ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 65

“ท่านคิดเป็นเช่นนี้หรือ”

แม่ทัพหยางเอ่ยพลางยกยิ้ม การที่นางเข้าครัววันนี้เขามั่นใจว่านางกำลังวางแผนการบางสิ่งอยู่

“นายน้อยต้องให้โอกาสฮูหยินน้อยนะขอรับ แม้นางจะชอบใช้กำลังแต่เพราะนางเป็นเช่นนี้จึงเหมาะกับจวนเรานัก ฮูหยินผู้อื่นต่างก็รักนางผลัดกันมาประลองยุทธ์กับนางอยู่เสมอ คนในสกุลรักใคร่กลมเกลียวถือเป็นเรื่องดี เพียงแต่ว่า"

“เพียงแต่อะไร”

หยางเอ้อหลางที่กำลังคัดอักษรวางพู่กันแล้วเงยหน้ามองพ่อบ้านผู้ชรา

“ข้าน้อยขอบังอาจแล้ว นายน้อยต้องขยันกว่านี้หน่อย ดื่มยาบำรุงให้เยอะกว่านี้การจะมีทายาทจึงนับว่าอยู่ไม่ไกล เพียงแต่ท่านไม่เข้าหอกับองค์หญิงเลยบ่าวว่า องค์หญิงจะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจได้”

หยางเอ้อหลางใบหน้าราบเรียบพลางเอ่ยว่า

“ข้าเข้าใจแล้ว”

เขาอยากจะบอกพ่อบ้านชรานักว่าคนที่ผลักไสเขาออกจากห้องนอนคือองค์หญิงสิบสามต่างหาก ด้วยเพราะไม่อยากหักหาญน้ำใจนางเขาจึงจำต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวหางานราชการทำให้วุ่นวายเพื่อลืมนางในยามค่ำคืนอยู่เช่นนี้

“ท่านแม่ทัพ องค์หญิงมีแผนการอันใดอีกกันแน่”

องครักษ์ฝานเอ่ยขึ้นหลังจากพ่อบ้านออกจากห้องตำราไปแล้ว

“ข้าจะจับตาดูอย่างใกล้ชิดเจ้าไม่ต้องห่วง”

“นางคงไม่คิดวางยาพิษท่านหรอกนะขอรับ” แม้จะไว้ใจว่าผู้เป็นนายฉลาดเช่นนี้ย่อมเอาตัวรอดจากสตรีผู้นั้นได้ แต่เขาก็ไม่วางใจอยู่ดี

“ข้าเชื่อใจนาง นางจิตใจดีเช่นนั้นไม่อาจวางยาสามีได้หรอก”

“ท่านมองนางในแง่ดีเกินไปแล้ว”

องครักษ์ฝานตำหนิออกมาอย่างกลัดกลุ้ม แม่ทัพหยางปกติจะระมัดระวังตนอยู่เสมอ แต่เมื่ออยู่กับองค์หญิงสิบสามดูเหมือนเขาจะไม่ป้องกันตนเองอย่างที่เคยเป็น เช่นนี้หากองค์หญิงสิบสามต้องการฆ่าเขาคงชิงลงมือกันได้ไม่ยาก

หยางเอ้อหลางยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะตวัดพู่กันคัดอักษรต่อ ในใจเฝ้ารอคอยอาหารมื้อเย็นมื้อนี้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อาหารฝีมือภรรยาจะอร่อยเพียงใดกันนะ

เรือนองค์หญิงสิบสาม

"องค์หญิงเรียบร้อยแล้วเพคะ"

อาชิงไล่บ่าวรับใช้ออกไปหลังจากจัดโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว

"ดีไปเชิญหยางเอ้อหลางมาทานข้าวได้แล้ว"

องค์หญิงสิบสามกอดอกมองอาหารฝีมือตนเองด้วยความภูมิใจ หน้าตาอาหารถือว่าไม่เลว นางยังทำอาหารหลายชนิดเพื่อไม่ให้พลาดวันนี้นางทุ่มเทเป็นอันมากหยางเอ้อหลางย่อมไม่อาจรอดไปได้

"จะไม่ชิมหน่อยหรือเพคะองค์หญิง"