ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 84

เมื่อมองอาหู่ที่ราวกับกำลังกัดโดนลิ้น เยี่ยนจ้าวเกอก็หัวเราะพลางส่ายหน้า “เหตุใดเจ้าถึงต้องตื่นตระหนกถึงขนาดนั้น”

“นำข้อมูลที่ตอนนี้รู้แล้ว กับการคาดเดาของข้ารายงานให้กับเบื้องบนก็เป็นอันใช้ได้ ท้ายที่สุดถ้าหากวางแผน จะตัดสินอย่างไร พวกเรารอการแจ้งมาอีกครั้งก็พอ”

“ถ้าจะมาเปิดการแสดงละครชุดใหญ่ เช่นนั้นพวกเราก็แสดงกันต่อไปเถอะ”

“หากต้องการจะปกปิด เช่นนั้นที่ใดปลอดภัยพวกเราก็จะไปหลบซ่อนที่นั่นทันที อย่างไรเสียที่แห่งนี้ก็ไม่ใช่อัคคีพิภพ ต่อให้คนของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์มีใจคิดจะขุดดินลึกสามฉื่อลากข้าออกมา ก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น”

เมื่อได้ยินคำพูดของเยี่ยนจ้าวเกอ อาหู่ก็ขยับปากพูดราวกับปวดฟัน “คุณชายขอรับ ครั้งนี้เหมือนจะเล่นใหญ่เกินไปหน่อยนะขอรับ ในสถานการณ์ปกติแล้วไม่ใช่คนในระดับพวกเราจะเข้ามามีส่วนร่วมได้”

“หากไม่รอบคอบแค่ครั้งเดียว ต่อให้โดยรวมแล้วเขากว่างเฉิงจะได้รับชัยชนะ แต่ตัวท่านก็อาจจะต้องชดใช้นะขอรับ”

เยี่ยนจ้าวเกอได้ยินดังนั้นก็ยิ้มออกมา “การทุ่มเทจะคุ้มค่าหรือไม่ ก็ต้องดูว่าผลตอบแทนนั้นใหญ่พอหรือไม่”

ชายหนุ่มหุบรอยยิ้มลง แล้วกล่าวอย่างช้าๆ “ไม่ว่าจะมาอีกกี่ครั้งข้าก็จะฆ่าเซียวเซิงเสีย ไม่ยั้งมือโดยเด็ดขาด”

“แต่ด้วยความสามารถโดยรวมของสำนักแล้ว สำนักของเรายังด้อยกว่าสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์อยู่ขั้นหนึ่ง ถ้าหากไม่หาวิธีทิ้งระยะห่าง หรือทำได้เพียงแค่ทำตามบทเล่นตามน้ำแล้วล่ะก็ เช่นนั้นก็คงจะด้อยกว่าไปเรื่อยๆ”

“อย่างไรเสียสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ก็กำลังก้าวหน้า ไม่มีทางยืนรอพวกเราอยู่ที่เดิม กลับกันพวกเขาอาจจะอาศัยข้อได้เปรียบที่นำหน้าอยู่ตัดทอนกำลังของพวกเราให้มากที่สุด”

เขามองไปทางอาหู่ “ว่าแต่เจ้า อย่าเสี่ยงอันตรายเป็นเพื่อนข้าอีกเลย ปลาเน่าตัวเดียวจะได้ไม่เหม็นทั้งบ่อ”

อาหู่ยิ้มอย่างจริงใจ “ข้าย่อมต้องการติดตามท่านไปอยู่แล้ว”

“อีกอย่าง หากข้างกายท่านไม่มีใครสักคนอยู่ด้วย นั่นก็อาจจะผิดปกติเกินไป”

“รีบเคลื่อนตัวออกจากหุบเขาวายุวิญญาณทันที พูดอีกอย่างก็คือ หากยังจดจ่ออยู่กับสถานการณ์ของถังตะวันออก ฝ่ายตรงข้ามอาจจะสงสัยได้ ทว่าท่านกลับเคลื่อนไหวเพียงผู้เดียว ฝ่ายตรงข้ามก็ต้องรู้ตัวทันทีแน่ ว่ามีคนล่วงรู้แผนการของพวกเขา”

เยี่ยนจ้าวเกอตบบ่าของเขา “ไปส่งข่าวก่อนเถอะ จากนั้นค่อยวางแผนกันอีกที”

อาหู่ผงกศีรษะ “ขอรับ คุณชาย”

กลุ่มคนของเขากว่างเฉิงเคลื่อนไหวอย่างลับๆ ตลอดทาง เพื่อหลบหลีกสายตาของจอมยุทธ์สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์

ฝ่ายของตนมีกิจการอันใดอยู่ที่ถังตะวันออกบ้าง สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ก็รู้อยู่แก่ใจอยู่พอควร จึงสังเกตการณ์ทุกอย่างอย่างเข้มงวด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเส้นทางกลับเข้าสู่เมืองชมตะวัน

ทว่าอย่างไรเสียเขากว่างเฉิงก็ดำเนินกิจการอยู่ ณ ที่แห่งนี้มาหลายปี อีกทั้งยังมีจ้าวซื่อเฉิง ราชาอาณาจักรถังตะวันออกสนับสนุนอีก สถานที่และกิจการที่เป็นความลับบางอย่างก็เป็นสิ่งที่สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ไม่อาจทราบได้

เป็นอย่างเช่นที่เยี่ยนจ้าวเกอคิดทั้งหมด ตนเองคิดซ่อนตัวที่นภาพิภพ สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ก็ยากที่ค้นหาให้พบได้ในเวลาอันสั้น

นอกเสียจากว่าถังตะวันออกจะอยู่ในกำมือของพวกเขาโดยสิ้นเชิงแล้ว เช่นนั้นพวกเขาถึงจะค่อยๆ ค้นหาอย่างละเอียดทุกซอกทุกมุม

หลังจากนั้นไม่กี่วัน สวีชวนก็มาพบเยี่ยนจ้าวเกอ “นายน้อยเยี่ยน พวกราชาอาณาจักรจ้าวไปที่ตำหนักของจ้าวซื่อเลี่ย จิ่นอ๋องแล้ว!”

เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มพลางกล่าวว่า “ไปก็ดีแล้ว”

“พวกเราซ่อนตัวไม่กลับเมืองชมตะวันก็ยังพอจะเข้าใจได้ แต่การที่ราชาอาณาจักรเช่นเสด็จลุงจ้าวกลับไม่กลับไปยังเมืองหลวงนั้นก็ยากที่จะไม่ทำให้ผู้คนสงสัยได้”

“แต่นี่ไปตำหนักเจ้ากบฏต่ำช้าจ้าวซื่อเลี่ยรอบหนึ่ง ไปกลับหนึ่งรอบ ยื้อเวลายื้อได้สะอาดไม่เหลือร่องรอย”

“จ้าวซื่อเลี่ยถูกเสด็จลุงเล่นงานจนบาดเจ็บ ตัดขาดจากการเชื่อมต่อกับเขตอาคมโดยสิ้นเชิง”

“เมื่อไม่มีเขตอาคมแล้ว เขาอยู่ที่เมืองชมตะวันก็ราวกับเป็นสุนัขที่ถูกปิดประตูล้อมตีทำได้แค่เพียงถอยกลับไปที่ตำหนักของตนเองเท่านั้น เพื่อรอโอกาสอีกครั้ง”

“รอให้การประมือระหว่างทะยานบูรพาและท่านผู้อาวุโสฉิน ถึงจุดที่จะตัดสินแพ้ชนะ”

เยี่ยนจ้าวเกอลูบคางของตนเอง “สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์สนับสนุนจ้าวซื่อเลี่ย คงจะมีทรัพยากรไม่น้อย”

“เสด็จลุงบุกยึดฐานที่มั่นของเขาและได้ในสิ่งที่ต้องการ แล้วก็ใช้เป็นที่พักฟื้นสถานที่ที่ถูกทำลายจากสงครามได้พอดี”