ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 100

เมื่อเห็นว่าอวี้ฮ่าวหรานยังคงไม่พูดอะไรตอบกลับ เฉิงชิวอวี้จึงยิ้มและพูดต่อ

“อันที่จริงเมื่อกี้ฉันนั่งแอบฟังอยู่ด้านนอกห้องประชุมของนายด้วย เป็นโชคดีจริง ๆ ที่ห้องประชุมของนายมันเป็นกระจกแถมยังเก็บเสียงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ฉันเลยได้ยินทุกอย่างแทบหมด! ฮ่าฮ่า! นายนี่สุดยอดไปเลยจริง ๆ นายทำเอาไอ้พวกตาแก่นั่นหงอไปหมดเลย”

ภาพเหตุการณ์ในตอนนั้นยังติดตาของเฉิงชิวอวี้อยู่เลย ภาพที่เจิ้งเหวยกัวและสหายแสดงสีหน้าหมดอาลัยตายอยากหลังจากโดนอวี้ฮ่าวหรานโยนสัญญาซื้อสินค้าใส่หน้า

เธอไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมเธอถึงลืมภาพที่อวี้ฮ่าวหรานดูทรงน่าเกรงขามแบบนั้นไม่ได้ แถมมันยังทำให้เธอใจเต้นระรัวอีกต่างหาก

“คุณนี่ยอดเยี่ยมจริง ๆ นี่มันกี่วันเองนะที่คุณได้มาบริหารที่นี่?”

“ฮ่าฮ่า ผมเนี่ยนะสุดยอด? ผมเป็นแค่ประธานบริษัทขนาดกลางเท่านั้น ผมจะไปเทียบอะไรได้กับตระกูลเฉิงที่เป็นเจ้าของบริษัทเวชภัณฑ์ระดับประเทศกัน?”

อวี้ฮ่าวหรานเห็นได้ถึงแววตาที่ชื่นชมอย่างจริงใจของฝั่งตรงข้าม เขาจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมกลับไปพร้อมกับเดินมานั่งที่โซฟาฝั่งตรงข้ามกับเฉิงชิวอวี้

“โธ่ พ่อของฉันต้องใช้เวลาตั้งกี่ปีกันกว่าจะมีแบบทุกวันนี้ได้? แต่นี่นายใช้เวลาเท่าไหร่? ยังไม่ถึงเดือนเลยไม่ใช่เหรอไง? ผลงานระดับนี้กับเวลาแค่นี้มันถือได้ว่าเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์มาก ๆ เลยเชียวล่ะ!”

เมื่อยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกประทับใจ เฉิงชิวอวี้อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นจากโซฟาของตัวเองและเดินไปนั่งที่โซฟาตัวเดียวกับอวี้ฮ่าวหรานและมองเขาใกล้ ๆ ด้วยแววตาที่แทบจะเรียกได้ว่าเทิดทูน

เธออยากรู้จริง ๆ ว่าทำไมผู้ชายคนนี้ไม่ว่าจะทำอะไรก็วิเศษไปหมดซะทุกอย่าง

“นี่คุณมีเวทมนตร์อะไรรึเปล่า?”

เฉิงชิวอวี้เอ่ยถามขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือจะไปจับคางของอวี้ฮ่าวหรานอย่างลืมตัว

อวี้ฮ่าวหรานเมื่อเห็นเช่นนี้เขารู้สึกตื่นตัวทันที มันคงไม่งามสักเท่าไหร่ที่จู่ ๆ ผู้หญิงคนนี้จะจับหน้าเขาแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงคว้ามือของฝั่งตรงข้ามที่กำลังจะมาโดนคางของเอาไว้อย่างฉับพลัน

แต่โชคร้ายที่เขาออกแรงเยอะไปนิดหนึ่ง…

การคว้ามือนี้มันแรงเกินไปจนตัวของเฉิงชิวอวี้ลื่นไถลเข้ามาหาร่างของเขา จนท้ายที่สุดพวกเขาก็อยู่ในท่าทีน่ากระอักกระอ่วนซึ่งตัวของเฉิงชิวอวี้คล้ายกับว่ากำลังนอนทับอวี้ฮ่าวหรานอยู่อย่างแนบชิด!

ยิ่งไปกว่านั้นหน้าจมูกของพวกเขาทั้งคู่แทบจะชนกันเลย!

ฉิบหายแล้วไง!

นี่คือความคิดแรกของอวี้ฮ่าวหรานที่สัมผัสได้ถึงความอ่อนนุ่มและเรียบเนียนของร่างเฉิงชิวอวี้

ส่วนทางด้านของเฉิงชิวอวี้ เธอก็ตกตะลึงจนตัวแข็งค้างกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเช่นกัน

“ว๊าย!”

เมื่อได้สติ เฉิงชิวอวี้กรี๊ดเสียงดังและรีบยันตัวของเธอมานั่งด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ

หัวใจของเธอเต้นตูมตามจนเธอได้ยินเสียงมันอย่างชัดเจน และยิ่งเมื่อเธอนึกถึงสัมผัสของร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของอวี้ฮ่าวหราน มันก็ยิ่งทำให้เธอสั่นสะท้าน

นี่เป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยได้รับจากผู้ชายคนไหนมาก่อน

อวี้ฮ่าวหรานขมวดคิ้วเล็กน้อยเช่นกัน เขาไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไงดีในสถานการณ์ที่น่ากระอักกระอ่วนนี้ โดยเฉพาะกลิ่นน้ำหอมของเฉิงชิวอวี้ที่มันติดร่างกายของเขาจนทำให้สมองของเขาปั่นป่วนมากกว่าเดิม

“อะแฮ่ม ขอโทษทีผมไม่ได้ตั้งใจ…”

อวี้ฮ่าวหรานกระแอมขึ้นทำลายบรรยากาศที่กำลังอึดอัด

“อืม..”

เฉิงชิวอวี้พยักหน้ารับด้วยสีหน้าเขินอาย

“เอ่อ… ว่าแต่… ช่วงนี้พ่อของคุณเป็นยังไงบ้าง เขาสบายดีรึเปล่า?”

เพื่อคลี่คลายสถานการณ์นี้โดยเร็ว อวี้ฮ่าวหรานจึงรีบหาประเด็นอื่นมาพูดคุย