หลังจากฆ่าหวังเจวียไปแล้วเรียบร้อย อวี้ฮ่าวหรานใช้เนตรเทวะมองดูจนทั่วคฤหาสน์อีกรอบหนึ่งเพื่อดูว่ามีใครเหลือรอดอยู่อีกรึเปล่า
ในเมื่อความแข็งแกร่งของเขาตอนนี้ยังไม่มากพอที่จะเผชิญหน้ากับคนได้ทั้งโลกเขาจึงต้องทำให้แน่ใจก่อนกว่าเขาจะไม่ทิ้งหลักฐานใด ๆ เอาไว้ให้พวกตำรวจหรือรัฐบาลจับได้ในความผิดอาชญากรรมครั้งใหญ่นี้ที่เขาฆ่าคนไปหลายสิบ…
หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว เมื่อไม่เห็นว่ามีใครเหลือรอดอีกและฮาร์ดดิสก์ที่เก็บข้อมูลภาพจากกล้องวงจรปิดทั้งหมดถูกทำลายจนครบถ้วน เขาก็รีบหนีไปก่อนเพื่อไม่ให้เรื่องราวมันบานปลาย
เขารีบออกจากสถานที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็วโดยไม่ทิ้งร่องรอยใด ๆ ที่เกี่ยวกับตัวเขาเอาไว้เลย
…
เมื่อถึงเวลาราว 5 ทุ่ม อวี้ฮ่าวหรานก็ขับรถกลับไปถึงคอนโด
ไฟในห้องยังคงเปิดสว่างอยู่…
“พี่เขย พี่กลับมาแล้ว! ว๊าย! เกิดอะไรขึ้นกับพี่!?”
หลี่หรงซึ่งกำลังนั่งรออวี้ฮ่าวหรานอยู่ที่โซฟาอย่างใจจดใจจ่อเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูเธอก็รีบวิ่งมาดูทันทีแต่นั่นทำให้เธอได้เห็นสภาพของอวี้ฮ่าวหรานที่เสื้อผ้าเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดเต็มไปหมด
“พี่เขย!? พี่ไปทำอะไรมา? พี่เป็นอะไรบ้างหรือเปล่า?”
หลี่หรงเอ่ยถามด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
“พี่ไม่เป็นอะไร ทั้งหมดนี่เป็นเลือดของคนอื่น”
อวี้ฮ่าวหรานตอบกลับด้วยสีหน้าสงบนิ่ง การสังหารหมู่ที่ผ่านมาไม่ได้มีผลอะไรกับเขามากนักนอกจากการที่เขาได้ระบายความแค้น…
หลี่หรงเมื่อได้ยินแบบนี้เธอนึกขึ้นได้ทันทีว่าอวี้ฮ่าวหรานจะต้องออกไปแก้แค้นคนที่ชื่อหวังเจวียแน่นอน โดยเฉพาะเมื่อมีหลักฐานเป็นคราบเลือดติดอยู่เต็มร่างแบบนี้
“พี่รีบไปอาบน้ำล้างตัวแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ ฉันจะได้รีบเอาเสื้อผ้าของพี่ชุดนี้ไปเผา”
ถึงแม้ว่าการออกไปแก้แค้นแบบนี้มันจะเป็นการทำผิดกฎหมายแต่หลี่หรงไม่ได้สนใจมันเลยสักนิด ต่อให้อวี้ฮ่าวหรานจะกลายเป็นอะไรก็ตาม เธอก็ยังเต็มใจที่จะอยู่เคียงข้างเขาคอยปกปิดความลับให้เขา อย่างเช่นการที่เธออยากจะรีบเอาเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดพวกนี้ไปเผาทิ้งเพื่อทำลายหลักฐาน
อย่างไรก็ตาม อวี้ฮ่าวหรานกลับดูเหมือนไม่ได้สนใจคำพูดของเธอสักเท่าไหร่ เขาตอบกลับอย่างเรียบเฉยว่า “ไม่เป็นไร เธอไม่ต้องรอพี่หรอก เสื้อผ้าที่ติดคราบเลือดพวกนี้พี่จะจัดการมันเอง เธอไปเข้านอนได้แล้ว พรุ่งนี้เธอยังต้องไปทำงานแต่เช้า”
ในเวลานี้ เขายังคงรู้สึกอารมณ์ไม่ดีสักเท่าไหร่จากเหตุการณ์ ‘หลี่เม่ยตัวปลอม’ ดังนั้นเขาจึงอยากจะใช้เวลาอยู่คนเดียวอย่างเงียบ ๆ สักพัก
หลังจากพูดจบ อวี้ฮ่าวหรานเดินเข้าไปในห้องของเขาเพื่ออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที
เช้าวันถัดมา
ระหว่างทางขับรถไปบริษัท ผู้จัดการหวังโทรเข้ามาหาอวี้ฮ่าวหราน
“ท่านประธานอวี้! ท่านใกล้จะถึงบริษัทแล้วหรือยัง? ตอนนี้ที่บริษัทของเรามีใครบางคนมาสร้างปัญหา เขามาพร้อมกับบอดี้การ์ดกลุ่มใหญ่ เขาบอกว่าเขาจะไม่ยอมกลับไปหากท่านไม่มาคุยกับเขา!”
“เข้าใจแล้ว อีกเดี๋ยวฉันจะไปถึง”
เมื่อได้ยินว่ามีคนมาสร้างปัญหาที่บริษัท อวี้ฮ่าวหรานวางสายโทรศัพท์และเหยียบคันเร่งจนมิดทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]