ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 214

“เป็นอะไรงั้นหรือศิษย์ข้า? เจ้าคิดถึงลูกสาวอีกแล้วงั้นเหรอ?”

หลังจากหญิงสาวบ่นพึมพำแค่เพียงชั่วอึดใจ หญิงวัยกลางคนผู้หนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นและค่อย ๆ เดินมาที่ด้านข้าง

หญิงสาวเมื่อได้ยินคำถาม เธอลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะพยักหน้า

“นี่มันก็ผ่านมาสองปีแล้วที่ศิษย์มอบลูกให้กับน้องสาวดูแล ตอนนี้ศิษย์อยากรู้จริง ๆ ว่าทั้งคู่เป็นยังไงกันบ้าง”

หญิงวัยกลางคนยกมือขึ้นมาจับไหล่ของหญิงสาวก่อนจะพูดปลอบว่า

“เจ้าสงบใจได้ในเรื่องนั้น อย่างที่ข้าเคยสัญญากับเจ้าเอาไว้ในตอนแรก เมื่อไหร่ที่เจ้าบ่มเพาะสำเร็จ เจ้าจะกลับไปหาลูกสาวเมื่อไหร่ก็ได้”

“ศิษย์รับทราบ…” หญิงสาวพยักหน้า

อย่างไรก็ตามเธอเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเมื่อไหร่ตัวของเธอจะบ่มเพาะสำเร็จ

วันต่อมา

ในระหว่างที่อวี้ฮ่าวหรานอยู่ในบริษัทของเขา เฉิงกัวอันก็โทรมาขอความช่วยเหลือ

“ฮ่าวหราน ถ้านายว่างนายช่วยมาหาฉันที่บริษัทของฉันทีได้ไหม?”

เสียงของเฉิงกัวอันดูเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก

“ได้ เดี๋ยวผมไป”

อวี้ฮ่าวหรานตอบตกลงโดยไม่ลังเลเลย

ปัญหาที่เกิดขึ้นนี้เขามีส่วนทำให้มันเกิดซะส่วนใหญ่ ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องช่วยเหลืออีกฝ่ายอย่างเต็มที่

ช่วงสาย

ทันทีที่อวี้ฮ่าวหรานเปิดประตูเข้าไปในออฟฟิศของเฉิงกัวอัน เขาก็พลันเอ่ยถามขึ้นทันที

“ต้องการให้ผมช่วยอะไรบอกมาได้เลย”

“ในที่สุดนายก็มา!”

เฉิงกัวอันถอนหายใจอย่างหนักหน่วง เมื่อเห็นว่าในที่สุดอวี้ฮ่าวหรานก็มาถึง หลังจากรู้จักกับอวี้ฮ่าวหรานมาได้หลายเดือน เขาก็รู้ว่าชายหนุ่มคนนี้จะต้องพาเขาผ่านวิกฤตครั้งนี้ได้อย่างแน่นอน

“ฮ่าวหราน นายลองดูกราฟยอดขายในช่วงหนึ่งวันที่ผ่านมานี้สิ การตอบโต้ของหวังเจามันทำให้ฉันปวดหัวมากกว่าที่คิดซะอีก!”

เฉิงกัวอันเอ่ยขึ้นพลางผลักเอกสารที่อยู่บนโต๊ะของตนให้กับอวี้ฮ่าวหราน

อวี้ฮ่าวหรานหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดู และพบว่าขณะนี้ยอดขายของบริษัทชิวเฮิงตกลงไปแล้วถึง 40 เปอร์เซ็นต์ และนี่ยังไม่ถึง 24 ชั่วโมงด้วยซ้ำหลังจากที่หวังเจาใช้แผนทุ่มลดราคายาเพื่อทำให้บริษัทชิวเฮิงไม่สามารถขายยาออกได้ หากนานไปมากกว่านี้ยอดขายคงลดลงมากกว่านี้ไปเรื่อย ๆ

“คุณมีแผนยังไง?” อวี้ฮ่าวหรานถามกลับพลางวางเอกสารลง

“ฉันไม่สามารถลดราคาตามไอ้แก่หวังเจาได้ เพราะมันจะทำให้ฉันขาดทุนอย่างย่อยยับ แต่ถ้าหากฉันยังไม่ลดราคาอยู่แบบนี้ นานไปยอดขายของฉันคงหล่นลงจนต่ำเรี่ยดินแน่นอน และกว่าที่ไอ้หวังเจามันจะหมดทุนเพราะยอมทุบราคายาจนตัวมันเองขาดทุน บริษัทของฉันคงเสียหายอย่างหนัก!”

เฉิงกัวอันเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าหนักใจ

“ต้องรู้ว่าในแต่ละเดือนบริษัทของฉันมีค่าดำเนินการแผนกต่าง ๆ ในบริษัทหลายล้านหยวน หากฉันขายยาไม่ได้เลยตัวฉันเองก็คงแย่”

“อืม ผมเข้าใจแล้ว แต่ว่าคุณหาจุดอ่อนในแผนการของหวังเจาได้แล้วรึยัง?” อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าก่อนที่จะถามกลับ

“แน่นอนว่าฉันหาเจอ! การที่บริษัทฉีถงไม่ได้ส่งวัตถุดิบให้มัน มันเลยจำเป็นต้องไปกว้านซื้อวัตถุดิบจากพวกผู้ขายรายเล็กหลายบริษัท ซึ่งนั่นทำให้คุณภาพวัตถุดิบที่ได้มาไม่คงที่ และนั่นทำให้คุณภาพของยาที่ผลิตออกมาต่ำกว่าปกติแน่นอน แต่ฉันยังไม่รู้ว่าจะใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ยังไง การกระทำของมันตอนนี้ไม่ต่างจากคนบ้าเลย!”

เฉิงกัวอันสาปแช่งอย่างเดือดดาล