ถ่านไฟเก่า 20+ นิยาย บท 3

"มองอะไรวะไอ้คราม" น้ำเสียงของเหมันต์ทำให้สงครามที่นั่งดื่มอยู่กับเพื่อนๆ ของตัวเองบนชั้นสองละสายตาจากแผ่นหลังของจัสมินที่กำลังเดินออกจากผับไป เขาหันกลับมากระดกเหล้าเข้าปากอึกใหญ่โดยไม่ตอบคำถาม

"มันเป็นอะไร" ศิลามองท่าทางแปลกๆ ของเพื่อนด้วยความสงสัย แล้วหันไปสบตากับเหมันต์เป็นเชิงคำถาม

"ไม่รู้เหมือนกัน มันไม่ได้บอกอะไร"

"ตอนไปห้องน้ำมีคนกวนตีนมันเหรอ"

"เออ ตอนนั้นกูเห็นเลือดที่มุมปากของมึง มึงไปมีเรื่องกับใครมา" สงครามพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ อย่างเบื่อหน่ายกับคำถามของเพื่อนทั้งสองคน เขาตอบกลับไปอย่างขอไปที พร้อมกับกระแทกแก้วเปล่าลงบนโต๊ะอย่างแรง

"กูบอกว่าไม่มีอะไร"

"มันไม่อยากบอกแล้วพวกมึงจะอยากรู้ไปทำไม" น้ำเสียงราบเรียบของนาวาดังขึ้น ทำให้เหมันต์และศิลาเงียบไป

"กูกลับก่อนนะ มีธุระต้องไปจัดการนิดหน่อย" สงครามกล่าวทิ้งท้าย พร้อมกับหยิบเงินจำนวนหนึ่งในกระเป๋าสตางค์ออกมาวางไว้บนโต๊ะตรงหน้าเพื่อจ่ายค่าเครื่องดื่มของตัวเอง แล้วหยัดกายลุกขึ้นเดินออกไป ท่ามกลางสีหน้าสงสัยของเพื่อนทั้งสามคน

@คอนโดของจัสมิน

ครืด~ ครืด~

จัสมินชะงักไปเล็กน้อยในตอนที่กำลังจะหยิบกระเป๋าสะพายข้างบนเบาะที่นั่งข้างคนขับขึ้นมาคล้องบ่าเมื่อเสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าดังขึ้น เธอหยิบมันออกมากดรับสายเพราะเห็นเบอร์โทรของลูกปัดโชว์อยู่บนหน้าจอ ก่อนดับเครื่องยนต์

"ฮัลโหล"

(แกถึงห้องรึยัง)

"ถึงแล้ว เพิ่งถึงพอดีเลย" จัสมินตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงแหบพร่า พร้อมทั้งยกมือขึ้นมาแตะริมฝีปากที่เริ่มบวมเป่งเบาๆ

(ฉันเป็นห่วงกลัวว่าแกจะเผลอหลับในตอนขับรถเลยโทรมาถามดู แกถึงห้องปลอดภัยก็ดีแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเย็นฉันแวะเข้าไปช่วยจัดของนะ ส่งที่อยู่ใหม่ของแกมาให้ด้วย)

"เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าส่งให้นะ คืนนี้ขอนอนพักก่อน"

(แกนอนพักผ่อนเถอะ ดีใจที่แกยอมกลับมานะ รู้ไหมฉันเหงาแค่ไหนตอนแกไม่อยู่)

"แกเพื่อนเยอะ คงไม่เหงาเท่าไรหรอก"

(เอาเถอะ แกไม่เข้าใจฉันหรอก) คนปลายสายพูดตัดพ้ออย่างไม่จริงจังเท่าไร

"ฉันกำลังจะขึ้นห้องแล้ว แค่นี้ก่อนนะ"

(โอเค เจอกันพรุ่งนี้)

"อือ" จัสมินครางตอบในลำคอกลับไป แล้วเก็บโทรศัพท์มือถือไว้ในกระเป๋าสะพายข้างเหมือนเดิม เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วก้าวลงจากรถไป พยายามไม่นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในผับเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน

"ย้ายมาอยู่ที่นี่เหรอ"