ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 900

‘ตราประทับ…ตะวัน…หรือนี่ ไม่เห็นมานานแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะได้พบกันในสถานที่เช่นนี้…’

เยี่ยนจ้าวเกอยังจำได้ดี ว่าในตอนที่ตนอยู่ในสุสานมังกร ผนึกได้ถูกทำลายโดยสิ้นเชิง หุบเหวเหมันต์บรรพกาลกลับคืนสู่สภาพก่อนหน้า ส่วนสุสานมังกรพังลาย

ในครานั้น สุสานมังกรยังเหลือกลิ่นอายของจิตสายหนึ่ง มาจากตัวตนที่ถูกผนึก

ในตอนที่กลิ่นอายจิตปรากฏขึ้น ประโยคนี้ก็แวบผ่านขึ้นในศีรษะของเยี่ยนจ้าวเกอ

ยามนั้น เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกประหลาดใจ

อีกฝ่ายรู้จักตราประทับตะวัน

ต่อมาเมื่อไร้สิ่งใดให้เชื่อมโยม เขาก้ไม่ได้เก็บมาใส่ใจอีก

กระนั้นในตอนนี้ ทุกอย่างได้กระจ่างขึ้นแล้ว

ยามนี้หลังจากมองดูยอดฝีมือเผ่ามังกรสามตนนั้นอีกครั้ง แววตาของเยี่ยนจ้าวเกอก็มีความประหลาดใจเพิ่มขึ้นอย่างอดไม่ได้

สุสานมังกรในตอนนั้น ถูกตนขุดไปมากกว่าครึ่ง…

ความสนใจของยอดฝีมือเผ่ามังกรสามตนนั้นตอนนี้อยู่ที่ทวนพระอังคารซึ่งอยู่ด้านนอก ดวงตาเต็มไปด้วยความคับแค้นแน่วแน่

“พวกเราจะออกไป” ยอดฝีมือเผ่ามังกรสามตนกล่าวเสียงทุ้ม

ฟู่ถิ่งส่ายหน้า ขณะกำลังจะเอ่ยปาก ก็ได้ยินเสียงที่อยู่ด้านนอกดังขึ้นอีก “พวกเจ้าไม่ออกมา…”

พลังที่คลุ้มคลั่งซัดโหม สถานบำเพ็ญหลีเฮิ่นน้อยเปลี่ยนเป็นร้อนแรงยากทนทาน

ปราณสีขาวดำที่เดิมทีอยู่ในลักษณะหยินหยางเกื้อกูล ครานี้เปลี่ยนเป็นเลอะเลือน จากนั้นก็กลายเป็นสีแดง พากันลุกไหม้ขึ้นมา

“…เช่นนั้นข้าจะเข้าไป” หลังจากเสียงที่เกรี้ยวกราดนั้นกล่าวจบ ท้องฟ้าของสถานบำเพ็ญหลีเฮิ่นน้อยก็แยกออก แสงสีแดงละลานตาสาดออกมาจากด้านใน ส่องสว่างไปทั่วยอดตำหนัก

ด้านในแสงสีแดงปรากฏเพลิงลุกโชน เปลวเพลิงผนึกรวมกันกลายเป็นเงาร่างสายหนึ่งกลางฟ้าดิน

นั่นเป็นเงาคนที่มองเห็นหน้าไม่ชัด ร่างสูงเก้าจั้ง ทั่วทั้งร่างมีมังกรเพลิงหลายตัวเคลื่อนไหววนเวียน

ด้านใต้เท้าเหยียบมังกรเพลิงสีแดงที่มีขนาดใหญ่กว่าสองตัวเอาไว้

คนเหมือนกับเป็นเทพที่แปลงกายจากไฟองค์หนึ่ง

สภาวะที่เกรี้ยวกราดเหี้ยมหาญ ม้วนพัดไปทั่วสถานบำเพ็ญหลีเฮิ่นน้อย เปลี่ยนที่นี่ให้กลายเป็นทะเลเพลิงอย่างรวดเร็ว

พวกฟู่ถิงที่เป็นลูกศิษย์ยอดเขาอัศจรรย์ สีหน้าเคร่งเครียดถึงขีดสุด

แม้จะทราบว่าอีกฝ่ายมีพลังเหี้ยมหาญ ไม่แตกต่างกับยอดฝีมือที่อยู่ในระดับจักรพรรดิผู้หนึ่ง ต่อให้จักรพรรดิแพรจะอยู่ที่นี่ก็ต้องเกิดสงครามอันดุเดือด

ทว่ากลับถูกอีกฝ่ายบุกเข้ามาในสถานบำเพ็ญหลีเฮิ่นน้อยเร็วถึงเพียงนี้ ก็ทำให้ผู้คนรู้สึกตกใจขวัญหายไม่น้อย

จักรพรรดิแพรแม้ว่าจะไม่อยู่ แต่ถึงอย่างไรที่นี่ก็เป็นเขาสร้างขึ้นด้วยตัวเอง

ปัจจุบันกลับถูกตีแตกเร็วถึงเพียงนี้ ศัตรูผู้ไม่เหมือนใครที่อยู่ตรงหน้า ดุร้ายยิ่งกว่าที่ทุกคนคาดคิดไว้เสียอีก

หลังจากที่เทพอัคคีปรากฏกาย ใบหน้าที่ไร้องคาพยพก็มองไปยังเยี่ยนจ้าวเกอแวบหนึ่ง

เยี่ยนจ้าวเกอพลันสัมผัสได้ว่า ทุกสิ่งที่อยู่ใกล้ๆ ตนเหมือนกับกำลังระเบิดและมอดไหม้

ไม่ใช่แค่สิ่งที่จับต้องได้เท่านั้นที่ระเบิด แต่ว่าสิ่งที่เล็กยิ่งกว่าเมล็ดผักกาดและฝุ่นผง ในวินาทีนี้ก็คล้ายกับกำลังจะระเบิด ก่อนจะลุกไหม้หายไปเช่นกัน

ฝุ่นจำนวนนับไม่ถ้วน แทบมีค่านับอนันต์ ต่างกำลังปะทุขึ้นมาพร้อมกัน

ทุกสิ่งที่ดำรงอยู่ล้วนกำลังถูกทำลาย ไม่อาจแข็งขืน

“ตราประทับตะวัน…ไม่เห็นมานานแล้วจริงๆ” มีเสียงดังจากในร่างใหญ่โตที่เปลวเพลิงผนึกรวมกันว่า “เด็กน้อย เจ้าเป็นผู้สืบทอดของเกาหานหรือ”

เยี่ยนจ้าวเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า ตราประทับตะวันของตนกำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง

อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงที่เดิมทีมีคุณสมบัติวิญญาณไม่ธรรมดา ยามนี้กลับเกิดปฏิกิริยาที่ไม่เคยมีมาก่อน