ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 233

หลังจากลงมาจากรถ กัวหย่งซินมองไปที่อวี้ฮ่าวหรานด้วยสายตาโกรธเคือง

“แกกล้าดียังไงถึงแย่งของที่ฉันต้องการ? แกนี่มันรนหาที่ตายแท้ ๆ!”

เมื่อเห็นว่าอวี้ฮ่าวหรานตัวคนเดียว กัวหย่งซินจึงไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนมีอิทธิพลแค่ไหน ถ้าเขาฆ่าอีกฝ่ายปิดปากตรงนี้ มันก็ไม่น่าจะมีคนเห็นแน่นอน ขอแค่ทำลายหลักฐานให้แนบเนียนจากนั้นก็ชิงของไป… ใครจะตามจับเขาได้?

ในทางกลับกัน อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะอย่างขบขันก่อนที่จะถามกลับไป

“หึหึ แกต้องการอะไรงั้นเหรอ?”

“ฮ่าฮ่า ยังแกล้งโง่อีก แน่นอนว่าฉันต้องการเสื้อคลุมมังกรที่แกได้ไป! ส่วนตัวแก ถ้าแกยินยอมแต่โดยดี ๆ ฉันอาจไว้ชีวิตแกก็ได้!”

กัวหย่งซินหัวเราะอย่างชั่วร้าย แน่นอนว่าในใจของเขาไม่คิดจะปล่อยอีกฝ่ายไปอยู่แล้วหลังจากได้ของมา

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะอย่างดูถูกทันทีเมื่อได้ยินเช่นนี้

“ฮ่า ๆ แกต้องการเสื้อคลุมมังกรของฉันงั้นเหรอ? เลิกฝันเรื่องนั้นไปได้เลย สวะอย่างแกไม่มีทางคู่ควรกับเสื้อคลุมมังกรหรอก แกมีแต่จะทำให้มันแปดเปื้อนมากกว่า!”

“บัดซบเอ๊ย ฉันก็นึกว่าจะได้เจอกับคนฉลาด แต่ที่แท้แกมันก็ไอ้โง่นี่เอง พวกแกทุกคนไปฆ่ามันซะแล้วเอาเสื้อคลุมมังกรมาให้ฉัน!”

กัวหย่งซินเดือดดาลสุดขีดเมื่อโดนดูถูก เขาออกคำสั่งให้บอดีการ์ดของตัวเองโจมตีอวี้ฮ่าวหรานทันที

อย่างไรก็ตาม หนึ่งในลูกน้องของกัวหย่งซิน จู่ ๆ ก็กระซิบข้างหูของเขาด้วยสีหน้ากังวล “ท่านประธาน เมื่อครู่ตอนอยู่ที่บ้านประมูล ไอ้หนุ่มนี่มันเดินอยู่กับหวังเหยียนแห่งแก๊งพยัคฆ์เวหา ผมเกรงว่าถ้าเราทำอะไรบุ่มบ่ามลงไปเราอาจจะมีปัญหาใหญ่กับแก๊งพยัคฆ์เวหา”

“แม่งเอ๊ย! หยุดพูดจาไร้สาระกับฉันได้แล้ว แกจะกลัวไปทำไม? ฉันเองก็มีแก๊งวาฬยักษ์หนุนหลังอยู่เหมือนกัน ไอ้แก๊งพยัคฆ์เวหาอะไรนั่นไม่ใช่ปัญหาที่เราต้องกังวล!”

กัวหย่งซินตะคอกใส่ลูกน้องของตัวเองก่อนที่จะโบกมืออีกครั้งเพื่อสั่งให้จู่โจม

เมื่อเห็นว่าเจ้านายตัวเองยังคงยืนยันคำสั่ง พวกบอดีการ์ดทั้งหลายต่างก็แสดงสีหน้าเป็นกังวล แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพุ่งเข้าหาอวี้ฮ่าวหราน

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะกลัวปัญหาที่ตามมาแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องฉลาดที่จะขัดใจกัวหย่งซิน

กัวหย่งซินคือคนที่เติบโตขึ้นมาจากโลกใต้ดินและเป็นคนที่โหดเหี้ยมมาก การขัดใจเขามีผลลัพธ์อย่างเดียวคือความตาย

กลับกันแล้วเมื่อเห็นภาพเช่นนี้ อวี้ฮ่าวหรานกลับรู้สึกขบขันในความโง่เง่าของฝั่งตรงข้าม

“ไร้สมองกันจริง ๆ”

ขนาดผู้บ่มเพาะอย่างคงเหอยังเทียบเขาไม่ติด แล้วคนพวกธรรมดาพวกนี้จะทำอะไรเขาได้? กล้าแย่งของ ๆ เขางั้นเหรอ? น่าขำ!

“พลั่ก!”

วินาทีต่อมา จู่ ๆ ร่างของอวี้ฮ่าวหรานก็โผล่ขึ้นตรงหน้าบอดีการ์ดที่วิ่งเร็วที่สุดและเตะอีกฝ่ายจนตัวลอยละลิ่ว ก่อนที่ต่อมาร่างของเขาจะไปปรากฏตรงหน้าบอดีการ์ดผู้โชคร้ายคนถัดไปและประเคนหมัดเข้าใส่

ร่างของเขาหายวับไปวับมา ไม่มีใครมองตามได้ทัน หลงเหลือเอาไว้แค่เพียงเสียงกระดูกหักและเสียงร้องโอดโอยจากเหล่าคนที่ลงไปนอนกองอยู่ที่พื้นด้วยสภาพน่าเวทนา

บอดีการ์ดคนสุดท้ายถูกถีบจนกระเด็นลอยมากระแทกกับรถที่กัวหย่งซินยืนอยู่อย่างแรง

กัวหย่งซินอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงกับภาพที่เห็น เขาไม่นึกเลยว่าอีกฝ่ายคือผู้บ่มเพาะที่เขาเคยได้ยินมาจากพวกคนระดับสูงในแก๊ง

“ย…อย่าเข้ามานะ!…อ๊าาาา”

กัวหย่งซินตะโกนร้องโหยหวนพร้อมกับหันหลังวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต แต่แค่เพียงชั่วอึดใจ อวี้ฮ่าวหรานก็พุ่งตัวมาปรากฏขวางหน้าเอาไว้และบีบคอเขาเอาไว้แน่นอย่างฉับพลัน!

“หึหึ ตอนนี้แกไม่อยากได้เสื้อคลุมมังกรแล้วงั้นเหรอ? มันอยู่ในรถของฉันตรงนู้นแน่ะ ถ้าแกมีปัญญาก็รีบ ๆ ไปเอาสิ!”

กัวหย่งซินตัวสั่นงันงกด้วยความกลัว โดยเฉพาะเมื่อเขาเห็นแววตาที่เย็นชาของอวี้ฮ่าวหราน เขายิ่งกลัวว่าตัวเองจะถูกฆ่าตรงนี้ แถวนี้เป็นที่เปลี่ยว หากเขาโดนฆ่าที่นี่จริง ๆ คงไม่มีใครรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ น้ำอุ่น ๆ ก็เริ่มไหลออกจากหว่างขาซึมออกจากกางเกง