ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 898

ระหว่างเจ็ดวัด จักรพรรดิแพรไม่มา คนอื่นกลับมาแทน

เยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋สองพ่อลูกเดิมทีกำลังฝึกฝน กลับเห็นฟู่ถิงมาเยี่ยมเยือน

สีหน้าของฟู่ถิงมีความพิพักพิพ่วนเล็กน้อย แต่ส่วนใหญ่แล้วเป็นความเคร่งเครียด

“ท่านพ่อยังไม่กลับมา ละเลยพวกท่านสองพ่อลูก ข้าขอพวกท่านอย่าถือสาเลย” ฟู่ถิงเอ่ย “สถานบำเพ็ญหลีเฮิ่นน้อยในตอนนี้เกิดเรื่องบางอย่าง ทำให้พวกท่านสองพ่อลูกไม่อาจอยู่ที่นี่ต่อได้อีกแล้ว”

สองพ่อลูกมองหน้ากัน

ความคิดแรกในห้วงสมองของพวกเขาก็คือ หรือว่าจักรพรรดิเอกภพกำเนิดจะขอให้ใครคนหนึ่งในสามกษัตริย์ลงมือ ถึงกับทำให้จักรพรรดิแพรงามไม่อาจต้านทาน ถูกกดดันให้ถอยกลับ

หรือว่ากงจักรมหาประกายกาฬในมือของเยี่ยนจ้าวเกอที่เป็นมันภูเขาร้อนลวกมือจะนำมาซึ่งเรื่องเลวร้ายเร็วถึงเพียงนี้ ทำให้ทั่วทั้งยอดเขาอัศจรรย์ไม่อาจไปส่งพวกเยี่ยนจ้าวเกอด้วยตัวเองได้

ฟู่ถิงเองก็ทราบอย่างชัดเจนว่าการกระทำในตอนนี้ไม่เหมาะสม แต่ดูท่าทางนางมีความจำเป็นที่ยากจะอธิบาย ไม่อาจบอกกล่าวได้

นางหยิบกล่องผ้าแพรใบหนึ่งออกมาส่งให้เยี่ยนตี๋ “ท่านพ่อฝากข้อความไว้ว่า ถ้าหากว่าท่านพ่อไม่กลับมา หรือทั้งพวกท่านทั้งสองคนมีความจำเป็นต้องรีบกลับไป ก็ให้ข้ามอบของล้ำค่าชิ้นนี้ให้แทนคำขอโทษ”

“สถานการณ์ในตอนนี้มีความพิเศษ สถานบำเพ็ญในตอนนี้ไม่อาจอาจต้อนรับทั้งสองคนได้ต่อ ได้โปรดให้อภัยด้วย”

เยี่ยนตี๋รับกล่องผ้าแพรไว้ ไม่รีบเปิดออก ก่อนจะกล่าวอย่างเรียบเฉยว่า “หลายวันมานี้พวกเราพ่อลูกเองก็รบกวนพวกท่าน จักรพรรดิแพรมีเรื่องราวต้องสะสาง พวกเราเข้าใจดี”

“เพียงแต่ขออภัยที่ข้าต้องขอสอบถามสักประโยค เรื่องราวเกี่ยวข้องกับเขตตะวันอาคเนย์หรือไม่”

ฟู่ถิงถอนใจเสียงหนึ่ง “ท่านเจ้าสำนักเยี่ยนกังวลเกินไป เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับจักรพรรดิเอกภพ ประมุขทักษิณ ประมุขอาคเนย์ และตัวอ่อนอาวุธเซียนในมือของคุณชายเยี่ยน”

“ท่านพ่อมีเรื่องราวต้องไปจัดการจริงๆ แต่กลับเป็นเรื่องส่วนตัว สถานบำเพ็ญในตอนนี้ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ทั้งไม่เกี่ยวข้องกับทั้งสองท่าน เพียงแต่ไม่สะดวกต้อนรับพวกท่านต่อแล้ว”

เยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋เกิดความสงสัยอีกครั้ง

ถ้าหากไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องจักรพรรดิเอกภพกำเนิดหรือเขตตะวันอาคเนย์ และไม่เกี่ยวข้องกับกงจักรมหาประกายกาฬ เช่นนั้นเรื่องราวในตอนนี้ก็แปลกประหลาดแล้ว

‘ฟังจากตรงนี้ ไฉนจึงเหมือนสถานบำเพ็ญหลีเฮิ่นน้อยเกิดเรื่องร้าย ยอดเขาอัศจรรย์มีเจตนาดี จึงไม่คิดลากพวกเราไปเกี่ยวข้อง กลายเป็นบ่อปลาถูกไฟลาม’

ชายหนุ่มค่อนข้างรู้สึกประหลาดใจ

แต่ในเมื่อฟู่ถิงไม่ยินยอมบอก เยี่ยนจ้าวเกอสองพ่อลูกก็ไม่อาจถามต่อ

เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าอีกฝ่ายมีเจตนาดี อีกทั้งยังรักษามารยาท พวกเยี่ยนจ้าวเกอจึงมีแต่ต้องทำตามเจ้าภาพ

คนทั้งสองติดตามฟู่ถิงออกจากตำหนักไป

พอเดินทางถึงโถงของตำหนักใหญ่ ก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ที่นั่น

บางคนเป็นลูกศิษย์ในยอดเขาอัศจรรย์ บางคนแต่งกายไม่เหมือนกับผู้สืบทอดของจักรพรรดิแพรงาม

เยี่ยนจ้าวเกอสำรวจอย่างละเอียด คนเหล่านั้นถึงกับไม่ใช่มนุษย์ แม้จะใส่อาภรณ์แล้วสวมเกราะ แต่กลับมีศีรษะเป็นมังกร ตัวเป็นคน!

เผ่ามังกร!

ถ้าหากเผ่ามังกรนี้ ถ้าหากใช้พลังฝึกปรือของจอมยุทธ์เผ่ามนุษย์มาวัด ล้วนเป็นยอดฝีมือในระดับสะพานเซียนทั้งสิ้น

แต่ละคนต่างกระปรี้กระเปร่า มีพลังเปี่ยมล้น ลมปราณมังกรโดยกำเนิดกล้าแข็ง เหนือกว่าเผ่ามนุษย์ขั้นหนึ่ง

ขณะที่หายใจ อานุภาพมังกรจะแผ่กระจายไปทั่ว ทำให้คนอื่นๆ อดเกิดความรู้สึกอยากหมอบกราบกรานไม่ได้

เพียงแต่พอมาถึงสถานบำเพ็ญหลีเฮิ่นน้อย พวกเขาล้วนเก็บอานุภาพมังกรของตัวเอง เพื่อแสดงมารยาท

สิ่งที่ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอสนใจยิ่งกว่าก็คือ ยอดฝีมือเผ่ามังกรเหล่านี้ บัดนี้มีสีหน้าไม่ดีนัก แสดงความร้อนใจอย่างชัดเจน

นี่เป็นเรื่องที่เห็นได้ยากสำหรับเผ่ามังกรที่ปกติแล้วมีบุคลิกเรียบร้อย ให้ความสำคัญกับความองอาจ

หลังจากพวกเขาเห็นเยี่ยนจ้าวเกอกับเยี่ยนตี๋แล้ว ก็ไม่ได้สนใจอีก เลื่อนสายตาไปที่ตัวฟู่ถิงอย่างรวดเร็ว

ฟู่ถิงพยักหน้าให้พวกเขาเล็กน้อย “หลังจากข้าส่งแขกแล้ว จะมาสนทนากับพวกผู้อาวุโส”