ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 61

"แน่นอน ผู้ใดเห็นก็รู้ว่าเป็นองค์หญิง ดูสิมีผู้ใดบ้างจำองค์หญิงไม่ได้" องค์หญิงสิบสามมองไปรอบร้านหนังสือ คนที่นี่นางต่างคุ้นเคย ทั้งเด็กที่ร้านและคนที่มาเป็นลูกค้าประจำ เนื่องด้วยแต่ก่อนหากหนีออกมาเที่ยวเล่นสถานที่แรกที่นางจะมาก็คือที่นี่ ทุกคนที่เดินผ่านล้วนทำความเคารพนาง

"องค์หญิงสิบสาม"

"องค์หญิงสิบสาม"

ทุกคนล้วนเอ่ยนามของนางอย่างนอบน้อม เหตุใดเป็นเช่นนั้น

"เถ้าแก่ในนิทานเพียงแค่แต่งกายเป็นบุรุษก็ไม่มีผู้ใดจำได้แล้ว เหตุใดทุกคนยังจำข้าได้หรือว่าข้าไม่ได้ติดหนวดเจ้าดูสตรีด้านนอกนั่นล้วนเห็นข้าแล้วหน้าแดงจะไม่เหมือนบุรุษได้อย่างไร" องค์หญิงสิบสามไม่เข้าใจยิ่ง

"องค์หญิงเรื่องในนิทานล้วนเป็นเรื่องแต่ง จะแต่งเช่นใดก็ได้ ท่านก็คือท่านต่อให้ใส่อาภรณ์แบบใดก็คือท่านเหตุใดคนอื่นจะจำไม่ได้เล่า" เถ้าแก่เอ่ยพร้อมส่ายหน้า

เหตุใดจึงออกมาจากจวนได้อย่างง่ายดายเล่าความสงสัยของนางถูกคลี่คลายทันควันเมื่อเถ้าแก่เอ่ยขึ้น

"องค์หญิงองครักษ์มากมายที่อยู่ด้านนอกทำให้ลูกค้าของข้าไม่กล้าเข้าร้านแล้ว ท่านช่วยบอกพวกเขาถอยไปจะได้หรือไม่ หรือหลบๆ ทางหน่อย ค้าขายแย่แล้ว แย่แล้ว"

องค์หญิงสิบสามมององครักษ์ในชุดดำที่อยู่ด้านนอกกลุ่มหนึ่งก็ได้แต่กุมขมับ พวกเขาเหมาะสมแล้วที่เป็นคนของแม่ทัพหยางไปมาไร้ร่องรอย แม้แต่ตัวนางเองยังไม่ทันสังเกตหากถูกลอบฆ่าคงได้ตายไปแล้ว นี่นางคงโดนติดตามตั้งแต่ก้าวเท้าออกนอกจวนแล้ว

จู่ๆ ก็มีคนผู้หนึ่งวางถุงเงินหนักอึ้งลงบนมือของผู้เป็นเจ้าของร้าน เถ้าแก่เงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นผู้ใดถึงกับยิ้มออกมาอย่างยินดี

"เชิญองค์หญิงและท่านแม่ทัพตามสบายเถิด"

องค์หญิงสิบสามมองผู้ที่มาใหม่อย่างตกตะลึง คำพูดหลายประโยคติดอยู่ที่ปาก เขาไม่อยู่ไม่ใช่หรือแล้วมาที่นี่ได้อย่างไร

"ทางที่ดีเจ้าช่วงนี้อยู่ในจวนจะดีกว่า สาเหตุที่พวกนางเห็นเจ้าแล้วหน้าแดงเพราะหนังสือนิทานเล่มนี้เจ้าไม่ต้องห่วงข้าสั่งคนกวาดล้างแล้ว"

กล่าวจบเขาก็มายืนข้างนางวางหนังสือเล่มหนึ่งลงในมือ องค์หญิงสิบสามขมวดคิ้วเป็นปมคลี่หนังสือออกอ่าน ด้านนอกเป็นหนังสือที่ดูเหมือนธรรมดา ไร้ชื่อเรื่องแต่ภายในเนื้อหาเต็มไปด้วยฉากโจ่งครึ่มของบุรุษและสตรีนางหนึ่งที่มีใบหน้าคล้ายแม่ทัพหยางและคล้ายๆองค์หญิงสิบสาม องค์หญิงสิบสามเห็นเช่นนั้นปากจึงร้องขึ้นอย่างเดือดดาล

"ทำเช่นนี้ได้อย่างไร ใครคือผู้วาดหนังสือเล่มนี้เห็นหรือไม่ว่าตาของข้าเหล่แล้วตาไม่เท่ากัน อัปลักษ์ยิ่ง ผู้ใดเป็นผู้วาด ผู้ใดกัน"

ในฐานะจิตรกรเอกองค์หญิงสิบสามไม่อาจรับได้ที่ภาพวาดของนางผิดเพี้ยนจากตัวจริงไปถึงเพียงนี้ ไร้ฝีมือเช่นนั้นยังกล้าที่จะวาดนิทานขาย รูปร่างของนางก็ดูไม่สมส่วน แขนขาลีบเล็กดูเหมือนไม่ใช่คน ส่วนหยางเอ้อหลางผู้นี้จะวาดเขาเช่นไรนางไม่ถือสายิ่งอัปลักษณ์ยิ่งดี