ถ่านไฟเก่า 20+ นิยาย บท 7

@คอนโดของสงคราม

ตุ้บ!

"โอ๊ย!" จัสมินร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกเหวี่ยงร่างขึ้นมาบนเตียงนอนสีดำอย่างแรงทันทีที่โดนลากมาจนถึงห้องพักของสงคราม เธอรีบดันตัวลุกขึ้นมาจ้องมองเจ้าของการกระทำป่าเถื่อนที่ยืนคาบบุหรี่อยู่ตรงปลายเตียงด้วยสายตาสั่นระริก

"จำได้ไหมว่าเคยนอนบนเตียงนี้มาแล้วกี่ครั้ง"

"ยะ..อย่าทำกับมีนแบบนี้ เราเลิกกันแล้วนะ"

"ตอบให้มันตรงคำถามหน่อย จำไม่ได้เหรอว่าเวลาฉันโมโหเธอจะเจ็บหนักกว่าเดิม"

"..." หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นด้วยความหวาดกลัว พลางกวาดสายตามองไปรอบๆ ภายในห้องนอนของเขายังเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลยแม้กระทั่งเตียงนอนที่เธอนั่งอยู่ตอนนี้

"ครั้งแรกของเธอก็บนเตียงนี้เหมือนกัน จำได้ไหม" สงครามคีบบุหรี่ออกจากปากพลางพ่นควันขาวคลุ้งใส่คนบนเตียง แล้วโยนมันทิ้งไป มือหนาเริ่มปลดเข็มขัดหนังราคาแพงของตัวเองออก เพียงแค่นั้นเนื้อตัวของจัสมินก็สั่นเทา

"ตะ..ตอนนี้พี่ครามไม่ใช่แฟนของมีนแล้ว..อึก..ยะ..อย่าทำแบบนี้กับมีนได้ไหม"

"โดนฉันเอาแค่สองสามรอบคงไม่ตายหรอก เมื่อก่อนก็ยังเห็นทนได้เลย"

"มะ..ไม่เอา..อื้อ!" เธอพยายามขยับตัวหนีด้วยความหวาดกลัวเมื่อสงครามก้าวขึ้นมาบนเตียง แล้วผลักให้เธอนอนลงอีกครั้ง ใบหน้าคมคายก้มลงมาประกบจูบแนบชิดอย่างหนักหน่วง บดขยี้ริมฝีปากของเธอด้วยความรุนแรงจนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งอยู่ในโพรงปาก

"อื้อ!" จัสมินดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างกายกำยำของคนข้างบนเมื่อมือหนาเริ่มถอดเสื้อผ้าของเธอออกไปอย่างง่ายดาย ไม่เว้นแม้แต่แพนตี้ตัวบาง หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบในตอนที่แขนทั้งสองข้างถูกมัดไว้เหนือศีรษะด้วยเข็มขัดหนังของเขา ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะเลื่อนลงไปตะโบมดูดดุนยอดอกอย่างแรง

"กรี๊ดดดดดดด!!" ความเจ็บปวดจากฟันคมที่ขบเม้มไปทั่วหน้าอกใหญ่ทั้งสองข้างทำเอาจัสมินกรีดร้องลั่น น้ำตารื้นเอ่อเมื่อโดนสัมผัสอย่างป่าเถื่อน เธอหวาดกลัวทุกสัมผัสของเขา "จะ..เจ็บ..อึก"

สงครามเหลือบมองใบหน้าเหยเกของหญิงสาวเพียงนิด ก่อนจะผละใบหน้าออกมาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง ในขณะที่เธอพยายามขยับตัวหนีจนแผ่นหลังชนกับหัวเตียง

"พะ..พี่ครามมีนขอร้อง..อึก" น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้รินไหลอาบสองแก้มเมื่อเห็นมือหนาชักรูดแก่นกายใหญ่ที่กำลังแข็งชัน ความใหญ่โตเกินมาตรฐานของมันยังทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวเหมือนเดิม

"กลัว?" สงครามแสยะยิ้มร้ายกาจ พร้อมกับกระชากตัวหญิงสาวกลับมานอนตรงหน้าอีกครั้ง ใช้หัวเข่าดันเรียวขาสวยทั้งสองข้างแยกออกจากกัน แล้วยื่นมือเข้าไปลูบดอกไม้งามเบาๆ เพื่อให้ร่างกายของเธอปลดปล่อยน้ำหล่อลื่นออกมา

"มะ..มีนขอร้อง..ฮือออ"

"ไม่ได้เห็นสีหน้าแบบนี้ของเธอมานานแล้วนะ"

ปึก!

"กรี๊ดดดดดดด!!" จัสมินดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวดเมื่อคนข้างบนอัดกระแทกแก่นกายใหญ่เข้ามาในช่องทางรักคับแคบอย่างแรงทันทีที่พูดจบประโยค ร่างกายของเธอสั่นเทาอย่างหนัก ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดน้อยลงเลย

"นึกว่าจะหลวมจนเข้าไปหมดทีเดียว" สงครามก้มมองจุดเชื่อมต่อด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นว่าแก่นกายใหญ่สอดใส่เข้าไปได้แค่ครึ่งหนึ่งของมัน ความคับแคบภายในกายสาวบ่งบอกว่าจัสมินไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้ชายคนอื่นอีกเลยหลังจากที่เลิกกับเขา

"จะ..เจ็บ..อึก..อะ..เอามันออกไป..ฮือ"

"กระแทกเข้าไปทีละนิดมันเจ็บเหรอ?" เขาโน้มตัวลงไปเอ่ยถามคนใต้ร่างด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ยิ่งเห็นน้ำตาบนใบหน้าของเธอเขาก็ยิ่งมีอารมณ์มากกว่าเดิม "ก็ไม่นึกว่ามันจะแน่นจนเข้ายากขนาดนี้ นอกจากฉันแล้วคงไม่ได้ไปนอนอ้าขาให้ตัวผู้ที่ไหนมันเอาอีกใช่ไหม"