ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 159

“ลูกพี่! ลูกพี่! ช่วยผมด้วย! ไอ้เวรนี่มันน่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญกำลังภายในเหมือนลูกพี่ เมื่อกี้นี้มันอัดลูกน้องของผมจนยับเลย ลูกพี่ช่วยล้างแค้นให้ผมกับลูกน้องด้วยนะ!”

เมื่อเห็นเฉินซิวมาถึง ฮวงไห่ก็รีบตะโกนอธิบายอย่างคร่าว ๆ ทันทีโดยไม่ได้ทันสังเกตเลยว่าขณะนี้ลูกพี่ของตัวเองกำลังแสดงสีหน้าแบบไหนอยู่

สีหน้าของเฉินซิวยิ่งตื่นตูมกว่าเดิมเมื่อได้ยินคำพูดของฮวงไห่…

ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตกำลังภายในบิดาแกสิไอ้เวร! นี่แกลากฉันมาเจอกับผู้เชี่ยวชาญขอบเขตก่อรากฐานต่างหาก!

แกอยากให้ฉันตายใช่ไหม!?

“ไอ้ลูกหมา! ลูกพี่ของฉันมาแล้ววันนี้แกไม่ได้ตายดีแน่! วันนี้ฉันจะ…”

“พลั่ก!!”

ยังไม่ทันที่ฮวงไห่จะพูดจบประโยค เฉินซิวก็พุ่งตัวเข้ามาเตะท้องของเขาอย่างรวดเร็วและรุนแรงจนกระเด็นไปไกล3เมตร

สารเลวเอ๊ย!! นี่แกยังกล้าปากดีอีกงั้นเหรอ!? แกกำลังวางแผนฆ่าฉันทางอ้อมอยู่แน่ๆ!!

แกเป็นบ้าอะไรถึงได้มาหาเรื่องปีศาจตัวนี้!

แกรู้ไหมว่าตอนนี้ฉันกลัวจนขาสั่นไปหมดแล้ว!

“แค่ก แค่ก ล…ลูกพี่ พี่เตะผิดคนรึเปล่า? คนที่พี่ควรเตะมันอยู่อีกข้างไม่ใช่เหรอไง?” ฮ่วงไห่ยันตัวขึ้นนั่งด้วยความลำบากก่อนที่จะเอ่ยถามเฉินซิวด้วยสีหน้าสับสน

“ฉันไม่มีลูกน้องที่โง่เง่าอย่างแก!!”

เฉินซิวตวาดขึ้นเสียงดังด้วยน้ำเสียงเดือดดาลผสมหวาดกลัว เหงื่อเม็ดใหญ่ ๆ ผุดขึ้นเต็มหน้าผากของเขาในขณะนี้

หลังจากเหตุการณ์ที่ผับในวันนั้น แม้แต่หยวนหลงหัวหน้าแก็งค์ของเขายังกำชับให้ทุกคนห้ามล่วงเกินอวี้ฮ่าวหรานเด็ดขาด แล้วเขาที่อ่อนแกกว่าหัวหน้าแก็งค์ของเขาเป็นสิบ ๆ เท่าจะเอาปัญญาที่ไหนมาต่อกรกับตัวอันตรายแบบนี้?

“อ…เอ่อ…ส…สวัสดี…พี่อวี้…”

เฉินซิวเอ่ยขึ้นทักทายด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักจากความกลัว เขากลัวเหลือเกินว่าคราวนี้อวี้ฮ่าวหรานจะไม่ปล่อยให้เขารอดกลับบ้าน

“นายรู้ไหม เมื่อกี้ลูกน้องของนายบอกว่านายจะมาฆ่าฉัน เอาล่ะตอนนี้นายจะว่ายังไงดี?”

อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเย้ยหยัน

“ไม่ใช่แน่นอนพี่อวี้! ผมจะไปกล้าทำอะไรแบบนั้นได้ยังไง? ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะไอ้ลูกหมานั่นมันมีตาแต่ไร้แวว! พี่อวี้…ไม่ต้องเป็นห่วงหลังจากนี้ผมจะสั่งสอนมันให้หลาบจำความผิดนี้ไปตลอดชีวิตของมันแน่นอนนอกเหนือจากบทลงโทษเมื่อครู่นี้ที่ผมทำไปแล้ว!” เฉินซิวเอ่ยขึ้นเสียงดังพร้อมกับก้มหัวแสดงท่าทางขอโทษ “แต่ถ้าหากว่าพี่อวี้ไม่พอใจ พี่อวี้เอ่ยมาได้เลยว่าต้องการให้ผมจัดการยังไงต่อ!”

อวี้ฮ่าวหรานใช้เนตรเทวะมองไปที่ร่างของฮวงไห่

เขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่าลูกเตะเมื่อครู่ของเฉินซิวที่เตะสั่งสอนมันทำให้ซี่โครงของฮวงไห่หักไป4ซี่

นับได้ว่าเฉินซิวลงมือกับลูกน้องของตัวเองเพื่อเขาหนักพอสมควร

ในขณะเดียวกันทั้งเฉินซิวและฮวงไห่ต่างก็รอคำตอบของอวี้ฮ่าวหราน อย่างใจระทึก

อย่างไรก็ตามอวี้ฮ่าวหรานกลับตอบเพียงแค่สั้น ๆ ก่อนที่จะเดินกลับรถและขับออกไปโดยไม่สนใจคนทั้งคู่อีก

“อย่าให้ฉันเจอหน้ามันอีกเป็นครั้งที่สอง!”

ภายในรถ

ขณะนี้ถวนถวนหยุดร้องไห้แล้วและกำลังจะผล็อยหลับไปอีกรอบ หลี่หรงซึ่งกำลังลูบหัวถวนถวนที่นอนอยู่บนตักเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย

“พี่เขย…คนพวกนั้นจะตามมาหาเรื่องเราอีกหรือเปล่า?”

เธอเห็นแต่เหตุการณ์ภาพเคลื่อนไหวด้านนอก แต่เธอไม่ได้ยินเสียงพูดคุยดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าอวี้ฮ่าวหรานคุยอะไรกับคนพวกนั้นเรื่องถึงจบได้อย่างประหลาดแบบนี้…

“ไม่ต้องกังวล เรื่องทุกอย่างจบแล้ว”