ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 2

บทที่ 2 ภรรยาหายไป

อวี้ฮ่าวหรานรู้สึกทำอะไรไม่ถูกอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ เอื้อมมือไปหาถวนถวน ซึ่งกำลังทำหน้าตาสับสน

“เอ๊ะ? ไม่ ไม่เอา ไม่…แง…”

จู่ ๆ เด็กน้อยก็ร้องไห้ออกมาเสียงดังแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยพร้อมกับพยายามซุกหน้าเข้าไปในอ้อมอกของพี่เลี้ยงหนิง

“ถวนถวน ไม่เป็นไร ๆ ไม่ต้องร้อง โอ๋ ๆ ป้าอยู่ตรงนี้ ๆ” พี่เลี้ยงหนิงพยายามลูบหลังของถวนถวน ปลอบให้เด็กน้อยหยุดร้องไห้

“เด็กสาวคนนี้เอาแต่เปิดอัลบั้มดูรูปพ่อกับแม่ทุกวันตลอดเวลาที่ผ่านมา 3 ปี ทำไมพอถึงเวลาเจอตัวจริง ๆ กลับร้องไห้กลัวแบบนี้กันล่ะเนี่ย?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้อวี้ฮ่าวหรานรู้สึกว่ามันเหมือนมีมีดนับพันเล่มมาแทงตรงกลางอกตรงลึกเข้าไปถึงขั้วหัวใจของเขา มันเจ็บปวดจนเขาแทบจะทรุดลงไปที่พื้น

ในตอนที่เขาจากไป ตอนนั้นถวนถวน ยังเป็นแค่เด็กแบเบาะที่ยังพูดและเดินไม่ได้ด้วยซ้ำ เมื่อโตขึ้นมาเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้กลับเอาแต่นึกฝันถึงหน้าพ่อแม่ที่หายไปตลอดเวลา

ประสบการณ์แบบนี้มันคงเลวร้ายกับเด็กตัวเล็ก ๆ แบบนี้เป็นอย่างมาก

เขาผู้เป็นพ่อแท้ ๆ แทบไม่อาจจะรับตัวเองได้เลยที่เป็นต้นเหตุสร้างแผลในจิตใจให้กับลูกของเขาแบบนี้

ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่อย่างโดดเดี่ยวมาตลอด 3 หมื่นปี แต่เขาก็เป็นผู้ใหญ่ ความทุกข์ทรมานที่เขาได้รับมันคงไม่สามารถเทียบได้กับแผลที่เกิดขึ้นในใจของลูกสาวตัวน้อยของเขาแน่นอน

ท้ายที่สุดถวนถวนก็ยังคงไม่เอ่ยคำว่า ‘พ่อ’ ออกมาเรียกอวี้ฮ่าวหราน ดังนั้นพี่เลี้ยงหนิงจึงพาเด็กสาวกลับไปที่ห้องนอนและกล่อมให้หลับไปในที่สุด

อวี้ฮ่าวหรานมองไปรอบ ๆ ห้องคอนโดซึ่งเคยเป็นที่อยู่ของเขาเมื่อ 3 หมื่นปีก่อน

มันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย

แต่แล้วเมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำ และมองตัวเองในกระจก เขาก็ต้องตกตะลึงพร้อมกับเข้าใจแล้วว่าทำไมถวนถวนถึงเอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมเข้าใกล้เขา

สภาพของเขาตอนนี้มันไม่ต่างอะไรกับขอทานข้างถนนที่ไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือนเลยแม้แต่น้อย!

อวี้ฮ่าวหรานรีบเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าตู้เดิมและหยิบเสื้อผ้าของเขาที่ยังคงอยู่เหมือนเดิมออกมา และรีบไปอาบน้ำพร้อมกับเอากรรไกรมาตัดผมที่รกรุงรังให้ดูดีเข้ากับสมัยปัจจุบันมากขึ้น

จากนั้นในเวลาเดียวกับที่เขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ และเดินออกมาจากห้องนอนเดิมที่เคยเป็นของเขากับภรรยา เสียงประตูทางเข้าก็เปิดขึ้นพร้อมกับเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งที่ตะโกนขึ้นว่า “ถวนถวน น้ากลับมาแล้ว…”

วินาทีต่อมา หญิงสาวอายุราว 20 ต้น ๆ หน้าตาสะสวยรูปร่างผอมบางไร้ที่ติ ผิวพรรณเรียบเนียนขาวผ่องราวกับกับหยกคนหนึ่งก็ปรากฏแก่สายตาของอวี้ฮ่าวหราน

เธอคนนี้เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับกระเป๋าสะพายสีดำแบรนด์หรู แต่สีหน้าของเธอนั้นดูเหนื่อยล้าราวกับว่าเพิ่งผ่านเรื่องยาก ๆ มา

“หลี่หรง?”

อวี้ฮ่าวหราน และหญิงสาวที่เพิ่งเข้าห้องมามองหน้ากันด้วยอาการตกตะลึงอยู่พักใหญ่

ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ภรรยาของเขาที่เขาคิดถึงมาเป็นหมื่น ๆ ปี แต่เป็นน้องสาวของภรรยาเขาเอง และเธอชื่อหลี่หรง!

เมื่อสามปีที่แล้วเท่าที่อวี้ฮ่าวหรานจำความได้ หลี่หรงยังเป็นสาวน้อยซุกซนร่างอวบที่มักจะติดสอยห้อยตามภรรยาของเขาอยู่บ่อย ๆ และเธอเป็นคนคนเดียวในตระกูลหลี่นอกเหนือจากภรรยาของเขาที่ให้ความเคารพแก่เขา และยอมเรียกเขาว่าพี่เขยด้วยความเต็มใจ

เป็นเรื่องที่มหัศจรรย์เป็นอย่างมากที่เวลา 3 ปีมันเปลี่ยนแปลงผู้หญิงคนนี้ไปมากขนาดนี้

“อวี้ฮ่าวหราน!!” ทันทีที่หลี่หรงได้สติเธอตะโกนขึ้นเสียงดังลั่นทันที พร้อมกับจ้องไปที่อวี้ฮ่าวหรานด้วยสายตาโกรธจัด

ต้องรู้เอาไว้ว่าถึงแม้ว่าอวี้ฮ่าวหรานจะไปอยู่ในดินแดนแห่งเทพมา 3 หมื่นปี แต่ปัจจุบันนี้ร่างกาย และหน้าตาของเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก มันจึงทำให้ใคร ๆ ก็สามารถจำเขาได้ง่าย ๆ ทันทีเมื่อเห็นหน้า

“ที่แท้นายก็ยังไม่ตายจริง ๆ ไอ้คนเลว!” หลี่หรงยังคงตะโกนเสียงดังลั่น แต่คราวนี้เธอไม่ตะโกนเฉย ๆ แล้ว เธอวิ่งเข้ามาหาอวี้ฮ่าวหราน และเหวี่ยงกระเป๋าใบหรูเข้าไปที่หน้าของฝั่งตรงข้ามสุดแรง

ผัวะ!!

แน่นอนว่ากระเป๋าที่ถูกเหวี่ยงมาโดยมนุษย์ธรรมดาไม่มีทางที่จะทำอะไรอวี้ฮ่าวหรานได้ เขาหยุดมันด้วยมือแบบสบาย ๆ

ในทางกลับกัน หลี่หรงยิ่งโกรธมากกว่าเดิมเมื่อเห็นว่าฝั่งตรงข้ามปัดกระเป๋าของเธอออกไปแบบหน้าตาเฉย คราวนี้เธอถอดส้นสูงของตัวเองแล้วจับมันฟาดไปที่หน้าอวี้ฮ่าวหรานอีกรอบ

“อวี้ฮ่าวหราน ไอ้สารเลว แกตกหน้าผาไปไม่ใช่หรือไง ทำไมแกถึงยังไม่ตายอีก!”

“แกรู้ไหมว่าพี่สาวของฉันหายตัวไป 2 ปีแล้วเพราะออกไปตามหาแก ทำไมแกถึงไม่ตาย ๆ ไปซะในตอนนั้น!!”

“เอาพี่สาวของฉันคืนมาไอ้คนสารเลว!!!”

เมื่อเห็นว่าอวี้ฮ่าวหรานยังคงหลบส้นสูงของตัวเองได้อีก คราวนี้หลี่หรงไม่ใช้อาวุธใด ๆ ช่วยอีกแล้ว เธอพุ่งตัวไปหาอวี้ฮ่าวหราน และประเคนทั้งหมัดและแข้งไปยังฝ่ายตรงข้ามด้วยความเดือดดาล

อวี้ฮ่าวหรานรู้สึกงงงวย

เขาไม่คิดว่าการพบกันครั้งแรกหลังจากที่เขากลับมาน้องภรรยาผู้ที่เคยดีต่อเขามาก ๆ เมื่อในอดีตจะแปลงกายเป็นเสือร้ายโจมตีเขาด้วยวาจา และร่างกายแบบไม่หยุดหย่อนขนาดนี้

อวี้ฮ่าวหรานหลบหมัด และแข้งของหลี่หรงอย่างรวดเร็วโดยการเอนกายแค่เพียงเล็กน้อยไปมา