ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 101

พนักงานซุบซิบกันไปตลอดทางที่อวี้ฮ่าวหรานและเฉิงชิวอวี้เดินผ่าน ซึ่งแน่นอนว่าอวี้ฮ่าวหรานได้ยินมันหมดทุกคำ!

“ดูสิ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันทำไมถึงได้สวยอะไรขนาดนั้น?”

“มีแต่ผู้หญิงแบบนี้เท่านั้นแหละที่คู่ควรกับประธานอวี้ของเรา! เอ๊ะ? หรือว่านี่คือภรรยาของประธานอวี้?”

“มันน่าจะใช่นะ! ว่าแต่ถ้างั้นข่าวลือที่บอกว่าภรรยาของประธานอวี้หายตัวไปไม่ใช่เรื่องจริงงั้นเหรอ?”

ในขณะที่บางคนกำลังตกตะลึง คนบางกลุ่มที่รู้เรื่องข่าวลือวงในมาก็เริ่มถกเถียงกันอย่างเมามัน

ทางด้านของเฉิงชิวอวี้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ยินคำซุบซิบที่กำลังเกิดขึ้นรอบ ๆ ตัวทุกคำ แต่เธอก็ได้ยินมันบ้างจนสามารถปะติดปะต่อเรื่องราวได้ มันทำให้แก้มของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง

ภรรยาอะไรกัน? คนพวกนี้เดากันไปแบบนี้ได้ยังไง?

คนพวกนี้ควรจะเดาว่าเธอกับอวี้ฮ่าวหรานเป็นแฟนกันก่อนสิ!

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าเธอจะพอรู้ข้อมูลมาก่อนบ้างแล้วว่า อวี้ฮ่าวหรานเคยแต่งงานมีครอบครัวมาก่อนซึ่งตอนนี้ภรรยาของเขาหายตัวไป แต่เมื่อเธอมาได้ยินกับหูตัวเองอีกรอบแบบนี้ว่าเขามีภรรยาแล้วจากปากคนอื่น ๆ เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

“อวี้ฮ่าวหราน อันที่จริงฉันเคยได้ยินมาก่อนหน้านี้ว่านายแต่งงานแล้วแต่ตอนนี้ภรรยาของนายหายตัวไป นายพอจะมีเบาะแสบ้างแล้วรึยังว่าภรรยาของนายหายไปไหน?”

เฉิงชิวอวี้ทนไม่ไหวกับความสงสัยนี้ที่รังควานใจของเธอ เธอจึงกลั้นใจเอ่ยถามขึ้น

สีหน้าของอวี้ฮ่าวหรานเปลี่ยนเป็นแข็งค้างทันทีเมื่อได้ยินคำถามนี้

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาตอบกลับด้วยสีหน้าหม่นหมองว่า “ตอนนี้ผมพอมีเบาะแสบ้างเล็กน้อย แต่มันก็ยังไม่มากพอที่จะรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน”

เมื่อพูดจบ อวี้ฮ่าวหรานก็เงียบไปไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนี้ที่ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดใจอยู่ทุกวัน สาเหตุที่เขาทำงานหนักในทุก ๆ วันนี้มีเพียงเหตุผลเดียวก็คือเขาต้องการหาเงินให้ได้มาก ๆ เพื่อเอามาซื้อของโบราณที่สามารถทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ซึ่งเขาจะได้ออกไปตามหาภรรยาของเขาได้สักที!

ยังตามหาภรรยาไม่เจองั้นเหรอ?

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ อารมณ์ของเฉิงชิวอวี้จากที่เคยหดหู่ก็ผ่อนคลายในทันทีซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนี้

เธอรู้ตัวเองว่ามันไม่ดีเลยที่เธอกลับรู้สึกยินดีที่ผู้ชายคนนี้ยังตามหาภรรยาของตัวเองไม่เจอ แต่เธอก็ห้ามความรู้สึกนี้ของเธอไม่ได้จริง ๆ

“เอาล่ะ นายส่งฉันแค่นี้พอแล้ว หลังจากนี้ฉันกลับเองได้”

เฉิงชิวอวี้ไม่อยากให้ฝั่งตรงข้ามสังเกตเห็นอารมณ์ที่ปั่นป่วนของเธอ ดังนั้นเมื่อก้าวพ้นประตูบริษัทเธอจึงหันกลับมาร่ำลา อวี้ฮ่าวหรานทันที

“อืม ถ้างั้นคุณก็เดินทางกลับดี ๆ ล่ะ” อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้า

ถัดมาหลังจากส่งเฉิงชิวอวี้เรียบร้อย อวี้ฮ่าวหรานก็กลับขึ้นไปบนออฟฟิศของเขาเพื่อจัดการเอกสารและแผนการปรับเปลี่ยนโครงสร้างของบริษัทต่อ

ถึงแม้ว่าตอนนี้แผนการปรับเปลี่ยนโครงสร้างบริษัทจะสำเร็จไปแล้วส่วนใหญ่ แต่มันก็ยังมีอีกหลายอย่างที่ต้องแก้ไขเพราะบริษัทของเขาไม่ใช่บริษัทเล็ก ๆ งานแบบนี้มันไม่สามารถทำให้เสร็จภายในไม่กี่วันได้

เมื่อถึงเวลาบ่าย 3 โมง อวี้ฮ่าวหรานก็ออกจากบริษัท

ในระหว่างทางกลับคอนโด ขณะที่เขากำลังขับรถอยู่ในย่านเปลี่ยวผู้คน จู่ ๆ รถของเขาก็ถูกหยุดโดยคนกลุ่มหนึ่ง!

กลุ่มคนเกือบ 20 คนที่หยุดรถอวี้ฮ่าวหรานมีอาวุธในมือกันครบทุกคน พวกเขามีทั้งมีดเล่มยาวหรือไม่ก็ท่อนเหล็กอันโต

“ลงมาจากรถเดี๋ยวนี้!”

หนึ่งในกลุ่มคนที่ขวางรถอยู่ตะโกนขึ้นเสียงดังด้วยสีหน้าดุดัน