ายตอนนี้อาจจะเร็วกว่าพวกเขา มุ่งหน้าไปชั้นที่สูงกว่าแล้วก็เป็นได้

เวลาพลันกระชั้นเข้ามาแล้ว

ขนาดสีหน้าของเสี่ยวอ้ายก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม

เพราะปัญหานี้กระตุ้นความสนใจของทุกคน

พวกเขาไม่อาจยืนยันได้ว่ามิติเวลาชั้นที่พวกตนเริ่มต้น เป็นชั้นล่างสุดหรือว่าเป็นชั้นกลาง

สมมติพวกเขาเริ่มต้นที่ชั้นกลาง ตอนนี้สมควรขึ้นมาสามชั้นแล้ว

ถ้าหากมิติต่างแดนนี้มีเจ็ดชั้นจริงๆ ที่ชั้นบนสุดจะเป็นยอดหอคอยก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้!

เยี่ยนจ้าวเกอแตะนิ้วกับริมฝีปาก “พูดไปก็ไร้ประโยชน์ เร่งเดินทางเถอะ”

ทุกคนดำเนินการตามหาหอคอยชั้นที่สูงขึ้นต่อ หลังจากค้นเจอ เพิ่งจะปีนขึ้นไป เยี่ยนจ้าวเกอก็มั่นใจขึ้น “มีร่องรอยที่คนอื่นเคยใช้มาก่อน”

กลิ่นอายพลังที่หลงเหลือ แสดงให้เห็นว่าตอนที่อีกฝ่ายเพิ่งปีนหอคอย เต็มไปด้วยความระมัดระวัง กลัวว่าพิธีกรรมจะส่งผลเสียของตัวเอง ดังนั้นจึงเลือกใช้การป้องกันไว้ก่อน

พวกเยี่ยนจ้าวเกอลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าตามพิธีกรรม เข้าไปในเมฆสีม่วง ก้าวข้ามประตูแสง มาถึง ‘ชั้นที่สี่’ ในการเดินทางของพวกตน

เพิ่งจะลงจากหอคอยมา เยี่ยนจ้าวเกอก็เกิดลางสังหรณ์ทันที

เขามองออกไปไกล เห็นที่เส้นขอบฟ้า คนหลายคนลอยอยู่ อยู่ห่างจากหอคอยไปไกล

อีกฝ่ายเคลื่อนไหวไม่เร็วนัก ทางหนึ่งเดินทาง ทางหนึ่งเหมือนกำลังตรวจสอบสภาพรอบๆ

กระนั้นเมื่อสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของหอคอยที่อยู่ด้านหลัง พวกเขาก็หันมามองหอคอย ทันทีที่เห็นพวกเยี่ยนจ้าวเกอ อีกฝ่ายก็พากันงงงัน

ทั้งสองฝ่ายมองกันอยู่ไกลๆ บรรยากาศกระอักกระอ่วนยิ่ง

สายตาของพวกเยี่ยนจ้าวเกอและเฟิงอวิ๋นเซิง ตกลงบนร่างของคนผู้หนึ่งที่อยู่อีกฝั่งในทันที

เห็นได้ชัดว่าคนผู้นี้ไม่ใช่คนที่มีระดับพลังฝึกปรือสูงสุดในกลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้า แต่ว่าสายตาของทุกคนกลับเลื่อนไปอยู่ที่ร่างของนางก่อนอย่างควบคุมไม่ได้