ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 203

หลังจากไปถึงจุดที่วิวดีที่สุด หลี่หรงเริ่มปูผ้ารองนั่งทันทีและเตรียมข้าวของที่นำมาออกมาวางเอาไว้ซึ่งมีอาหารและขนมมากมาย

“พ่อจ๋าดูสินั่นปลาตัวเล็ก ๆ เต็มไปหมดเลย!”

ในระหว่างที่หลี่หรงกำลังจัดวางข้าวของ อวี้ฮ่าวหรานก็พาถวนถวนออกไปเดินเล่นตามชายฝั่งแม่น้ำที่ตื้นๆ

“ถวนถวน ลูกอยากเห็นพ่อล่อปลาตัวเล็ก ๆ พวกนั้นเข้ามาใกล้ ๆ ไหม?”

“เอา! ถวนถวนอยากเห็น ๆ!”

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะ จากนั้นเขาก็ขยี้ขนมปังที่เขาหยิบมาด้วยให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ และโปรยลงไปที่ชายฝั่งใกล้ ๆ

แน่นอนว่าพวกปลาเล็ก ๆ ต่างแหวกว่ายกันเข้ามาหาทันทีและนั่นทำให้ ลูกสาวตัวน้อยอดใจไม่อยู่กระโดดลงไปตรงจุดน้ำตื้นที่พวกปลาตัวเล็ก ๆ กำลังแหวกว่ายกัน

“ปลาน้อย เย้ ๆ!”

เด็กน้อยตะโกนร้องอย่างมีความสุข แต่ในขณะเดียวกัน หลี่หรงกลับขมวดคิ้วกับภาพที่เห็น

เธอรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเพราะอากาศตอนนี้ค่อนข้าวหนาว การที่เด็กวัยถวนถวนลงไปเล่นน้ำจนตัวเปียกแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องที่ดี หลานของเธอจะไม่สบายเอาได้ง่าย ๆ!

“ถวนถวน…ขึ้นมาจากน้ำเดี๋ยวนี้! ดูสิเสื้อผ้าเปียกหมดแล้ว!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ หลี่หรงที่จัดของเสร็จแล้วจึงเดินมาเรียกทันที

เด็กน้อยซึ่งกำลังสนุกอยู่สีหน้าเปลี่ยนทันทีเมื่อเห็นว่าหลี่หรงเดินเข้ามาเรียกด้วยสีหน้าไม่พอใจ เด็กน้อยรีบขึ้นจากน้ำและเดินคอตกไปหาหญิงสาวพร้อมกับเจ้าลูกกวาด

“ดูสิเปียกหมดเลย! อากาศหนาวแบบนี้ถ้าเป็นหวัดขึ้นมาจะแย่นะรู้ไหม?”

หลี่หรงดุด้วยสีหน้าเป็นห่วง

“หนูขอโทษ…แม่หรง”

เมื่อถูกดุ ถวนถวนก็เอ่ยขอโทษอย่างน่าสงสารทันที

เมื่อเห็นท่าทางที่ดูน่าสงสารปนน่ารักของหลานตัวเอง หญิงสาวก็ใจอ่อนและยิ้มออกมา จากนั้นเธอจึงจูงถวนถวนกลับไปที่รถเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่อีกชุด

หลังจากพาถวนถวนไปเปลี่ยนชุดเรียบร้อย ทั้งสามคนและหมาอีกหนึ่งตัวก็นั่งล้อมวงทานอาหารกลางวันที่ใต้ต้นไม้ใหญ่

“เย้ ๆ ปิกนิก ๆ ถวนถวนได้ปิกนิกเหมือนในทีวีเล้ย!”

เด็กน้อยตะโกนขึ้นอย่างเบิกบานจนทำให้อวี้ฮ่าวหรานรู้สึกคุ้มค่ากับการที่เขาลงทุนทำทุกอย่างเพื่อให้ได้กลับมา

นี่แหละคือสิ่งที่เขาคาดหวังมาโดยตลอด

“แชะ!”

หลี่หรงหยิบกล้องขึ้นมาแล้วถ่ายภาพอวี้ฮ่าวหรานคู่กับถวนถวน จากนั้นเธอจึงยื่นกล้องให้อวี้ฮ่าวหราน

“พี่เขย พี่ถ่ายให้ฉันบ้างเร็ว ฉันอยากได้ภาพสวย ๆ ของฉันกับถวนถวน!”

อวี้ฮ่าวหรานรับกล้องมาด้วยใบหน้าที่เปี่ยมสุขกับบรรยากาศครอบครัว ชายหนุ่มถ่ายภาพให้หลี่หรงและถวนถวนไปอีกหลายรูป

หลังจากกินอาหารกันเสร็จเรียบร้อย ทั้งสามคนก็นั่งมองวิวริมแม่น้ำด้วยความเพลิดเพลิน

“พ่อจ๋า หนูขอไปเล่นกับเจ้าลูกกวาดนะ” ถวนถวนอดไม่ได้ที่จะขอออกไปวิ่งเล่น

“เอาสิ แต่อย่าออกไปไกลนักนะ”

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้า

หลังจากได้รับอนุญาต ถวนถวนก็วิ่งออกไปกับเจ้าลูกกวาดทันที ส่วน หลี่หรงก็มองตามพร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย

“ตั้งแต่พี่เม่ยจากไป ฉันก็ไม่เคยเห็นถวนถวนมีความสุขแบบนี้เลย เวลาช่างผ่านไปเร็วจริงๆ”

อวี้ฮ่าวหรานรู้สึกสั่นไหวเมื่อได้ยินคำพูดนี้

“อืม เวลาช่างผ่านไปเร็วจริงๆ…”

อย่างไรก็ตามในระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังเหม่อคิดอยู่ ก็มีเรือสปีดโบ๊ทลำหนึ่งแล่นผ่านสร้างคลื่นลูกใหญ่โถมเข้าฝั่ง ซึ่งถวนถวนและเจ้าลูกกวาดก็กำลังเล่นอยู่บริเวณชายฝั่งด้วย!

“ว๊าย!!”