ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 246

บทที่ 246 แผนการที่ถูกวางเอาไว้เป็นอย่างดี

สีหน้าของสวีเซี่ยงจวินดูขมขื่นเป็นอย่างมาก การเล่าของเขาหยุดลงเมื่ออารมณ์ของเขาดำดิ่งจนถึงขีดสุด

“แล้วยังไงต่อ”

อวี้ฮ่าวหรานขมวดคิ้วเมื่อเห็นอีกฝ่ายหยุดเล่า เขาพอจะเดาได้ลาง ๆ แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ยังอยากฟังความจริงจากปากของอีกฝ่ายเพื่อยืนยันการคาดเดาของเขาเอง

“ในตอนนั้นผมมันโง่จริง ๆ ที่เชื่อคนอย่างจางไห่ ผมตามมันไปที่บ่อนด้วยสภาพมึนเมาที่เกิดจากคำหว่านล้อมของมันและฤทธิ์เหล้า พอไปถึงที่โต๊ะพนัน ผมก็กำเงินหนึ่งหมื่นที่จางไห่มันให้ยืมมาด้วยความหวังว่าจะโชคดีชนะได้เงินก้อนใหญ่ ซึ่งจะได้เอามาทำให้ชีวิตของลูกสาวของผมดีขึ้น…”

“จากนั้นนายเสียจนหมดเลยถูกต้องไหม?”

หวังเหยียนอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแทรกขึ้น เขาคุ้นเคยเป็นอย่างมากกับเรื่องราวเหตุการณ์แบบนี้ นี่มันคืออุบายล่อเหยื่อเข้าบ่อน

เขาไม่เคยสั่งให้ลูกน้องของตัวเองทำวิธีนี้ เพราะมันไม่ต่างอะไรกับการฆ่าคนอื่นทั้งเป็น แต่สำหรับบ่อนของแก๊งอื่น ๆ นั้นถือได้ว่าเป็นเรื่องที่พบเห็นได้บ่อย

สวีเซี่ยงจวินพยักหน้าอย่างโศกเศร้า เมื่อได้ยินคำถามของหวังเหยียน

“ใช่แล้ว ผมเสียตั้งแต่ตาแรกที่เดิมพันด้วยซ้ำ และจากนั้น ด้วยอารมณ์ที่อยากจะได้เงินที่เสียไปคืนและได้กำไร ผมจึงเล่นไปอีกเรื่อยๆ จนท้ายที่สุดภายในครึ่งชั่วโมงผมก็เสียเงินหนึ่งหมื่นไปทั้งหมด ซึ่งหลังจากเงินหมดแล้ว จางไห่ก็เปลี่ยนท่าทีทวงเงินผมทันที แต่ผมจะมีเงินคืนมันได้ยังไง? บ้าเอ๊ย! ไอ้สารเลวนั่นมันหลอกลวงผม!”

เมื่อพูดถึงจุดนี้ ดวงตาของสวีเซี่ยงจวินก็แดงก่ำด้วยความโกรธ

“ไอ้สารเลวนั่นมันหลอกให้ผมยืมเงินจากบ่อนเพื่อเล่นต่อ! แต่แล้วยิ่งผมเล่นไปเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งเสียมากเท่านั้น จนกลายเป็นว่ายิ่งผมอยากใช้เงินคืนมันผมก็ยิ่งเป็นหนี้เพิ่ม! ไอ้เลวนั่นมันวางแผนหลอกผมอย่างหน้าด้าน ๆ!”

“ส่วนสาเหตุที่ผมไม่กลับไปหาลูกสาวนั้นเป็นเพราะการกลับไปมันจะไม่ต่างอะไรกับการทำให้ลูกสาวของผมเป็นอันตราย จากนั้นผมจึงมาที่ผับแห่งนี้เพื่อดื่มปลดทุกข์ แต่ด้วยความลืมตัวว่าผมไม่มีเงินติดตัวอีกแล้วผมจึงถูกการ์ดของผับซ้อมและจับโยนออกมา และยิ่งไปกว่านั้นเมื่อสองวันที่แล้ว คนของบ่อนก็มาทวงเงินที่ผมติดเอาไว้ พวกมันบอกว่าถ้าผมไม่ใช้หนี้ พวกมันจะฆ่าผมทิ้ง”

หลังจากเล่าทุกอย่างจบ สวีเซี่ยงจวินก็หลั่งน้ำตาอีกรอบด้วยความกลัวปนความเสียใจ

เมื่อฟังจบ อวี้ฮ่าวหรานก็พยักหน้าเล็กน้อย เรื่องราวมันเป็นไปตามที่เขาคิดเอาไว้ไม่มีผิด จางไห่คือนกต่อที่ล่อเหยื่อเข้าบ่อน

ในทางกลับกันหวังเหยียนรีบอธิบายทันที เขากลัวว่าอวี้ฮ่าวหรานจะเข้าใจผิดในเรื่องที่เกิดขึ้นกับสวีเซี่ยงจวิน

“น้องอวี้ บ่อนที่สวีเซี่ยงจวินไปเล่นมาไม่ใช่บ่อนของเราแน่นอน วิธีการล่อคนเข้ามาเชือดในบ่อนแบบนี้ พวกเราไม่ทำอย่างแน่นอน และจากที่รู้มา บ่อนที่อยู่แถว ๆ นี้ล้วนเป็นบ่อนของแก๊งวาฬยักษ์”

เนื่องจากสวีเซี่ยงจวินเป็นคนที่อวี้ฮ่าวหรานดูห่วงใย ดังนั้นหวังเหยียน จึงจำเป็นต้องอธิบายว่าเรื่องทั้งหมดไม่ได้เกิดจากบ่อนของเขา ไม่เช่นนั้นอวี้ฮ่าวหรานจะระบายความโกรธลงที่แก๊งของพวกเขาก็เป็นได้

อวี้ฮ่าวหรานเมื่อได้ยินคำอธิบายของหวังเหยียนก็พยักหน้าเล็กน้อย แต่ในใจของชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดกับแก๊งที่ชื่อวาฬยักษ์ ก่อนหน้านี้แก๊งนี้ก็เคยหาเรื่องเขา มาวันนี้ยังสร้างปัญหาน่ารำคาญให้คนรู้จักของเขาอีกแล้วงั้นเหรอ?

ดูเหมือนว่าหลังจากแก๊งมังกรครามหายไป แก๊งนี้ก็ฉวยโอกาสขึ้นมาเคลื่อนไหวแทนสินะ?

…

อีกด้านหนึ่ง

ในผับแห่งหนึ่งของแก๊งวาฬยักษ์

จางไห่กำลังเดินเข้าไปในห้อง VIP ขนาดใหญ่ห้องหนึ่งด้วยสีหน้าเบิกบาน

“แหะ ๆ ลูกพี่ยุ่งอยู่หรือเปล่า?”

เมื่อเข้าไปในห้อง จางไห่ก็โค้งตัวทักทายอย่างนอบน้อมด้วยสีหน้าประจบประแจง ต่อชายหัวล้านร่างใหญ่คนหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องและกำลังถูกรายล้อมด้วยหญิงสาว

ชายหัวล้านคนนี้คือหนึ่งในหัวหน้าสาขาของแก๊งวาฬยักษ์มีชื่อว่า หวางเว่ย

เมื่อเห็นว่าจางไห่เข้ามาหา หวางเว่ยก็หัวเราะอย่างชั่วร้ายก่อนที่จะเอ่ยถามขึ้น “ฮ่า ๆ เป็นยังไงบ้างกับเรื่องที่ฉันให้แกไปทำเมื่อหลายวันก่อน?”

“ลูกพี่ ผมทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว! ไอ้สวีเซี่ยงจวิน ตอนนี้มันเป็นหนี้เราถึง 10 ล้าน! ทั้งชีวิตนี้มันไม่มีทางหาเงินมาใช้คืนเราได้แน่นอน!”

จางไห่รีบตอบกลับทันทีด้วยท่าทางเคารพ

“ฮ่า ๆ ดีมาก! แกทำได้ดีมาก! นับจากนี้มันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องขายลูกสาวตัวเองให้ฉันแน่นอน!”