ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 250

บทที่ 250 เรื่องราวที่บานปลาย

พลังที่อวี้ฮ่าวหรานปลดปล่อยออกมาทำให้พวกนักเลงกลัวจนสิ้นหวัง

ในฐานะที่พวกเขาอยู่ในแก๊งมานาน ดังนั้นพวกเขาจึงเคยเห็นพวกผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งเหนือมนุษย์มาบ้าง แต่ชายหนุ่มคนนี้มันแข็งแกร่งกว่าพวกคนเหล่านั้นที่พวกเขารู้จักไปไกลโข!

อย่างน้อย ๆ พวกคนที่พวกเขาเคยเห็นก็ไม่สามารถปล่อยพลังอะไรแบบนี้ได้!

คนที่แข็งแกร่งขนาดนี้พวกเขาจะจัดการได้ยังไง?

อวี้ฮ่าวหรานยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ แต่เมื่อเขากวาดสายตามองไปแล้วเห็นว่าไม่มีใครขยับตัวเลยสักคนเขาจึงถอนหายใจและเอ่ยว่า

“เฮ้อ…ในเมื่อพวกแกไม่เข้ามางั้นฉันจะไปหาพวกแกเองก็แล้วกัน!”

หลังจากพูดจบ จู่ ๆ ร่างของอวี้ฮ่าวหรานก็หายไปในทันที ก่อนจะไปโผล่ที่ตรงหน้านักเลงคนหนึ่งอย่างฉับพลันพร้อมกับกระทืบลงไปที่เข่าของอีกฝ่ายจนกระดูกแหลกละเอียด!

“กร๊อบ!!”

“อ๊ากกกก!!”

จากนั้นต่อมาเสียงร้องโหยหวนก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ จากจำนวนคนที่โดนบดกระดูกหัวเข่าเพิ่มมากขึ้น

นับจากนี้นักเลงพวกนี้จะไม่มีวันเดินได้เหมือนเดิมอีกแน่นอนไม่ว่าจะเข้าโรงพยาบาลที่แพงสักแค่ไหนก็ตาม!

หลังจากผ่านไปราว 20 วินาที อวี้ฮ่าวหรานก็กลับมายืนที่กลางห้องเช่นเดิมและจ้องไปที่หวางเว่ยซึ่งกำลังยืนตัวสั่นอยู่

หวางเว่ยนั้นเป็นผู้บ่มเพาะเช่นกัน แต่เขาเป็นพวกแรกเริ่มที่อยู่ในขั้นกำลังภายในเท่านั้น เมื่อได้เห็นความแข็งแกร่งของอวี้ฮ่าวหรานขนาดนี้ ก็ไม่กล้าแม้แต่จะโคจรพลังเพื่อต่อต้าน

“น…นี่มันเป็นไปได้ได้ยังไง? ค…คนอายุน้อยอย่างแกแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไงกัน???”

หวางเว่ยเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าที่ทั้งตกตะลึงและหวาดกลัว

เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชายหนุ่มตรงหน้าที่มีอายุยี่สิบกว่า ๆ จะแข็งแกร่งกว่าตัวเอง!

“หึหึ มดแมลงอย่างแกจะไปเข้าใจอะไร? อันที่จริงสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำอย่างแกไม่มีสิทธิ์หายใจแรงต่อหน้าฉันด้วยซ้ำ!”

ในระหว่างที่พูด อวี้ฮ่าวหรานก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปหาหวางเว่ยด้วยสีหน้าเย้ยหยัน

“แก! แกอย่าได้ใจไปนักนะโว้ย!”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มเดินเข้ามา หวางเว่ยก็รู้สึกตื่นตระหนกทันที แน่นอน…เขารู้ตัวเองว่าเขาสู้อีกฝ่ายไม่ได้แน่ แถมยังเพิ่งมีกำลังภายในได้ไม่นาน แล้วเขาจะไปสู้อีกฝ่ายได้ยังไง?

แต่ถึงแม้เขาจะสู้ด้วยตัวเองไม่ได้ แต่เขาก็ยังมีแก๊งที่คอยหนุนหลังอยู่!

“ฉ…ฉันขอเตือนแกเอาไว้เลยนะโว้ย เมื่อกี้ฉันกดสัญญาณขอความช่วยเหลือไปที่สาขาใหญ่ของแก๊งฉันแล้ว! อีกไม่นานจะมีคนที่แข็งแกร่งเหมือนแก ม…ไม่สิ! มากกว่าแกเป็นสิบคนมาที่นี่! ก…แกมีแค่คนเดียว ถ้าแกทำอะไรฉัน แกไม่รอดแน่!”

เขามั่นใจในแก๊งวาฬยักษ์ของเขาเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะหลังจากการล่มสลายของแก๊งมังกรคราม แก๊งวาฬยักษ์ของเขาก็ได้รับผลประโยชน์บางส่วนจนแก๊งของเขาผงาดขึ้นมากลายเป็นแก๊งใหญ่อันดับต้น ๆ ของเมืองฮ่วยอัน!

อย่างไรก็ตาม ในขณะเดียวกันนี้จู่ ๆ หนึ่งในลูกน้องของหวางเว่ยก็เปิดประตูเข้ามาในห้องด้วยท่าทีกระหืดกระหอบ ก่อนจะตะโกนขึ้นเสียงดังลั่นโดยไม่ได้สังเกตเลยว่าสถานการณ์ในห้องตอนนี้มันเป็นแบบไหน ซึ่งทางด้านอวี้ฮ่าวหรานก็หยุดลงและมองดูด้วยความสนใจ

“ล…ลูกพี่ แย่แล้ว!”

“อะไรอีกวะ!?” ในตอนนี้หวางเว่ยที่อยู่ในอาการตื่นตระหนกอยู่แล้วเมื่อได้ยินลูกน้องของตัวเองที่จู่ ๆ ก็เปิดประตูเข้ามาโวยวาย ก็ตะคอกกลับไปทันทีอย่างลืมตัว

“ล…ลูกพี่ พ…พวกเราตอนนี้กำลังแย่แล้ว! พวกแก๊งพยัคฆ์เวหาล้อมอยู่ข้างนอกเต็มไปหมดเลย!”

ถึงแม้ว่าจะโดนตะคอกใส่ แต่ลูกน้องของหวางเว่ยก็ยังคงรายงานด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก