ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 177

“แก! แกฆ่าลูกชายของฉัน!!!”

หวังเจาไม่นึกเลยว่าเขาจะเจอฆาตกรง่ายขนาดนี้ แถมอีกฝ่ายยังยอมรับออกมาด้วยสีหน้ารื่นรมย์อีกต่างหาก…!

ในเวลานี้สีหน้าของเขาทั้งดำทั้งแดงบ่งบอกว่าเขาโกรธจนแทบคลั่ง

“ทำไม ๆๆ…แกฆ่าลูกชายของฉันทำไม!!! ลูกชายของฉันเป็นคนดีและไม่เคยทำร้ายใครเลย! ทำไมแกถึงฆ่าเขา!!”

หวังเจาตวาดสุดเสียงด้วยความเดือดดาล แต่ในทางกลับกัน อวี้ฮ่าวหรานกลับแสดงสีหน้าเหยียดหยามอย่างที่สุด

กล้าวางแผนล้อเล่นกับความรู้สึกของข้าคนนี้โทษมีสถานเดียวคือความตาย!

อวี้ฮ่าวหรานพ่นลมหายใจอย่างดูถูกก่อนที่จะเดินไปยังเก้าอี้ประธานบริษัทของเขาและเอ่ยสั่งผู้จัดการหวัง

“ผู้จัดการหวัง…ผมไม่ต้องการที่จะพูดคุยไร้สาระกับคนเหล่านี้อีกต่อไปแล้ว ไล่พวกมันกลับไปให้หมด!”

“ฮ่า ๆ! ไล่พวกฉันกลับไปงั้นเหรอ? แกฆ่าลูกชายฉัน แกยังคิดว่าฉันจะปล่อยแกไปง่าย ๆ งั้นเหรอ?”

เมื่อเห็นว่าอวี้ฮ่าวหรานยังคงแสดงท่าทีโอหังต่อหน้าตัวเอง หวังเจา หัวเราะขึ้นด้วยความโมโห

“อาเว่ย! เอาเลย! ฆ่าไอ้เวรนี่ให้ฉัน! แกไม่ต้องกังวลอะไรหลังจากนี้ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมดเอง!”

หวังเจาตะโกนสั่งลูกน้องของเขาเสียงดังลั่น

“รับทราบ!”

บอดี้การ์ดที่ชื่ออาเว่ยเป็นชายร่างใหญ่ที่มีกล้ามเนื้อบึกบีนและมีความสูงถึง 1.9 เมตร!

ด้วยความใหญ่โตของร่างกายมันทำให้เขาดูไม่ต่างอะไรกับภูเขาลูกย่อมๆ!

หลังจากได้ยินคำสั่งเจ้านายตัวเอง อาเว่ยชักมีดที่เหน็บอยู่ที่เอวออกมาทันที

เมื่อเห็นภาพนี้บรรดาบอดี้การ์ดที่เหลือที่อยู่ในห้องต่างก็ชักมีดออกมาเช่นกัน

ไม่เหมือนกับบอดี้การ์ดทั่ว ๆ ไป บอดี้การ์ดพวกนี้ได้เซ็นสัญญาทำงานให้กับหวังเจาตลอดชีวิตเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งถ้าหากพวกเขาเป็นอะไรไปขึ้นมาบุตรหลานและญาติของพวกเขาจะได้รับการดูแลเป็นอย่างดีโดยบริษัทไป๋เชา

ดังนั้นบอดี้การ์ดทั้งหลายจึงไม่ลังเลเลยที่จะทำตามที่หวังเจาเอ่ยสั่ง พวกเขาวิ่งกรูกันเข้าไปหาอวี้ฮ่าวหรานในทันที

ผู้จัดการหวังหวาดกลัวจับใจเมื่อเห็นสถานการณ์ที่เลยเถิดขนาดนี้!

เป็นไปตามที่เขาคาด…ชนชั้นสูงย่อมเห็นชีวิตคนเป็นผักปลา!

กลับกันอวี้ฮ่าวหรานเมื่อเห็นภาพนี้เขายิ้มอย่างดูถูกออกมาทันที

เหมือนกันไม่มีผิดทั้งพ่อทั้งลูก! เข้ามาในบริษัทของเขาแท้ ๆ ยังกล้าจะฆ่าเขาที่นี่อีกต่างหาก!

แต่เสียใจด้วยที่วันนี้แกเลือกเหยื่อผิดคนแล้ว!

พลั่ก!!

อวี้ฮ่าวหรานพุ่งตัวข้ามโต๊ะทำงานของเขาเองพุ่งไปหาอาเว่ยที่วิ่งนำหน้าเข้ามาแล้วถีบไปที่ท้องน้อยของอีกฝ่ายอย่างรุนแรง

เมื่อเผชิญกับลูกถีบของอวี้ฮ่าวหราน ชายร่างยักษ์สูง 1.9 เมตรลอยละลิ่วราวกับไร้น้ำหนักกระเด็นไปกระแทกกับกำแพงห้องอย่างแรงจนห้องสั่น!

“ในเมื่อพวกแกอยากเจ็บตัวมากนักงั้นฉันจะสนองให้!”

เมื่อพูดจบ ร่างของอวี้ฮ่าวหรานหายวับไปอย่างน่าอัศจรรย์และพริบตาต่อมาเขาไปโผล่ที่ตรงหน้าบอดี้การ์ดอีกคนหนึ่งและชกหมัดเข้าไปที่กลางอกเต็มๆ

“ตูม! ตูม! ตูม!”

ร่างของบอดี้การ์ดทั้ง8คนลอยกระเด็นไปกระแทกกับกำแพงอย่างรุนแรงทีละคน ๆ โดยหมัดและเท้าของอวี้ฮ่าวหราน

หลังจากจัดการบอดี้การ์ดทั้งหมดเสร็จเรียบร้อย สภาพของห้องก็กลายเป็นเละเทะ กำแพงที่มั่นคงแข็งแรงเกิดรอยร้าวมากมายจากการที่ร่างของเหล่าบอดี้การ์ดกระเด็นมากระแทกอย่างรุนแรง…

อย่างไรก็ตามในครั้งนี้ อวี้ฮ่าวหรานจงใจไม่ฆ่าคนเหล่านี้ เขาแค่เพียงทำให้คนเหล่านี้บาดเจ็บสาหัสก็แค่นั้น