ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 63

หลินฮุ่ยหมินกระโดดทีเดียวร่างของนางก็ประชิดตัวท่านแม่ทัพ นางรีบดึงมือของเขาเอาไว้ทัน คนผู้นี้เห็นชีวิตคนเป็นผักปลาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว นางจะส่งเสริมเขาไม่ได้เด็ดขาด

"ท่านไม่ให้ข้าตัดมือหรือไม่โกรธแล้วหรือ" เขาถามในขณะที่ยอมเก็บกระบี่แต่โดยดี

องค์หญิงสิบสามส่ายหน้าพร้อมกับเอ่ยกับเขาว่า

“ท่านแม่ทัพอย่าเพิ่งวู่วามการฆ่าคนในเมืองหลวงยิ่งเป็นชาวบ้านไม่อาจทำได้ง่ายๆ หากเขามีความผิดท่านต้องจับเขาส่งทางการให้กรมยุติธรรมเป็นผู้ตัดสิน ท่านไม่อาจฆ่าคนส่งเดชเช่นที่สนามรบได้” นางอธิบายอย่างใจเย็น คนผู้นี้เพิ่งกลับจากสนามรบกฎหมายในเมืองเขาอาจจะไม่รู้เรื่องก็เป็นได้

“ได้ท่านรีบจัดการเถิด”

“เป็นหน้าที่ข้าเอง” นางตบอกอย่างห้าวหาญ

“เขาสลบไปแล้วท่านจะทำเช่นไร”

“ท่านแม่ทัพ ข้าขอถามท่านคนผู้นี้มีภรรยาและลูกที่ยังเล็ก อีกทั้งยังมีแม่ผู้ชราต้องเลี้ยงดูจริงหรือไม่”

“จริง”

นางถามพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ข้างหยางเอ้อหลางดังเดิม มองไปยังร่างที่ไร้สติของนักวาดนิทานผู้นั้น อาภรณ์ของเขาก็ดูซอมซ่อค่อนข้างเก่า เห็นได้ชัดว่าเขามัธยัสถ์เพียงใด อีกทั้งท่าทางขี้ขลาดเช่นนี้หากไม่จำเป็นคงไม่หากินกับเรื่องราวของคนชั้นสูงให้เดือดร้อนเป็นแน่

หยางเอ้อหลางมองเห็นดังนั้นจึงอมยิ้ม ดึงมือของนางมาช้าๆ แล้วล้วงผ้าเช็ดหน้าของเขามาเช็ดมือให้นาง

องค์หญิงสิบสามมองเขาตั้งใจจะดึงมือหนี แต่เขากลับกุมมือของนางอย่างอบอุ่นอีกทั้งยังเปิดกล่องยาใบเล็กแล้วทาให้ลงที่มือให้นางอย่างใจเย็น

ท่าทางของเขาดูไม่เคอะเขินอีกทั้งยังสุภาพและเป็นธรรมชาติยิ่ง นางจึงปล่อยให้เขาทายาให้อีกทั้งยังใช้ผ้าเช็ดหน้าพันมือให้นางด้วยความชำนาญ ที่แท้คนที่ผ่านสนามรบทนเห็นคนเจ็บไม่ได้จำต้องปรี่เข้าทำแผล องค์หญิงสิบสามพยักหน้าอย่างเข้าใจ

แต่ที่น่าประหลาดใจกลับเป็นตัวนางเองที่บัดนี้ใบหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นระรัวกับกิริยาเอาใจใส่นี้ หยางเอ้อหลางยังเอ่ยถามนางทั้งที่ยังกุมมือของนางอยู่

“ท่านจะจัดการเช่นไร จับส่งทางการหรือไม่”

"หากจับส่งทางการเรื่องคงไม่จบง่ายๆ หากเขามีคนที่ต้องดูแลเช่นนั้นก็ช่างเถิด เผาหนังสือทิ้งแล้วคาดโทษให้หนักต่อไปจะได้ไม่กล้าอีก"