ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 245

บทที่ 245 ไม่ต่างจากขอทาน

เมื่อเห็นว่าสวีรุ่ยสงบอารมณ์ลงได้อีกรอบ อวี้ฮ่าวหรานจึงเอ่ยขึ้นต่อ

“คุณไปนอนในห้องเถอะ หลายวันมานี้คุณคงไม่ค่อยได้นอนจริงไหม?”

“อืม…”

สวีรุ่ยพยักหน้าเล็กน้อย แต่หน้าของเธอก็ยังคงซุกอยู่ที่หน้าอกของอวี้ฮ่าวหรานไม่มีทีท่าว่าจะลุกออกไปเลย

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีท่าทีที่จะลุกออกไป อวี้ฮ่าวหรานจึงลอบถอนหายใจด้วยความจนใจและพูดขึ้นโน้มน้าวอีกรอบ

“คุณไปนอนในห้องเถอะ ไม่ต้องเป็นกังวลอะไรทั้งนั้น ผมคิดว่าพรุ่งนี้เช้าเราน่าจะเจอพ่อคุณแล้วล่ะ”

“ฉ…ฉันขอนอนหนุนตักคุณตรงนี้ได้ไหม?”

สวีรุ่ยเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่เธอแอบชอบพร้อมกับเอ่ยขอด้วยความโลภเล็กน้อย

น้ำเสียงของเธอสั่นเล็กน้อยในขณะที่ขอ เนื่องจากเธอกลัวว่าอีกฝ่ายจะปฏิเสธ

หญิงสาวคิดว่าหากวันนี้เธอเข้าไปนอนในห้องคนเดียว คงนอนไม่หลับอีกแน่เพราะความกังวล

ทางด้านของอวี้ฮ่าวหราน เมื่อถูกเอ่ยขอเช่นนี้ก็ผงะไปชั่วแวบหนึ่งก่อนที่จะครุ่นคิดอยู่อีกครู่แล้วก็พยักหน้า

“อืม…เอาแบบนั้นก็ได้”

ปกติเขาปลอบแต่ถวนถวน ดังนั้นเมื่อเจอกับหญิงสาวที่กำลังเสียอกเสียใจ ชายหนุ่มก็ไม่รู้ว่าจะต้องปลอบยังไงเพราะมันไม่เหมือนกับการปลอบเด็ก เขาจึงทำได้แต่ตามน้ำตกลงไป

เช้าวันถัดมา

สวีรุ่ยรู้สึกตัวตั้งแต่เช้าตรู่ แต่เมื่อเธอสัมผัสได้ว่าชายหนุ่มที่มอบความอบอุ่นให้อยู่ทั้งคืนยังไม่ได้ลุกไปไหน จึงแกล้งหลับต่อเพื่อที่จะได้ใช้เวลาอยู่เขาให้นานที่สุด

อย่างไรก็ตาม ไม่นานต่อมาความเงียบก็ถูกทำลายลงด้วยเสียงโทรศัพท์

อวี้ฮ่าวหรานรับสายอย่างรวดเร็วพร้อมกับค่อย ๆ วางศีรษะของสวีรุ่ย ลงบนโซฟาอย่างแผ่วเบาด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก ก่อนที่เขาจะเดินออกไปคุยสายที่ด้านนอก

“น้องอวี้ ฉันมีข่าวคืบหน้ามาบอก!” หวังเหยียนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ว่ามา” อวี้ฮ่าวหรานตอบกลับ

“เมื่อราวตี 5 กว่า ๆ หนึ่งในลูกน้องของฉันบังเอิญไปเห็นคนมีรูปพรรณคล้ายกับสวีเซี่ยงจวินอยู่แถว ๆ หน้าผับแห่งหนึ่ง แต่ลูกน้องของฉันไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ว่าใช่เขาไหม ส่วนฉันเองก็ไม่ได้เห็นกับตา นายอยากจะไปดูด้วยตัวเองไหมว่าใช่เขาหรือเปล่า?”

หวังเหยียนเอ่ยทุกอย่างที่เขาได้ข่าวมา

เมื่อคืนที่ผ่านมา เขาระดมคนของเขาทุกคนออกตามหาสวีเซี่ยงจวินทั่วทั้งเมืองฮ่วยอัน และท้ายที่สุดเขาก็ได้ข่าวแค่คนที่มีรูปพรรณคล้ายกันแค่นั้น

“ได้ ส่งที่อยู่ผับนั่นมา ฉันจะไปดูเอง”

อวี้ฮ่าวหรานตอบกลับพลางรู้สึกพึงพอใจกับผลงานของหวังเหยียน

เห็นได้ชัดว่าแก็งค์พยัคฆ์เวหาให้ความสำคัญกับการช่วยเหลือเขามาก ไม่เช่นนั้นคงไม่มีความคืบหน้าเร็วขนาดนี้ ต้องรู้ว่าเมืองฮ่วยอันไม่ใช่เมืองเล็ก ๆ ที่จะตามหาคนสักคนเจอได้ง่าย ๆ

หลังจากรู้สถานที่ของผับแล้ว อวี้ฮ่าวหรานจึงเดินเข้าไปในบ้านของสวีรุ่ยอีกรอบเพื่อบอกอีกฝ่ายว่าเขาจะจากไปก่อน แต่แน่นอนว่าจะยังไม่บอกเธอเกี่ยวกับเรื่องความคืบหน้าล่าสุด เพราะหวังเหยียนเองก็ไม่แน่ใจว่าชายคนที่พบจะใช่สวีเซี่ยงจวินหรือเปล่า

หากไม่ใช่ขึ้นมา เขาไม่ต้องการทำให้สวีรุ่ยผิดหวังซ้ำอีกโดยไม่จำเป็น

ในทันทีที่อวี้ฮ่าวหรานกลับเข้ามาในบ้าน สวีรุ่ยที่ตื่นอยู่แล้วก็ลุกขึ้นจากโซฟาทันทีและเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้ากังวล

“ท…โทรศัพท์เมื่อกี้เกี่ยวกับพ่อของฉันหรือเปล่า?”

“ไม่ใช่หรอก เมื่อครู่มันธุระของผมน่ะ เดี๋ยวผมคงต้องขอตัวออกไปจัดการธุระของผมก่อน ส่วนเรื่องของพ่อคุณหากได้ความคืบหน้ายังไงผมจะรีบโทรบอกก็แล้วกัน”

อวี้ฮ่าวหรานโกหกด้วยสีหน้าที่แนบเนียน

“อืม คุณไปเถอะ ตอนนี้ฉันอยู่คนเดียวได้แล้ว”

หลังจากหลับอย่างเต็มอิ่มไปเมื่อคืน สีหน้าของสวีรุ่ยตอนนี้จึงดีขึ้นมาก

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดีขึ้นมากแล้ว อวี้ฮ่าวหรานจึงพยักหน้าและเดินออกจากบ้านทันที

…