ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 178

หลี่จิงเทียน กลัวจนตัวสั่น!

เขากลัวว่าตัวเองจะถูกฆ่าเหมือนกับหวังเจวีย เขายังไม่อยากตาย เขายังอยากใช้ชีวิตเสเพลของเขาต่อไปอีก!

อย่างไรก็ตามเผิงอิงอิงที่อยู่ข้าง ๆ เขาในขณะนี้กลับดูไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด…แต่แสดงสีหน้าพึงพอใจด้วยซ้ำ

“หึหึ ต้องขอบคุณไอ้หวังเจวียนั่นจริง ๆ ที่ช่วยทำให้เราได้รู้ว่าเราไม่ควรข้ามเส้นไหนของอวี้ฮ่าวหรานในอนาคต”

การรู้ว่าฝั่งตรงข้ามที่แข็งแกร่งกว่ามีจุดไหนที่ไม่ควรข้ามเส้นด้วยเป็นเรื่องสำคัญอย่างมาก เมื่อรู้ได้เช่นนี้เธอจึงรู้สึกพึงพอใจ

มันคงจะไม่เป็นไรหากเป็นหลี่จิงเทียน เพราะเขาคือน้องชายของหลี่เม่ย ต่อให้เขาจะทำให้อวี้ฮ่าวหรานโมโหแค่ไหน อวี้ฮ่าวหรานคงไม่ทำถึงขั้นฆ่าแกงกันแน่นอน…

แตกต่างจากเธอที่เป็นคนนอกและอวี้ฮ่าวหรานไม่ชอบหน้าเธออยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หากเธอพลาดก้าวข้ามเส้นของอวี้ฮ่าวหรานแล้วล่ะก็ ชะตากรรมของเธอคงน่าอนาถมากกว่าหวังเจวียแน่นอน

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เผิงอิงอิงก็เอ่ยขึ้นปลอบประโลมหลี่จิงเทียน “นายน้อยหลี่ คุณไม่ต้องกังวลไปหรอก ตราบใดที่เราไม่ไปยุ่งกับเรื่องของพี่สาวของคุณ อวี้ฮ่าวหรานไม่มีทางกล้าฆ่าคุณแน่นอนเพราะคุณคือน้องชายของผู้หญิงที่เขารักที่สุด!”

หลี่จิงเทียนอดไม่ได้ที่จะสั่นกลัวอยู่ต่อให้ได้ยินคำปลอบประโลมนี้ จริง ๆ แล้วเขาไม่ใช่คนที่กล้าหาญอะไรนัก

“อ…โอเค ง…งั้นพวกเราหาวิธีอื่นเล่นงานเขากันดีกว่า…”

หลี่จิงเทียนพูดอย่างตะกุกตะกักเนื่องจากการตายของหวังเจวีย ทำให้เขาขวัญผวา

อีกด้านหนึ่ง

ในออฟฟิศของอวี้ฮ่าวหราน

อวี้ฮ่าวหรานนั่งครุ่นคิดอยู่เงียบ ๆ ในระหว่างที่มองพนักงานของบริษัทเขากำลังเปลี่ยนเฟอร์นิเจอร์ที่เสียหายในห้องของเขาใหม่

เวลาเดียวกับตอนนี้ในเมื่อวาน มันคือเวลาที่หลี่เม่ยตัวปลอมเดินเข้ามาในออฟฟิศของเขา

ในเวลานั้นเขารู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก เมื่อคิดถึงอารมณ์ช่วงเวลานั้นเขายิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว

อย่างไรก็ตามในระหว่างที่เขากำลังครุ่นคิดไปไกลจู่ ๆ โทรศัพท์ของเขาก็มีสายเข้า

“เฮ้ น้องอวี้ ฉันได้ยินมาว่าเมื่อวาน หวังเจวียถูกฆ่าตายคาในคฤหาสน์ของตัวเอง นี่เป็นฝีมือนายหรือเปล่า?”

เฉิงกัวอันเอ่ยถามถึงเรื่องหวังเจวีย ทันทีที่อวี้ฮ่าวหรานรับสาย

“ใช่ ผมเป็นคนทำเอง! ไอ้สารเลวนั่นสมควรตาย!” อวี้ฮ่าวหรานตอบกลับด้วยน้ำเสียงเคียดแค้น

“เป็นฝีมือของนายจริงๆ!!”

เฉิงกัวอันอุทานขึ้นด้วยน้ำเสียงตกตะลึง เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กเพราะอีกฝ่ายคือบริษัทไป๋เชา!

“น้องอวี้ ทำไมนายต้องฆ่าหวังเจวียด้วยตัวเองแบบนี้?”

ในความเข้าใจของเฉิงกัวอัน ตระกูลหวังนั้นทำธุรกิจเกี่ยวกับยาและเครื่องมือการแพทย์ มันไม่น่าจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับเครือฮ่าวหรานเลยนี่นา?

อย่างไรก็ตาม อวี้ฮ่าวหรานกลับไม่ตอบคำถามขอ เฉิงกัวอัน

หลังจากเงียบกันไปพักหนึ่ง เฉิงกัวอันก็เข้าใจว่าอีกฝ่ายคงไม่อยากเล่าอะไรให้ฟังดังนั้นเขาจึงถอนหายใจก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ในเมื่อนายไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร เอาเป็นว่าตอนนี้ในเมื่อนายยั่วยุหวังเจาไปแล้ว นายก็ระวังเขาเอาไว้ให้ดีด้วย ไอ้คน ๆ นี้มันมีเส้นสายในเมืองฮ่วยอันมากมาย” เฉิงกัวอันหยุดอยู่ครู่หนึ่งเมื่อพูดถึงจุดนี้ จากนั้นเขาสูดหายใจเข้าลึกและพูดต่อ “แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หรือไม่ว่านายจะทำอะไร จงจำเอาไว้ว่า…ฉันเฉิงกัวอันพร้อมสนับสนุนนายเสมอโดยไม่มีข้อแม้!”

สีหน้าของอวี้ฮ่าวหรานเปลี่ยนเป็นใจเย็นลงเมื่อได้ยินคำพูดนี้ของอีกฝ่าย จากนั้นเมื่อแลกเปลี่ยนคำพูดกันได้อีกไม่กี่คำสายก็วางไป

…

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนถึงช่วงบ่าย เนื่องจากวันนี้ไม่มีงานอะไรมากนัก อวี้ฮ่าวหรานจึงวางแผนที่จะออกจากบริษัทเร็วสักหน่อย

เนื่องจากการที่เขาเลื่อนตำแหน่งให้ผู้จัดการหวังก่อนหน้านี้ ซึ่งทำให้ผู้จัดการหวังมีอำนาจในการตัดสินใจเรื่องต่าง ๆ มากขึ้น พักหลังมานี้จึงไม่ค่อยมีอะไรให้เขาทำมากสักเท่าไหร่

อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาขับรถออกจากบริษัทไปได้ไม่เกิน 10 นาที อวี้ฮ่าวหรานก็มีความรู้สึกว่าเขากำลังถูกใครบางคนจับตามองอยู่!