ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 234

บทที่ 234 จับโจร

ในระหว่างที่อวี้ฮ่าวหรานและหลี่หรงกำลังคุยกัน สายตาของถวนถวน ก็ไปสะดุดเข้ากับเสื้อคลุมมังกรที่วางพาดอยู่ปลายเตียงในห้องของอวี้ฮ่าวหรานซึ่งประตูเปิดอ้าอยู่

เด็กน้อยเดินเข้าไปดูทันทีด้วยความอยากรู้อยากเห็น

หลังจากลูบ ๆ คลำ ๆ อยู่ครู่หนึ่งเด็กน้อยก็หยิบเสื้อคลุมขึ้นมาและลองเอามาคลุมตัวดู ซึ่งด้วยความยาวชุด ปลายของชุดจึงลากพื้นแต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับเด็กน้อย เธอเดินออกจากห้องของอวี้ฮ่าวหรานและเอามาอวดหลี่หรงด้วยสีหน้าเบิกบาน

“แม่หรง ดูหนูสิ! ชุดของพ่อจ๋าสวยมาก ๆ เลย แต่มันก็หนักมาก ๆ เลยล่ะ!”

“เอ๊? ถวนถวน นี่ลูกไปเอาชุดนี้มาจาก…”

เมื่อเห็นชุดนี้ หลี่หรงก็เอ่ยถามขึ้นทันทีด้วยสีหน้างุนงง แต่ยังไม่ทันจะถามจบเธอก็นึกอะไรขึ้นได้และหันหน้าไปมองอวี้ฮ่าวหรานด้วยแววตาตกตะลึง

ชุดนี้มันคุ้น ๆ เหมือนเธอเคยเห็นในหนังเลยนี่นา?

“พี่เขย ชุดนี้มันใช่เสื้อคลุมมังกรที่พวกฮ่องเต้ในหนังใส่กันใช่ไหม? นี่พี่ไปได้มันมาจากไหน? ชุดนี้ไม่ใช่ของจริงใช่หรือเปล่า?”

อวี้ฮ่าวหรานเมื่อได้ยินคำถามนี้เขาหัวเราะทันที

“ใช่แล้วนี่คือเสื้อคลุมมังกร แต่มันไม่ใช่ของจริงหรอก นี่เป็นของขวัญที่ลูกค้ารายใหญ่ซื้อมาให้พี่”

“ลูกค้าให้ของแบบนี้กับพี่เป็นของขวัญเนี่ยนะ?” หลี่หรงรู้สึกงุนงง

“อืม”

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าอย่างไม่มีพิรุธ

ของชิ้นนี้มีมูลค่าถึง 105 ล้านหยวน หากไม่จำเป็นชายหนุ่มก็ไม่อยากจะให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาไปประมูลได้มา

ต้องรู้ว่า เงินจำนวนขนาดนี้สามารถใช้ซื้อบริษัทขนาดกลางได้หลายบริษัทเลยทีเดียว ถ้าหลี่หรงรู้ความจริงนี้เข้า เขาคงโดนบ่นจนหูชาแน่ ๆ

หลังจากไปล้างมือล้างหน้าเรียบร้อย ทุกคนก็ไปนั่งรวมกันที่โต๊ะอาหารเพื่อกินอาหารร่วมกันตามปกติ

ถวนถวนเอ่ยถึงงานกิจกรรมที่โรงเรียนกำลังจะจัดขึ้นด้วยสีหน้าตื่นเต้น

“พ่อจ๋า แม่หรง วันนี้ครูสวีบอกว่าที่โรงเรียนกำลังจะมีการจัดกิจกรรมแข่งกีฬาด้วยแหละ คุณครูบอกให้หนูมาบอกพ่อกับแม่หรงให้รู้ไว้!”

“กิจกรรมแข่งกีฬา?”

หลี่หรงรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินกิจกรรมนี้ เธอไม่เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับกิจกรรมแบบนี้มาก่อนเลย

“กีฬาไหนที่ลูกอยากลงแข่ง?”

อวี้ฮ่าวหรานวางชามและตะเกียบลง ก่อนจะถามลูกสาวของเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เขาคิดว่ากิจกรรมนี้เป็นโอกาสดีที่ถวนถวนจะได้สร้างความมั่นใจให้กับตัวเอง ดังนั้นเขาต้องใส่ใจกับมัน

“อืม…. ถวนถวนอยากวิ่งแข่ง แล้วก็…กระโดดไกล! ถวนถวนอยากแข่งทั้งสองอย่างเล้ย!”

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เด็กน้อยตอบกลับด้วยสีหน้าตื่นเต้น

แน่นอนว่าเมื่อถวนถวนต้องการจะเข้าร่วม อวี้ฮ่าวหรานและหลี่หรงก็ไม่ขัดใจเด็กน้อย

หลังจากทานอาหารค่ำเสร็จ

“พี่เขย นับจากนี้เราคงต้องพาถวนถวนไปฝึกซ้อมวิ่งและกระโดดไกลสักหน่อย ในเมื่อถวนถวนอยากลงแข่ง ดังนั้นเราก็ต้องส่งเสริมให้ถวนถวน ได้ตำแหน่งที่ดีในการแข่งขันด้วย” หลี่หรงเอ่ยขึ้น

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดนี้ ก่อนที่จะพาถวนถวนและเจ้าลูกกวาดลงไปซ้อมวิ่งที่สวนสาธารณะที่อยู่ไม่ห่างจากคอนโด

ขณะนี้ฟ้ามืดหมดแล้ว ที่สวนสาธารณะกลับยังคงมีคนมาเดินเล่นเพื่อผ่อนคลายหลังอาหารค่ำอยู่เป็นจำนวนมากพอสมควร ส่วนใหญ่จะเป็นบรรดาคนชราและเด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นส่งเสียงดังกันอย่างสนุกสนาน

“เฮ้อ…โลกนี้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย”

เมื่อเห็นภาพที่คุ้นเคย อวี้ฮ่าวหรานก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ