ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 139

“เหลืออีกสามวินาที!”

อวี้ฮ่าวหรานไม่แยแสต่อการข่มขู่ของอีกฝ่าย เขานับถอยหลังเองด้วยสีหน้าเย็นชา

“น่ารำคาญจริงๆ! ดูเหมือนวันนี้ฉันต้องส่งไอ้ปัญญาอ่อนนี่เข้าโรงบาลสักหน่อยแล้ว!” เมื่อเห็นสิ่งนี้ หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยจึงตะโกนขึ้น

“พวกแกทุกคนเข้าไปยำมันเลย!”

เมื่อได้ยินคำสั่งของหัวหน้า บรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย 20 คนก็กรูเข้าไปหาอวี้ฮ่าวหรานด้วยกระบองในมือ

อวี้ฮ่าวหรานเมื่อเห็นฉากนี้เขาก็หัวเราะขึ้นเบาๆ และเอ่ยขึ้นสั้นๆ

“โอเค หมดเวลาแล้ว!”

จากนั้นจู่ๆ ร่างของอวี้ฮ่าวหรานก็หายไปจากสายตาของทุกคนและไปโผล่อีกทีที่กลางวงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ด้านหน้าเขา!

ผลั่กๆๆ!!!

“อ๊ากกกก!”

เสียงลูกเตะหนักๆ ดังขึ้นติดๆ กัน 3 ครั้ง จากนั้นเสียงร้องโหยหวนก็ตามมาติดๆ และพร้อมกันนั้นร่างของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย 3 คนก็ปลิวออกไปไกลราว 5 เมตรด้วยสภาพน่าเวทนา!

ร่างชายฉกรรจ์ที่หนักมากกว่า 80 กก. กลับปลิวไปราวขนนก!

นี่มันเป็นไปได้ยังไง?

บรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เหลือต่างหยุดกึกด้วยความโง่งม พวกเขาไม่เข้าใจเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น

โครม โครม โครม!

เสียงร่างของคนทั้งสามร่วงกระแทกพื้นปลุกสติบรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้ตื่นขึ้น

เมื่อพวกเขามองดูอวี้ฮ่าวหรานอีกที พวกเขาก็พบว่าอีกฝ่ายกลับมายืนอยู่ที่เดินแล้วราวกับว่าเขาไม่ได้ขยับเลย!

“ก็บอกแล้วไงว่าฉันให้เวลาพวกแก 5 วินาที ทำไมไม่ฟัง?”

การโจมตีของอวี้ฮ่าวหรานทำให้ทุกคนตกตะลึง ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่าคำขู่นี้มันไร้สาระ แต่ตอนนี้มันกลับฟังดูน่าตื่นตระหนกอย่างแท้จริง!

“พวกแกทั้งหมดอย่าไปกลัวมัน พวกเรามีกันเป็นสิบ มันไม่มีทางล้มพวกเราได้ทุกคนพร้อมๆ กันแน่ โถมเข้าไปล็อคตัวมันพร้อมๆ กันแล้วจากนั้นอัดมันให้ยับ!”

แม้ว่าหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยจะตกตะลึงไปชั่วขณะ แต่เขาเคยผ่านประสบการณ์เป็นตายมาแล้วหลายครั้งตอนทำงานอยู่ในโลกใต้ดิน ดังนั้นเขาจึงคืนสติได้อย่างรวดเร็ว

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนคืนสติทันทีเมื่อได้ยินคำสั่งของหัวหน้าตัวเอง พวกเขากำกระบองในมือแน่นและวิ่งกรูเข้าไปหาอวี้ฮ่าวหรานอีกรอบ!

“หึหึ! รนหาที่ตาย!”

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะอย่างเย็นชา และจากนั้นเขาก็จึงพุ่งสวนเข้าไปหาอีกฝ่ายด้วยความเร็วเหนือมนุษย์

ผลั่ก ผลั่ก…

ไม่มีกระบองอันไหนที่ฟาดไปถึงตัวอวี้ฮ่าวหรานได้เลย เสียงปะทะที่ดังขึ้นมีแต่เสียงของหมัดและเท้าที่รวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด!

ในเวลาเพียงสิบกว่าวินาที เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย 20 คนก็ลงไปนอนร้องโอดโอยอยู่ที่พื้นด้วยสภาพแข้งขาหักกันทุกคน!

“ตอนนี้เหลือแต่แกแล้ว…”

อวี้ฮ่าวหรานเบนสายตาไปมองหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยซึ่งเขาจงใจเก็บฝั่งตรงข้ามเอาไว้หลังสุด

“เอาล่ะส่งคีย์การ์ดลิฟต์มาให้ฉัน แล้วฉันอาจจะปราณีส่งแกนอนโรงพยาบาลสักเดือนสองเดือน”

อวี้ฮ่าวหรานเดินช้าๆ ไปหาอีกฝ่ายในขณะที่พูด

หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยตอนนี้ไม่มีความคิดที่จะสู้อีกแล้ว คนที่สามารถเอาชนะคน 20 คนได้ภายในชั่วอึดใจไม่ใช่คนที่เขาจะต่อกรได้แน่นอน!

“ก…แกอย่าเข้ามานะ! ถ้าแกเข้ามาอีกก้าว…ฉันจะ ฉันจะ ยิงแกให้พรุนเลย!”

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นอวี้ฮ่าวหรานเดินเข้ามาหาเรื่อยๆ ความกลัวในใจของเขาก็เพิ่มมากขึ้นจนทำให้เขาเริ่มสติแตก เขาทิ้งกระบองในมือและควักเอาปืนพกที่ซ่อนเอาอยู่ตรงข้างข้อเท้าออกมาเล็งขู่ไปที่อวี้ฮ่าวหราน